Artık bunaldım. Sonunda tamamen hayatımdan çıkartacağım ailem denilen insanları o olacak. Hem üzgünüm hem sinirli...
Eşim çok rahatsız yaklaşık 3 hafta oldu. Bu sürecin bir kısmını hastanede geçirdi. Acil serviste yalnız başıma ağlarken haliyle annemi aradım. Atlayın gelin dedim. Biletlerini aldım geldiler. Hastaneden taburcu olunca hep beraber eve çıktık ama eşim hala hasta ve çok fazla ziyaretçi olduğu için annemle babam kaldılar yanımızda. Eşimin annesi Allahlık... En sonunda zıvanadn çıkınca gelmeyi akıl etti... Ona hiç girmiyorum...
Bu süre içerisinde bizimkilerin ellerini ceplerine attırmadık. Eve ne gerekiyorsa herşey fazlasıyla alındı. Kimse üşümesin diye herşey sonuna kadar yakıldı. Bulunduğumuz yerde sıcak su ücretli ve inanılmaz pahalı. Bulaşık yıkanırken onu değil ısıtıcı ile ısıtıp kullanalım anne dedim diye alındı ses çıkarmadık. Tamam bildiğiniz gibi yapın dedik.
Eşim uzun süre yattığı ve ne kadar yatacağı belli olmadığı için patron hukuksuz bir şekilde maaşında kesinti yaptı. Zaten sgk'da asgari ücret gösterildiği için iyiden iyiye maaş düştü... Benim aldığım maaş da belli... Memurum sonuçta..
Son durumda ağzına kadar dolmuş kredi kartları en az 800 tl gelecek olan yakıt parası araba taksidi ve ev taksidi şeklinde önümüzde bir yığın ödeme var. Yetmezmiş gibi geçen akşam bir de kaza yaptık ve maalesef kusursuz olmamıza rağmen trafik cezası aldık.
Bugün annemler biz memlekete dönmek istiyoruz bizi gönderin dedi. Ben de durumu açıkladım. Biz biletlerinizi gelirken aldık. Bu kez gerçekten zor durumdayız siz kendiniz alın dedim. Paramız yok dediler.
Gelirken bir akrabamızdan 500 tl borç aldılar ve buraya geldikten 3 gün sonra babam maaşını aldı. Biliyorum ki paraları var ama baban harcadı diye annem yalan söylüyor. Babam da bizi gönderin havalarında.
O arada markete biz kendimiz gittik. Gidecekleri her yere biz götürdük kapıdan biz aldık. Hiç bir şekidle masraf yapmalarına izin vermedik. Ama son durumda 150 tl miz kaldı ne yapacağız deyip bayaa duygu sömürüsü olayına girdiler. Ben de en son artık dedim ki madem öyle o zaman bir dahaki maaşınız yatana kadar kalın burda maaşınız yatınca alır biletinizi gidersiniz. Sıkılmışlar bunalmışlar gideceklermiş.
Benim yapabileceğim hiç birşey kalmadı. İki ay sonra başıma ne gelecek bilmiyorum belki de eşimin işine son verilecek. Zaten bunaldım. İki tane bileziğim var onları satacağım. Size elimden gelen son iyilik budur kalın bir dahaki ay gidin. Yok derseniz sizin bileceğiniz iş dedim.
Eşim yataktaydı. Durumun farkında. Ve inanılmaz iyi niyetli. Alalım ne olacak diyor hala. Ama daha önce de babam evleneceğimiz zaman bir çok vukuata imza attı. Düğünde harcama yapacağım diye etraftan 10bin tlye yakın borç toplayıp düğünde kız evnde verilecek yemeğe kadar eşime ödetti... Buna rağmen ne zmaan annemlere gitsek eşim arabayı doldurur. Para vermez ama yağından deterjanına ne varsa alır götürür. Evi yığar ki paraları yok alışverişe çok harcamasınlar diye. Biliyorum ki eşimin iyi niyetinden dolayı böyle yapıyorlar.
Daha anlatsam bir sürü şey var yoruldum... Ama moralim bozuk.. Biz o kadar zor durumdayız. Onlardan maddi hiç bir beklentim yok. Ama sürekli talep içinde olmalarına artık katlanamıyorum....
