- 28 Mart 2014
- 9
- 7
- Konu Sahibi kirginim_herseye
- #1
Merhaba arkadaşlar,
dertlerimi paylaşmak, içimi dökmek için ilk defa konu açıyorum.
sorunum eşim. beni çok seven, 8 yıllık evlilik hayatımızda beni el üstünde tutan, her gece el ele uyuduğum, hiç ismimle hitap etmeyen hep "aşkım,canım, karıcım" diye seslenen evine bağlı, cocuğuna bağlı ama beni aldatan eşim.
evet aldatıldım. hemde çok kötü bir şekilde aldatıldım. aylarca hep yalanlarla evli, çocuklu bir kadınla aldatıldım.
her defasında inandım ona, belkide inanmak istedim.
Sanmayın ki hiç tepki vermedim, ilk öğrendiğimde resmen evi başına yıktım. Ailesine söyledim. şok oldular ama hep benim tarafımda oldular.
ağlamalar, hakaretler derken 6 ayım geçti.
ama benim ömrümden 10 yıl gitti.
çok detaylı anlatmak istemiyorum deşifre olmamak adına ama aldatıldım işte.
en son olayda ipler koptu artık. ben ailemin yanına gittim. hiç anlatmamıştım onlara durumlarımı o gün zehir olan 6 ayımı yaşadıklarımı anlattım.
bana çok hak verdiler sen nasıl istersen biz senin arkandayız dediler.
bu arada tabiki eşim ağlıyor, yalvarıyor. "kurtulamadım o kadından" diyor. yeminler ediyor. ben 1 hafta kadar orda kaldım.
bitti dedim artık, nereye kadar hep affedicem seni.
sonra ailesi geldi, ailesi bana çok destek oldular ilk günden itibaren, hep benim yanımdalardı. ilk duyduklarında oğullarıyla küstüler, konuşmadılar.
sonra ailelerle konuşuldu falan çocuğum için son kez ama son kez herkesin huzurunda bir şans daha verdim.
Affetmemem gerekiyordu biliyorum ama ayrılamadım.
çocuğuma kıyamadım. çünkü bende ayrı anne babanın çocuğuyum.
çok zor gerçekten çok zor. şimdi değil belki ama ilerde çünkü beni istemeye geldikleri gün ölmek istemiştim.
babam bi yandan bizde toplanılsın annem bi yandan bizde toplanılsın, üvey annenin kıskançlık krizleri falan.
neyse sonuç olarak sevdiğim için ve çocuğum için tekrar eve geldim. düzelmeye çalışıyorum, unutmaya çalışıyorum, ne yaptıysa kendine yaptı diyorum. eşim zaten hep üstüme titrerdi halada öyle.
yalnız başta belirtmeyi unuttum, aşırı derecede hatta hastalık derecesinde kıskanç biri. paranoyak resmen heleki bu olaylardan sonra
"ben sana böyle yaptım, sende yapıcaksın, intikam alıcaksın" modunda.
ben çalışıyorum çokta şöhretli bir firmada memurum.
ama artık baskılara dayanamıyorum. ben herşeyi unutmaya çalışırken aldatma meselesi hep evin içinde.
sanki o kadar şeyi ben yapmışım gibi.
bana kötü davranmıyor, ama hep bi kıskançlık baskısı var üzerimde. sizden ricam benim gibi yaşayan ve atlatan arkadaşlar varsa bana yardımcı olun lütfen. nasıl davranmalıyım? şimdiden değerli yorumlarınız için teşekkür ederim.
dertlerimi paylaşmak, içimi dökmek için ilk defa konu açıyorum.
sorunum eşim. beni çok seven, 8 yıllık evlilik hayatımızda beni el üstünde tutan, her gece el ele uyuduğum, hiç ismimle hitap etmeyen hep "aşkım,canım, karıcım" diye seslenen evine bağlı, cocuğuna bağlı ama beni aldatan eşim.
evet aldatıldım. hemde çok kötü bir şekilde aldatıldım. aylarca hep yalanlarla evli, çocuklu bir kadınla aldatıldım.
her defasında inandım ona, belkide inanmak istedim.
Sanmayın ki hiç tepki vermedim, ilk öğrendiğimde resmen evi başına yıktım. Ailesine söyledim. şok oldular ama hep benim tarafımda oldular.
ağlamalar, hakaretler derken 6 ayım geçti.
ama benim ömrümden 10 yıl gitti.
çok detaylı anlatmak istemiyorum deşifre olmamak adına ama aldatıldım işte.
en son olayda ipler koptu artık. ben ailemin yanına gittim. hiç anlatmamıştım onlara durumlarımı o gün zehir olan 6 ayımı yaşadıklarımı anlattım.
bana çok hak verdiler sen nasıl istersen biz senin arkandayız dediler.
bu arada tabiki eşim ağlıyor, yalvarıyor. "kurtulamadım o kadından" diyor. yeminler ediyor. ben 1 hafta kadar orda kaldım.
bitti dedim artık, nereye kadar hep affedicem seni.
sonra ailesi geldi, ailesi bana çok destek oldular ilk günden itibaren, hep benim yanımdalardı. ilk duyduklarında oğullarıyla küstüler, konuşmadılar.
sonra ailelerle konuşuldu falan çocuğum için son kez ama son kez herkesin huzurunda bir şans daha verdim.
Affetmemem gerekiyordu biliyorum ama ayrılamadım.
çocuğuma kıyamadım. çünkü bende ayrı anne babanın çocuğuyum.
çok zor gerçekten çok zor. şimdi değil belki ama ilerde çünkü beni istemeye geldikleri gün ölmek istemiştim.
babam bi yandan bizde toplanılsın annem bi yandan bizde toplanılsın, üvey annenin kıskançlık krizleri falan.
neyse sonuç olarak sevdiğim için ve çocuğum için tekrar eve geldim. düzelmeye çalışıyorum, unutmaya çalışıyorum, ne yaptıysa kendine yaptı diyorum. eşim zaten hep üstüme titrerdi halada öyle.
yalnız başta belirtmeyi unuttum, aşırı derecede hatta hastalık derecesinde kıskanç biri. paranoyak resmen heleki bu olaylardan sonra
"ben sana böyle yaptım, sende yapıcaksın, intikam alıcaksın" modunda.
ben çalışıyorum çokta şöhretli bir firmada memurum.
ama artık baskılara dayanamıyorum. ben herşeyi unutmaya çalışırken aldatma meselesi hep evin içinde.
sanki o kadar şeyi ben yapmışım gibi.
bana kötü davranmıyor, ama hep bi kıskançlık baskısı var üzerimde. sizden ricam benim gibi yaşayan ve atlatan arkadaşlar varsa bana yardımcı olun lütfen. nasıl davranmalıyım? şimdiden değerli yorumlarınız için teşekkür ederim.
