Merhaba kızlar
Ben evin ortanca çocuğuyum.arada kalmış sevgiye maruz kalmamış sıkıntı ve dayakla büyümüş çocuğum.annemin eli saçlarıma değsin tarasın diye dua ederdim çocukken .arkadaşlarımın annesine özenir birini annesine sarılırken gördüğümde burnum sızlardı içim tuhaflaşır acırdı. Çocuğuna yavrum kuzum canım diyen anneler e hep Özlem’le baktım .
Oysa ben çocuktum kötülük bilmezdim zaten çok çekingendim annemden izinsiz kimseyle konuşamaz bi yere gidemez.telefonu bile acamazdık. Kim aradı ne dedin ne sordu Ne anlattın . İspat etmeye çalışırdık bişey anlatmadım demedim diye. Ağlayarak kavga ile geçen çocukluk .biz büyüdük şehir dışında okuduk kardeşlerimle unuttuk annem de telde çok değişti yavrum kuzum vs demeye başladı uzaklaştıkça sevgi sözcükleri arttı.
Ama bir araya gelince yine tartışma en ufak şeyde iddialar ben size ne ettim demeler sürekli kendini hastayım diye gösterme .bir araya gelince sürekli huzursuzluk .
Yani şöyle diyeyim ili gün mutluysak on gün huzursuz kavga .
Ve kavgadan sonra küser konuşmaz ben de konuşmam herkes bireysel takılır
Etrafımda anlaşamadığım kimse yok yaşım 33 .kavga etmem tartışmam bile. Ama anlam veremiyorum annem el kavga da sesler çoğalıyor iddialar yeminler annemin bize lafları çok ağırlaşıyor.
Gerçekten çözemiyorum içim huzursuz sürekli
Benden on beş yaş küçük kardeşimle annemin arası çok iyi.o dayak yemedi sevildi saçları okşandı .kuzum canım o benim herşeyim diyerek büyütüldü.kardeşim benle yada ablamla annemin arasındaki bağ kopukluğunu anlamıyor .bize de tabır alıyor herşeyde annemi haklı gösteriyor .üzülüyorum .
Zaten annem en küçük kardeşim büyürken biz ona bişey almak istediğinizde bişey yapmak istediğinizde asla izin vermezdi onlar bilmez onlar anlamaz diyerek set cekti .bunları dahi kabuk etmiyor. Kardeşimi bize önyargılı yetiştirdi.
Nedir annemle aramızdaki sorun ben çözemiyorum neden kavga .annem neden bizi sevmedi çocuğu değilde akranı gibi gördü .sanki kardeşiyim sanki arkadaşıyım.
Herşey mi kötü derseniz değil iyi günlerimiz de var tabi dua eder , güzel ümitler verir hayata dair güzel şeyler de söyler arada .bize destek de olur.
Çocukluktan beri temizlik bakım yemek konusunda herşeyimzle ilgilendi fazlasını yaptı hakkını yiyemem. Ama ben iki güzel laf söyleyip okşamasına tercih ederdim bunları. Annem eşya temiz olsun bişey kirlenmesin düzen olsun aman elalem ne der diye yetiştirdi .
Yoruldum ruhum yorgun bir annenin açtığı yarayı kimse kapatmıyor .kapatamıyor.
Anneme sorsan dünyanın en iyi en temiz düzenli annesi ama diyemiyorum hiç benim özel bir günümü hatırlamıyormusun sor günümde tektim.ağladığımda babamla tartışıp odadan sabaha kadar çıkmadığımda gelip bi başımı okşamadın yada nasihat vermedin .
İstemediği bir kişiyle evlenmek istedim diye bir ay küs kaldılar Alevi diye istemediler ben yemek yemezken ağlarken annem de böyle bir evlat olduğum için ağlıyordu namazında .elaleme rezil olacaklarmış ne diyeceklermiş.
Panik atak krizim sırasında nefes alamaz kriz geçirirken doktora götürün nefes alamıyorum acile gidelim diye ağlarken gidelim de deli diye adın mı çıksın dediler .acilde kim görecek de bunu diyecek bizim oturduğumuz yerde tanıdık bile yok
Şimdi küçük kardeşim bunları hiç yaşamadı bilmiyor onla benim annem farklı sanki.
Benim ablamın maruz kaldığı durumdan haberdar değil dolayısıyla bize karşı da tavır alıyor.
