- 21 Şubat 2017
- 1.185
- 2.833
Selam kızlar . Buraya yazıp içimi dökmek istediğim bir mevzu var . Sorun mu dersiniz gülüp geçer misiniz bilmem ama ağır depresyona doğru gidiyorum .
Hiç arkadaşım yok . Her an yanımda olabilecek dostum diyebileceğim hiç kimsem yok . Bakıyorum herkese gezmeler tozmalar yer bildirimleri mutluyuz pozları ...
Bense onları seyrediyorum . Hani derler ya hayalimdeki hayatı yaşamakla meşguller diye . Bunları gözyaşları içinde yazıyorum . İçimde hep bir sıkıntı . Hayatım bir türlü düzene girmiyor .
Asosyalin tekiyim karşımdaki kişiyle bir konuşmam başlasa 3 - 4 cümle sonra sona eriyor . Hiç kimseyle ortak bir konum , ortak bir noktam nasıl olmaz aklım almıyor . Çok mu ciddiyim çok mu sıkıcıyım bilmiyorum . Neden insanlara verdiğim değerin onda birini ben göremiyorum bilmiyorum . Gerçekten kötüyüm . Bu bölümde neler okudum daha kötü dertler var biliyorum .
Basit bir sorun gibi ama inanın ruhumu sıkıyorlar . Herkes arkadaşlarıyla konuşurken gülüşürken ben sadece onları izliyorum . Yanlarına gitsem benide aşırlar aralarına biliyorum ama çok kasılıyorum . Karşımdakini kırmamak adına her cümlemi ölçerek tartarak adaplı bir şekilde söylemeye çalışıyorum . Onlarda rahatça konuştukları için ben yapmacıkmışım gibi duruyorum . Bu yüzden benle olan muhabbet kısa sürüyor . Konuda açamıyorum zaten . Cidden zor durumdayım . Mutsuzum . Üzgünüm .
Ne yapmalıyım ? Nasıl davranmalıyım ?
Hiç arkadaşım yok . Her an yanımda olabilecek dostum diyebileceğim hiç kimsem yok . Bakıyorum herkese gezmeler tozmalar yer bildirimleri mutluyuz pozları ...
Bense onları seyrediyorum . Hani derler ya hayalimdeki hayatı yaşamakla meşguller diye . Bunları gözyaşları içinde yazıyorum . İçimde hep bir sıkıntı . Hayatım bir türlü düzene girmiyor .
Asosyalin tekiyim karşımdaki kişiyle bir konuşmam başlasa 3 - 4 cümle sonra sona eriyor . Hiç kimseyle ortak bir konum , ortak bir noktam nasıl olmaz aklım almıyor . Çok mu ciddiyim çok mu sıkıcıyım bilmiyorum . Neden insanlara verdiğim değerin onda birini ben göremiyorum bilmiyorum . Gerçekten kötüyüm . Bu bölümde neler okudum daha kötü dertler var biliyorum .
Basit bir sorun gibi ama inanın ruhumu sıkıyorlar . Herkes arkadaşlarıyla konuşurken gülüşürken ben sadece onları izliyorum . Yanlarına gitsem benide aşırlar aralarına biliyorum ama çok kasılıyorum . Karşımdakini kırmamak adına her cümlemi ölçerek tartarak adaplı bir şekilde söylemeye çalışıyorum . Onlarda rahatça konuştukları için ben yapmacıkmışım gibi duruyorum . Bu yüzden benle olan muhabbet kısa sürüyor . Konuda açamıyorum zaten . Cidden zor durumdayım . Mutsuzum . Üzgünüm .
Ne yapmalıyım ? Nasıl davranmalıyım ?
