Yalnizlik senfonisi..

İnsanlarla iletisime girmekten yoruldum.
Uzun zamandir boyle kimsenin muhabbeti sarmiyo.. Kimseye isinamiyorum .. Arkadaslik iliskilerim zayif.. Ben mi ortami kabullenemiyorum ortam mi beni bilmiyorum ??

Su anda universite ogrencisiyim ama lisede boyle degildim daha deli dolu biriydim .. Herkesle tanisip muhabbet etmeyi seven biriydim..


Universiteye gectigimden beri yaklasik uc yildir pek samimi arkadasim yok.. İnsanlara ne kadar kafam gelmese de cogu zaman yalnizliktan sıkılıyorum.. Uzuluyorum ...

Acaba ilerde de mi boyle olacagim diye..

Zamanla değişir. İş hayatına atıldığınızda mecburen iletişimde olmanız gereken kişiler olacak, öyle öyle olur gider.

21 yasindayim ve yurtta kaliyorum..
Ben insanlara yapmalarini gerekeni soylemeye cekiniyorum ben utanip sıkılıyorum soylemeye .. Ama insanlar cok dusuncesizler ..
Yani dort kisilik bir odada kaliyorum biri saatlerce odada bagira bagira telefonla konusuyor biri tek basina kulakliksiz film izliyor .. Daha odamdaki insanlarla bas edemiyorum hayatla nasil mucadele edicem