Konunun özeti ben çok üzgünüm kalbim acıyor .kardeşimle arama soğukluk girmesi de üzüyor . Ben konuluyorum onunla ama o mesafeli .annem belli kültür seviyesinde değil aramızda saygı nın da uçurumu var sevginin de.
Mesela Kuzenim el bi konu konuştuk bana yemin ettirdi kimseye söyleme diye .annem sorup duruyor ne olabilir nasıl benden saklarsın ne biçim insansın diye.ya anne çocuk muyuz kadın söyleme dedi kimseye .ne özeli olabilir onun yalan söylüyorsun. Diyor .sana niye desin diyor .onunla aram iyi abana anlatıyor yakın hissediyor ne var bunda diyorum laf sayıyor bana .
Bakın bunlar gerçek .iki taraflı bi anne var iki farklı karakter ikizler Burcu bu arada. Ben Başak Burcu’yum .hayat bakış açılarımız herşeyimiz farklılaştı ben büyüdükçe zerre anlaşamıyorum .
Uzun süredir telde de konuşmuyorum .Herşey tartışmaya dönüyo ben ne yapacağım
Uzun oldu şimdiden kusura bakmayın .
pek çok kisi yorum yazmış, benimki biraz daha farklı olacak. aslında söylenebilecek seyler çok ama benim izlenimlerinden bahsedeyim. öncelikle Boyle anne cocuk konularına temkinli yaklaşmak gerekiyor. cocuklar bazen annelerini ne kadar zorladiklarinin farkında olmayabiliyorlar. ya da sadece kotu anilara odaklanabiliyorlar. o yüzden iki tarafı da etraflıca dinlemek mantıklı. sizinki öyle demiyorum ama, bunu da eklemek istedim.
Ayrica yasiniz 33, ve bana hala anneniz hakkında çok bir fikriniz varmış gibi gelmedi. ikili oynuyor diyorsunuz, ikizler burcu diyorsunuz, yalan söylüyor diyorsunuz ama anlattiklarinizda bütüncül bir resim yok. bu da bana manipüle edilmiş olabileceğinizi düşündürüyor. bu yasa kadar kendiniz hakkında ve anneniz hakkında daha oturmuş fikirlerinizin olması gerekirdi bence. benim annem de sevgisini gösteren biri degildi, ve cok duz bir kadındı, kiskanclik yaptigini, yalan söylediğini, manipüle ettigini, vicdan yaptirdigini, beddua ettigini hiç duymadım, buyurken de bunlara maruz kalmadım. ama yaşım ilerdekce etrafta ne kadar değişik anneler oldugunu gordum. bu huylarının olması bir anneyi salt kotu yapar mi? sanmiyorum. ama sizin annenizle iliskinizde nasıl davranacaginizi etkiler bence. bazı üyeler ama erken evlendirildi, ama şiddet gordu vs demis. Ben buna katilmiyorum. 80lerin 90larin cogu kucuk yasta evlenmedi ki, çok büyük kısmı televizyonlu, camasir makineli evlerdeydi, 2-3 çocuğu vardi cogunun, cocuklar okula gittikten sonra da gunlerde vakit geçiriyorlardı. ben o yüzden çok çile cektiler kısmına katilmiyorum. ayrıca aile çeken insan tahammülsüz olabilir ama bir çocuğunu opup digerini boynu bükük bırakmaz, ya da çocuğunun dis gorunusu ile alay etmez. bence iyi insan olup olmamakla alakalı bu.
bir diğer mevzu da annenizle iliskiniz çok ic ice geldi. ondan çekindiğiniz icin odada konuşmanız, terapiye gitmeMIZ gerekiyor demeniz, bence tam ayrisamadiginiz icin olabilir. bazı anneler erkek çocuğu kayirsa bile, kız çocuğunu kullanmak icin etrafında tutabiliyor, kimi stres topu, kimi erkek çocuğunu kontrol etmek icin kullanabiliyor.
size tavsiyem annenizi bırakıp öncelikle psikologa gidip kendinizi anlamaya calismaniz. annenizin psikologa gitmek isteyip istememsi ona kalmış bir sey.... kardeşinizle olan iliskisi de onları ilgilendiriyor bence. belki de kiskaniyorsunuz kardeşinizi, kendi icinizde onu kabullenmeniz gerek...
