- 30 Ocak 2017
- 10.720
- 187.418
Yaptığın, düşündüğün hatta hissettiğin hiçbir şeyi hafife alma. Ertelediğin her duygu, her iç kırığı dile gelmedikçe zarar verecek hem sağlığına hem de nacizane insanları sevebilme yeteneğine.
Ne mi olur? Saatlerce süren şiddetli çarpıntılar... Sonra depresyona girebilirsin. Başın dönebilir veya havada yürüyebilirsin. Evet, evet sahiden. Anlayışımız hissettiklerimizden ibaret değil midir? O an neyi nasıl hissediyorsan aksini anlatan hiçbir şey umurunda olmaz. O halde inan depremsiz sallanıp, uçmadan havada yürüyebileceğine. Psikoloji kötü bir şaka gibi...
Ya da sadece güne huysuz başlarsın. Sonra bir de haklıymış gibi üstünde toplanan şaşkın bakışları parçalayasın gelir. ''Keyfim yok, anlayın.'' tavrıyla kırıverirsin kalpleri. Aman iç muhaseben içinde kalsın. Kimse bir şey sormasın. Ama keşke sen söylediğin gibi sıradan bir 'tersinden kalkma' modeli olabilsen...
Fazlası var.
Belki de sadece iş yapıyordun ve durup dururken ağlamaya başladın. Ellerin sabunlu, mutfak darma dağınık. Çok mu yorucuydu sence? Yoksa akşam ki yemeği düşünmekten karnına ağrılar mı girdi?
Hayır, bu kadar basit değil.
Bunların hiçbiri olmadığını biliyorsun. Ama seni 1 ay öncesinden dağıtan durumu da o geceden sonra hiç düşünmedin. Ayrıca paranoyaklardan nefret edersin. Öyleyse neden böylesin?
Seni kıran, üzen, düşündüren ne ve kim varsa konuş onunla. Bu artık görmek istemediğin biblo da olabilir, en yakın arkadaşında. İçinden çıkamadığın ve artık düşünmekten vazgeçtiğin yedeklerin… Depolama biriminde onlardan o kadar çok var ki...
İyi olmak istiyorsan sonuca ulaştırmadığın hiçbir düşünce kalmasın içinde. Asla erteleme. Ertelediğin her şey, onları çözene dek geri döner. Onlar asla durmazlar. En önemlisi de ne şekilde geri döneceklerini asla bilemezsin. Öyleyse sen sen ol, henüz kaldırabileceğin kadarına sahipsen kurtul eski püskülerinden.
Ne mi olur? Saatlerce süren şiddetli çarpıntılar... Sonra depresyona girebilirsin. Başın dönebilir veya havada yürüyebilirsin. Evet, evet sahiden. Anlayışımız hissettiklerimizden ibaret değil midir? O an neyi nasıl hissediyorsan aksini anlatan hiçbir şey umurunda olmaz. O halde inan depremsiz sallanıp, uçmadan havada yürüyebileceğine. Psikoloji kötü bir şaka gibi...
Ya da sadece güne huysuz başlarsın. Sonra bir de haklıymış gibi üstünde toplanan şaşkın bakışları parçalayasın gelir. ''Keyfim yok, anlayın.'' tavrıyla kırıverirsin kalpleri. Aman iç muhaseben içinde kalsın. Kimse bir şey sormasın. Ama keşke sen söylediğin gibi sıradan bir 'tersinden kalkma' modeli olabilsen...
Fazlası var.
Belki de sadece iş yapıyordun ve durup dururken ağlamaya başladın. Ellerin sabunlu, mutfak darma dağınık. Çok mu yorucuydu sence? Yoksa akşam ki yemeği düşünmekten karnına ağrılar mı girdi?
Hayır, bu kadar basit değil.
Bunların hiçbiri olmadığını biliyorsun. Ama seni 1 ay öncesinden dağıtan durumu da o geceden sonra hiç düşünmedin. Ayrıca paranoyaklardan nefret edersin. Öyleyse neden böylesin?
Seni kıran, üzen, düşündüren ne ve kim varsa konuş onunla. Bu artık görmek istemediğin biblo da olabilir, en yakın arkadaşında. İçinden çıkamadığın ve artık düşünmekten vazgeçtiğin yedeklerin… Depolama biriminde onlardan o kadar çok var ki...
İyi olmak istiyorsan sonuca ulaştırmadığın hiçbir düşünce kalmasın içinde. Asla erteleme. Ertelediğin her şey, onları çözene dek geri döner. Onlar asla durmazlar. En önemlisi de ne şekilde geri döneceklerini asla bilemezsin. Öyleyse sen sen ol, henüz kaldırabileceğin kadarına sahipsen kurtul eski püskülerinden.
Son düzenleme:
