Merhabalar,
direkt konuya gececegim. Uzun olabilir simdiden söyleyeyim.
Sevgilimin babasiyla sikintiliyiz. Kendisi emir verir gibi konusur benimle genelde. Hic hoslanmadigim bisey. Su yasima kadar annem babam bile benimle bu sekil konusmasi.
Sevgilimin babasi tanistigimizdan beri benden form veya belediyelerden randevu almami istiyor. Bu ricada bulunurken (rica degil, emir veriyor) su sekil söylüyor „hemen bana randevu al“, „bana oturma izinim icin islemi yaptir, bana acilen randevu al“, „cocuklarin pasaportu yenilenecek, bana hemen randevu al, bu isimi hallet“. Araba alir, onun icin de plaka islemleri icin benden randevu ister. Hersey hemen acilen olmasi lazim. Bunlari bana devlet memuru oldugum icin söylüyor ama calistigim yerde yeni sayilirim ve normal memurum, asla bi yetkim yok.
Defalarca hemen veya acilen bi randevu alma gibi bi yetkim olmadigini, herkesin haftalarca bekledigini söyledim. Sevgilimde keza öyle. Ama anlamiyor adam. Ceza yiyor, beni ariyor gel bak diye. Yok gel itiraz yaz bilmem ne yap. Sikildim artik bu durumdan. Almandayiz. Dili yok, konusamiyor, almanca bilmiyor desem ok anlarim ama biliyor, kendisi ve karisi. Gündüzleri evdeler, ben sabahtan aksama kadar calisiyorum. Kendi hayatimda da var üstelik. Derdim bana yetiyor. Ya anlamiyorum ki, cocuklar benim cocuklarim mi da ben pasaportlari icin gidip randevu alayim?! Anneleri öglene kadar yatiyor ben isteyken.
Son olay söyle patlak verdi. Tekrar benden bisey istedi, gittim, formu önüne koydum, doldurman lazim dedim. Kalem alip önüme koydu formu. Sevgilime bu sefer yumusak olmicagimi söyledigim icin o aldi formu ve ben doldururum dedi. Babasi hayir, sen degil o yapsin deyip tekrar benim önüme koydu (bu beni su sebepten ötürü sinirlendirdi; sevgilim bana babasina benim yapmak istemedigimi söyledigi halde „hayir o yapicak“ demis). Formu tekrar önüme koyunca patladim (forma da adini, soyadini, dogum tarihini yazacak), „ben senin sekreterin degilim, sürekli senin icin randevu alamam, form dolduramam“. Bana „cok mu zor“ dedi sok olmus yüz ifadesiyle. „Zor oldugu icin degil üslup denen bisey var, bana emir verir gibi konusuyorsun, annem babam bile böyle konusmuyor benimle, zoruma gidiyor“ dedim. Bana „ben seni aileden gördügüm icin söyledim“ dedi ve sonrasinda „tamam bosver, bisey yapma benim icin deyip küstü. Resmen küstü. Surati düstü ve baska biseyle ilgiledi. Sevgilimle öyle kalakaldik. Bi 30 dk sonra da kalktik cünkü bizimle konusmuyor, sevgilime bile evet veya hayir cevaplari veriyordu.
Sevgilim öncesinden bana hak veriyordu ama kendisi babasindan uzun süre ayri kaldigi icin pek tartismak istemiyor. Bana „seni tutarsam, babam kizar, babami tutarsam, sen kizarsin. Beni karistirmayin“ dedi, ki kendisi benim yanimda defalarca beni savundu ama anlamiyor adam. O da artik vazgecti.
Simdi ben ayip mi ettim? Cok kötü mü yaptim? Abarttim mi?
direkt konuya gececegim. Uzun olabilir simdiden söyleyeyim.
Sevgilimin babasiyla sikintiliyiz. Kendisi emir verir gibi konusur benimle genelde. Hic hoslanmadigim bisey. Su yasima kadar annem babam bile benimle bu sekil konusmasi.
Sevgilimin babasi tanistigimizdan beri benden form veya belediyelerden randevu almami istiyor. Bu ricada bulunurken (rica degil, emir veriyor) su sekil söylüyor „hemen bana randevu al“, „bana oturma izinim icin islemi yaptir, bana acilen randevu al“, „cocuklarin pasaportu yenilenecek, bana hemen randevu al, bu isimi hallet“. Araba alir, onun icin de plaka islemleri icin benden randevu ister. Hersey hemen acilen olmasi lazim. Bunlari bana devlet memuru oldugum icin söylüyor ama calistigim yerde yeni sayilirim ve normal memurum, asla bi yetkim yok.
Defalarca hemen veya acilen bi randevu alma gibi bi yetkim olmadigini, herkesin haftalarca bekledigini söyledim. Sevgilimde keza öyle. Ama anlamiyor adam. Ceza yiyor, beni ariyor gel bak diye. Yok gel itiraz yaz bilmem ne yap. Sikildim artik bu durumdan. Almandayiz. Dili yok, konusamiyor, almanca bilmiyor desem ok anlarim ama biliyor, kendisi ve karisi. Gündüzleri evdeler, ben sabahtan aksama kadar calisiyorum. Kendi hayatimda da var üstelik. Derdim bana yetiyor. Ya anlamiyorum ki, cocuklar benim cocuklarim mi da ben pasaportlari icin gidip randevu alayim?! Anneleri öglene kadar yatiyor ben isteyken.
Son olay söyle patlak verdi. Tekrar benden bisey istedi, gittim, formu önüne koydum, doldurman lazim dedim. Kalem alip önüme koydu formu. Sevgilime bu sefer yumusak olmicagimi söyledigim icin o aldi formu ve ben doldururum dedi. Babasi hayir, sen degil o yapsin deyip tekrar benim önüme koydu (bu beni su sebepten ötürü sinirlendirdi; sevgilim bana babasina benim yapmak istemedigimi söyledigi halde „hayir o yapicak“ demis). Formu tekrar önüme koyunca patladim (forma da adini, soyadini, dogum tarihini yazacak), „ben senin sekreterin degilim, sürekli senin icin randevu alamam, form dolduramam“. Bana „cok mu zor“ dedi sok olmus yüz ifadesiyle. „Zor oldugu icin degil üslup denen bisey var, bana emir verir gibi konusuyorsun, annem babam bile böyle konusmuyor benimle, zoruma gidiyor“ dedim. Bana „ben seni aileden gördügüm icin söyledim“ dedi ve sonrasinda „tamam bosver, bisey yapma benim icin deyip küstü. Resmen küstü. Surati düstü ve baska biseyle ilgiledi. Sevgilimle öyle kalakaldik. Bi 30 dk sonra da kalktik cünkü bizimle konusmuyor, sevgilime bile evet veya hayir cevaplari veriyordu.
Sevgilim öncesinden bana hak veriyordu ama kendisi babasindan uzun süre ayri kaldigi icin pek tartismak istemiyor. Bana „seni tutarsam, babam kizar, babami tutarsam, sen kizarsin. Beni karistirmayin“ dedi, ki kendisi benim yanimda defalarca beni savundu ama anlamiyor adam. O da artik vazgecti.
Simdi ben ayip mi ettim? Cok kötü mü yaptim? Abarttim mi?