Eşim çok rahatsız yaklaşık 3 hafta oldu. Bu sürecin bir kısmını hastanede geçirdi. Acil serviste yalnız başıma ağlarken haliyle annemi aradım. Atlayın gelin dedim. Biletlerini aldım geldiler. Hastaneden taburcu olunca hep beraber eve çıktık ama eşim hala hasta ve çok fazla ziyaretçi olduğu için annemle babam kaldılar yanımızda. Eşimin annesi Allahlık... En sonunda zıvanadn çıkınca gelmeyi akıl etti... Ona hiç girmiyorum...
Bu süre içerisinde bizimkilerin ellerini ceplerine attırmadık. Eve ne gerekiyorsa herşey fazlasıyla alındı. Kimse üşümesin diye herşey sonuna kadar yakıldı. Bulunduğumuz yerde sıcak su ücretli ve inanılmaz pahalı. Bulaşık yıkanırken onu değil ısıtıcı ile ısıtıp kullanalım anne dedim diye alındı ses çıkarmadık. Tamam bildiğiniz gibi yapın dedik.
Eşim uzun süre yattığı ve ne kadar yatacağı belli olmadığı için patron hukuksuz bir şekilde maaşında kesinti yaptı. Zaten sgk'da asgari ücret gösterildiği için iyiden iyiye maaş düştü... Benim aldığım maaş da belli... Memurum sonuçta..
Son durumda ağzına kadar dolmuş kredi kartları en az 800 tl gelecek olan yakıt parası araba taksidi ve ev taksidi şeklinde önümüzde bir yığın ödeme var. Yetmezmiş gibi geçen akşam bir de kaza yaptık ve maalesef kusursuz olmamıza rağmen trafik cezası aldık.
Bugün annemler biz memlekete dönmek istiyoruz bizi gönderin dedi. Ben de durumu açıkladım. Biz biletlerinizi gelirken aldık. Bu kez gerçekten zor durumdayız siz kendiniz alın dedim. Paramız yok dediler.
Gelirken bir akrabamızdan 500 tl borç aldılar ve buraya geldikten 3 gün sonra babam maaşını aldı. Biliyorum ki paraları var ama baban harcadı diye annem yalan söylüyor. Babam da bizi gönderin havalarında.
O arada markete biz kendimiz gittik. Gidecekleri her yere biz götürdük kapıdan biz aldık. Hiç bir şekidle masraf yapmalarına izin vermedik. Ama son durumda 150 tl miz kaldı ne yapacağız deyip bayaa duygu sömürüsü olayına girdiler. Ben de en son artık dedim ki madem öyle o zaman bir dahaki maaşınız yatana kadar kalın burda maaşınız yatınca alır biletinizi gidersiniz. Sıkılmışlar bunalmışlar gideceklermiş.
Benim yapabileceğim hiç birşey kalmadı. İki ay sonra başıma ne gelecek bilmiyorum belki de eşimin işine son verilecek. Zaten bunaldım. İki tane bileziğim var onları satacağım. Size elimden gelen son iyilik budur kalın bir dahaki ay gidin. Yok derseniz sizin bileceğiniz iş dedim.
Eşim yataktaydı. Durumun farkında. Ve inanılmaz iyi niyetli. Alalım ne olacak diyor hala. Ama daha önce de babam evleneceğimiz zaman bir çok vukuata imza attı. Düğünde harcama yapacağım diye etraftan 10bin tlye yakın borç toplayıp düğünde kız evnde verilecek yemeğe kadar eşime ödetti... Buna rağmen ne zmaan annemlere gitsek eşim arabayı doldurur. Para vermez ama yağından deterjanına ne varsa alır götürür. Evi yığar ki paraları yok alışverişe çok harcamasınlar diye. Biliyorum ki eşimin iyi niyetinden dolayı böyle yapıyorlar.
Daha anlatsam bir sürü şey var yoruldum... Ama moralim bozuk.. Biz o kadar zor durumdayız. Onlardan maddi hiç bir beklentim yok. Ama sürekli talep içinde olmalarına artık katlanamıyorum....
olabildiğince uzak kalın ..destek değil ,tam köstek ..Çok yardıma ihtiyacın olursa bor yardımcı almayı dene .nasıl olsa ona da para vereceksin ailene de ..en azından alınmaz, kırılmaz ,işlerini yoluna koyar sesi de çıkmaz ...
