Merhaba vaktinizi aldığım için öncelikle özür dilerim,fikirlerinize ihtiyacım var.
Öncelikle 25 yaşında Kpss için hazırlanan kendi halinde bir kızım, uyumlu denebilecek bir yapım var damarıma basılmadığı sürece sakinim herkesle anlaşabiliyorum sadece annemle anlaşamıyorum.
Annem kendi doğruları dışında başka doğru kabul etmeyen sürekli kendi dediği olsun isteyen, gerçekten ağzımla kuş tutsam da hep daha fazlasını isteyen sürekli kusur arayan bir yapıya sahip. Yaş ilerledikçe daha iyi anlaşmamız gerekirken daha da kötüye gidiyoruz her şeyi yanlış anlıyor anında ağlamaya ve iyi kötü fark etmez ben bir cevap verirsem nasıl bana cevap verirsin diyerek direkt beddua etmeye başlıyor. Sakin bir şekilde normal konuşamıyoruz anında ona anlattığım şeyleri bana karşı kullanıyor hakaret etmeden konuşamıyor.
Her dakika dert anlatıyor saatlerce babamı şikayet ediyor benimle kötü olunca onunla iyi olup beni kötülüyor bana duyurmak için bağırarak her şeyi anlatıyor.
Komşuları şikayet ediyor yine saatlerce sonra ertesi gün eve çağırmış kahve içiyor gülüyor eğleniyor.
Güldüğümü görünce ne vardı bu kadar gülünecek diyip içine ediyor:)
Evden çıkarken bir posta eleştiri ve kusur arama seansı mutlaka şart, kapalı giyinsem dahi üstümü başımı saçımı eleştirmezse içi rahat etmiyor.
Ders çalıştığımı görüyor yine dert anlatmaya başlıyor en az 100 kez dinlediğim şeyleri tekrar tekrar anlatıyor eğer 'anne konuşmak bişeyi değiştirmeyecek sen de üzme kendini' dersem yandık anında 'sana bişey anlatılmaz zaten bir daha seninle konuşan ne olsun kes sesini' diye başlıyor söylenmeye 1 hafta küsüyor. Ben daha atanmadan yanıma yerleşme planları yapıyor benden ses çıkmayınca 'beni istemiyosun sana kalmadım zaten merak etme' diyor. Ben daha evlenmeden babanı boşasam eşin ve senin yanında temelli kalır mıyım diye soruyor. Daha evlenmeden düğünde takılacak altınları alacağım zamanında çok taktım sağa sola diyor sanki bana sorarak taktı.
Düğün istemiyorum deme hakkım yok çünkü çoktan benim yerime planı yaptı, hatta düğünde damadı sakalsız görmek istiyormuş sakallı damat mı olurmuş aksi takdirde düğüne gelmezmiş sanki o evleniyor. Komşular ve akrabalar dahil herkesle kavgalı,yakın arkadaşlarıyla tek tek küsüyor.
Yeter ki kavga çıkarmak istesin yerde 1 tel saç görsün başlıyor bağırmaya bıktım Allah canımı alsa da kurtulsam diye ve yemin ederim ki iş görmez iş yapmayan bir insan değilim o sormadan yapıyorum bir çok şeyi evin temizliği bana ait yemekte yapıyorum çay kahve her şey geliyor elimden. Ruh sağlığım tehlikede annem olan kişi yüzünden insan ilişkilerim de bozulmaya başladı çünkü sürekli mutsuzum sürekli ağlayasım geliyor agresif bir insana dönüşüyorum. Babam da tamamen pasif kalıyor yanında ağzını açıp konuşamıyor o gidince o da bana annemi kötülüyor. İşte olan her zamanki gibi bana oluyor. Yani o kadar sıkıldım ki seslerini duymaya tahammül edemiyorum eve girmek gelmiyor içimden sürekli mutsuz iç karartan konular konuşuyor daha bir tane güzel bişey anlattığını görmedim beni günlüğü olarak kullanıyor sanırım.
Lütfen o senin annen her şeyi her tavrı yapar annelik kutsaldır falan filan yazmayın annelik bu demek değil. Sen doğurdun diye her türlü muameleyi yapamazsın. Evliliğin kurtuluş olmadığını tek çarenin ekonomik özgürlüğümü elime almak olduğunun farkındayım, ama ders çalışmak için akıl sağlığımı nasıl koruyabilirim bilmiyorum fikirleriniz benim için önemli, teşekkür ederim okuduğunuz için.
Öncelikle 25 yaşında Kpss için hazırlanan kendi halinde bir kızım, uyumlu denebilecek bir yapım var damarıma basılmadığı sürece sakinim herkesle anlaşabiliyorum sadece annemle anlaşamıyorum.
Annem kendi doğruları dışında başka doğru kabul etmeyen sürekli kendi dediği olsun isteyen, gerçekten ağzımla kuş tutsam da hep daha fazlasını isteyen sürekli kusur arayan bir yapıya sahip. Yaş ilerledikçe daha iyi anlaşmamız gerekirken daha da kötüye gidiyoruz her şeyi yanlış anlıyor anında ağlamaya ve iyi kötü fark etmez ben bir cevap verirsem nasıl bana cevap verirsin diyerek direkt beddua etmeye başlıyor. Sakin bir şekilde normal konuşamıyoruz anında ona anlattığım şeyleri bana karşı kullanıyor hakaret etmeden konuşamıyor.
Her dakika dert anlatıyor saatlerce babamı şikayet ediyor benimle kötü olunca onunla iyi olup beni kötülüyor bana duyurmak için bağırarak her şeyi anlatıyor.
