Arama Sonuçları

Zaten asıl beni üzen ve sinirlendiren şey bu oldu. Bunu söylerken insan utanır sesimi çıkarmayayım der. Yoksa ailesine yardım etmesini bir nebze anlıyordum. Ailesi artık onun görevi olarak görüyor sanırım. Maaşları ayırdık zaten geç oldu ama. Şu an gayet iyiyiz.

Ev işlerini, yemek ve bulaşık konusunu beraber yaparız. O konularda eşimin hakkını yemeyeyim. Ama alışveriş konusunda benim kontrolcü olmamdan kaynakli sanırım, ben yapıyorum her zaman. Onun iyi kaliteli ürün almak yerine ucuz ve bilinçsiz tercihler yaptığıni gördüm.

İyi fikir..

Hesapları ayırma beni rahatsız etmedi doğrusu. Birçok kişi evliliğinde böyle davrandığını belirtti. Bekleyip göreceğim.

Biz evlenmeden ve hatta tanışmadan çok önce abisi ile yaptığı bazı mesajlarını gördüm. Çok şaşırdım. Resmen eşimi bankamatik olarak görmüş. Her ay 300-500 para istemiş. Bu da kuzu kuzu göndermiş. Kardeş de bir yere kadar. İnsan bir süre sonra beni kullanıyorlar mi acaba diye düşünmez mi? Aile...

Bu da bir başka bakış açısı. Hesapları ayırma konusu şu an için kısa süreliğine en makul gelen çözüm olarak göründü (belki doğru belki yanlış). Birçok kişi de bu yönde bir tavsiyede bulundu. Bu çözüm uzun süre gitmez zaten. Pasiflik konusuna katılıyorum. Hayatım boyunca tartışma ortamlarından...

Rest çekme olayını daha önce yapmaliydim bunun için geç kaldım. Daha ilk para istendiği zaman hatta.. Şimdi anlamı yok. "Hesapları ayırdık, daha ne istiyorsun? Bu benim param, kendi paramı veriyorum artık" diyebilir. Bu aşamadan sonra eşim üzerinde rest çekmek pek etkili olmaz. Ailesiyle evet...

Aslında benim de istediğim durum bu değildi. Ancak böylesi daha iyi şimdilik. İçim daha rahat. Kendi paramı kendim yiyorum. Ortak birikimi de paylaştık. Herkes kendi yapsın birikimini. Borcunu ödedigimiz bir ev ve arabamız var. Kavgasız gürültüsüz alamam verilenleri doğru. O da boşanma ile...

Zaten çocuğum olmuyor. Korunmaya gerek duymuyorum. İleride boşanma ihtimaline dayanarak söylediniz sanırım.

Yeni gördüm mesajınızı. Hesapları ayırdık... şimdilik böyleyiz.. bakalım sonra ne olacak...

Zaten ilginç olan o. Abisinin bir mesajını da gördüm. Ağustos içerisinde 1000 TL ye yakın bir meblağ istemiş. Eşim veremem birkaç kredi ödüyorum, sıkışıgım demiş. Ama bu ay kızkardeşine bisiklet aldı.

Birşey demedi sustu. Ama bu düşünce birdenbire oluşmadı bence... ailesine yardımı engellemiş olsam tamam bunu söyleyebilir. Kizsam da kizmasam da istediğini yaptı, bildiğini okudu...

Aynen o kadar iyi ifade etmişsin ki... ailemin ihtiyacı olmasa ben de göndermem diyor. Beni manipüle etmeye çalışıyor kısaca. Birkaç alışveriş yaptm diye suçluluk duymami istiyor herhalde. Ne farkı var aynı şey diyor.

Tahminim öyle. Yoksa çocuğum olmadığı için sevinip sevinmediklerine emin olamam.

Onu da yaptık. Ki ona birşey demedim. Yeğeni ciddi bir rahatsızlık geçirdi. Küçük çocuk hastanede kaldı birkaç gün. Maddi destek verdik...ona lafım olmadı zaten.

Hayır susmadim. Bosanalim öyleyse dedim. Onlar için kendi mutluluğundan vaz mı geçiyorsun dedim.

Beklenti olayına katılıyorum. Hatta ailesi bence sadece ihtiyaçları olduğu için değil bunun bir mecburiyet olduğunu bile düşünüyor olabilirler. Yani yardım etmeli bize gibisinden. Ki yardıma karşı değilim. Karşı olduğum nokta bunun alışkanlığa dönüşmesi ve ben birşey yapsam gözüne batması...

Ailesi ile bu konuda hiç sohbetim olmadı. Onlar aramızda geçen bu gerginliklerin hiçbirinden haberdar değiller. Kendileri ile mesafeli bir iletişimim var. Ayrı şehirlerde oturuyoruz zaten. Bana bir saygısızlıklari olmadı. Ben de saygısızlık etmedim. Ancak maddi konularda istediler hep..

Evet. Üniversite okumak için dökülen ter, girdiğimiz ve stres olduğumuz finaller, vizeler. Aileden ayrı okumanın verdiği sıkıntılar. İşe girdikten sonra, kamuda bile olsa yöneticinin ağız kokusunu çekmek. O ise erken yaşta evlenip, stres yaşamadan çocuk sahibi de olup yaşıyor.

Şu an çocuğum olmadığına, özellikle abisi ve eşinin mutlu olduğunu düşünüyorum. Tedavi oldum ama olmadı malesef. Bir daha deneyeceğim...