Bir arkadaşım aynı şekilde eşinin çoook eski bir arkadaşından muzdaripti. Çok kavgalar ettiler. Başlarda araları iyiydi o adamla ama zamanla adamın saçmalıklarını öğrendikçe kız inanılmaz derecede soğudu, eşine tembihlese de eşi çok dinlemedi tabi ama “bizim evimizden içeri giremez ve ben onunla tüm irtibatımı kesiyorum” diye net çizgi çekti.
Bence alacağın maksimum tedbir bu, çünkü kaç senelik arkadaşlık eş yüzünden bozulmuyor. Ancak aralarında bir düşmanlık sebebi olması lazım. İnşallah olur da kurtulursunuz:) tabi size zarar vermeyecek şekilde.
Eşinle bu konuyu konuşmak istiyorsan, cuma gecesi neler yaptınız anlatmak ister misin dersin, konuşur ve düzgünce doğruyu söylerse fikrini söyle, hoşlanmadığını söyle. Aynısını ben yapsam sence nasıl olurdu de. Bundan sonra hareketlerine dikkat etmek için aynısını benim yaptığımı düşün(çünkü yaparım, hiçbir engelim yok ama sana bağlılığım ve kendime saygımdan dolayı yapmamayı tercih ediyorum) eğer içine siniyorsa aynen devam et, dersin.
Eksik anlatırsa gizlerse, “emin misin söyleyecek başka bir şey olmadığına” diye biraz üstüne git ve eve gitme olayını bildiğini söyle. “Neden benden gizledin, bilmemin seni huzursuz edeceği bişeyler mi vardı” diye sor.
Bu kadar detaylı yönlendirmem belki doğru değil ama seni anladım ben. Rahat bırakan, eşini sıkmayan eş olmak istiyorsun ki gizli saklı olaylar yaşanmasın her şey dürüst şeffaf ve kısmen özgür olsun. Ama sen de empati kur. Senin yapmaktan çekindiğin şeyleri o da yapmamalı, evli bir erkek bekar gibi takılmamalı sosyal yaşantısına çeki düzen vermeli ve ailesine zaman ayırmalı.
O gece gezmelerindeyken sen neden kayınvalidenle oturasın?! Ya da neden evde yalnız başına kalasın?! O anda bir ihtiyacın olsa, allah korusun başına bişey gelse, deprem olsa birlikte olmamanız çok üzücü olmaz mı? Adam senden bihaber, sen ondan... doğru değil böyle şeyler. Evliliğin bir raconu var, erkekler o özgür bırakma olayını hiç anlamıyolar hep suistimal ediyolar ne yazık ki.