Komşuları şikayet ediyor yine saatlerce sonra ertesi gün eve çağırmış kahve içiyor gülüyor eğleniyor.
Güldüğümü görünce ne vardı bu kadar gülünecek diyip içine ediyor:)
Evden çıkarken bir posta eleştiri ve kusur arama seansı mutlaka şart, kapalı giyinsem dahi üstümü başımı saçımı eleştirmezse içi rahat etmiyor.
Ders çalıştığımı görüyor yine dert anlatmaya başlıyor en az 100 kez dinlediğim şeyleri tekrar tekrar anlatıyor eğer 'anne konuşmak bişeyi değiştirmeyecek sen de üzme kendini' dersem yandık anında 'sana bişey anlatılmaz zaten bir daha seninle konuşan ne olsun kes sesini' diye başlıyor söylenmeye 1 hafta küsüyor. Ben daha atanmadan yanıma yerleşme planları yapıyor benden ses çıkmayınca 'beni istemiyosun sana kalmadım zaten merak etme' diyor. Ben daha evlenmeden babanı boşasam eşin ve senin yanında temelli kalır mıyım diye soruyor. Daha evlenmeden düğünde takılacak altınları alacağım zamanında çok taktım sağa sola diyor sanki bana sorarak taktı.
Düğün istemiyorum deme hakkım yok çünkü çoktan benim yerime planı yaptı, hatta düğünde damadı sakalsız görmek istiyormuş sakallı damat mı olurmuş aksi takdirde düğüne gelmezmiş sanki o evleniyor. Komşular ve akrabalar dahil herkesle kavgalı,yakın arkadaşlarıyla tek tek küsüyor.
Yeter ki kavga çıkarmak istesin yerde 1 tel saç görsün başlıyor bağırmaya bıktım Allah canımı alsa da kurtulsam diye ve yemin ederim ki iş görmez iş yapmayan bir insan değilim o sormadan yapıyorum bir çok şeyi evin temizliği bana ait yemekte yapıyorum çay kahve her şey geliyor elimden. Ruh sağlığım tehlikede annem olan kişi yüzünden insan ilişkilerim de bozulmaya başladı çünkü sürekli mutsuzum sürekli ağlayasım geliyor agresif bir insana dönüşüyorum. Babam da tamamen pasif kalıyor yanında ağzını açıp konuşamıyor o gidince o da bana annemi kötülüyor. İşte olan her zamanki gibi bana oluyor. Yani o kadar sıkıldım ki seslerini duymaya tahammül edemiyorum eve girmek gelmiyor içimden sürekli mutsuz iç karartan konular konuşuyor daha bir tane güzel bişey anlattığını görmedim beni günlüğü olarak kullanıyor sanırım.
Lütfen o senin annen her şeyi her tavrı yapar annelik kutsaldır falan filan yazmayın annelik bu demek değil. Sen doğurdun diye her türlü muameleyi yapamazsın. Evliliğin kurtuluş olmadığını tek çarenin ekonomik özgürlüğümü elime almak olduğunun farkındayım, ama ders çalışmak için akıl sağlığımı nasıl koruyabilirim bilmiyorum fikirleriniz benim için önemli, teşekkür ederim okuduğunuz için.
bu arada kardeşim var.
malesef bu problemin bir çözümü yok. Benim annem psikoloğa da gitti ama kendi sorunlarını kabul etmediği için bir işe yaramadı. Evimiz hep huzursuzluk doluydu ve çoğu annemin sinirinden kaynaklanıyordu. Ben çareyi evden gitmekte buldum, şehirdışında bir üniversite yazdım ve gittim. Gittiğim an psikolojim ve huzurum düzelecek sanmıştım ama farkettim ki annem aynı halini tavrını telefondan mesajlardan da sürdürüyordu. Ben de muhabbeti olabildiğince minimumda tutmaya başladım. Mesela geçen gün bir hata yaptım ve malesef bana attığı iç karartıcı postları videoları kabir azabı falanlı şeylere cevap verdim ve sabah sabah uyanır uyanmaz böyle şeyleri niye izletmeye çalışıyosun, milletin aklına ölüm bir cenazesi olduğunda gelir ama senin yüzünden benim aklıma günde üç kere geliyor dedim diye bana sayfalarca paragraf paragraf mesaj dizmiş hakaret dolu. Cevap bile vermedim umrumda değil çünkü artık. Çocukluğumdan beri babamı bana hep kötüledi durdu, babamın başkalarıyla yaşadığı cinsel münasebetleri bile şak diye geldi anlattı benim çocuğum etkilenir mi diye düşünmedi. Kukla gibi kullandı yok efendim baban gelince ağla tamam mı falan. Şuan babamla da görüşmüyorum çünkü saçma sapan bir hal aldı ilişkimiz. Ünlü bir yunan filozofun sözü var: sevgi, çaba ile kazanılan bir şeydir. Bu yüzden ailen sırf senin ailen diye doğuştan senin sevgini haketmiyor.
benim annem de sürekli dön artık gel artık diyip duruyor yaptığı yemeklerin fotoğrafını atıyor falan ahdjdh ama asla dönmeyi düşünmüyorum.. ve gerçekten ben babamla annem yüzünden kinlenip kavga edip küstüm aylardır konuşmuyorum ve annem şimdi diyor ki baban o senin özür dile baba sevilmez mi vs. Sırf kendisi barıştı diye tüm anlattıklarını unutayım istiyor mümkün sanki. Ya biliyorum ki bir sonraki tartışmalarında yine babana cephe al şunu de bunu de diyecek
yemin ederim sağı solu birbirini tutmuyor kendi kendine gelip barışıyor sonra iki dakika sonra yine küsmüş... babama da aynısını yapıyor düzenli olarak 
