- 8 Ağustos 2023
- 37
- 40
- 26
- Konu Sahibi zeynep5341
- #1
Selamlar yine ben geldim.. bu sefer çok daha karmakarışık geldim biraz hüzün biraz rahatlama biraz vicdan azabı… önceki editlerimden aşinasınızdır belki, yüzük taktık nişanlandık bu süreçte aileler arasındaki muhabbette hiçbir değişim olmadı. Biz de bir çok iyiydik bir çok kötü.. fazla uzatmayacağım şöyle oldu böyle oldu diyerek ama, severek ayrıldık. Biliyorum en doğru karar buydu en başından beri onun içinde benim içinde. Ama o yaşanılan anlar öyle güzel geliyor ki insan sevgisinin her şeyin üstüne geçeceğini düşünüyor, her şeyin farkında olsa da ne olacağını bilse de dibine kadar zorluyor elinden gelen fedakarlığı yapıyor. Ama yetmiyor. Yetmedi bize de. Ne o ne ben kişiliklerimizden geçemedik. Çok tahammül ettim o da çok tahammül etti belki, karşılıklı olarak birbirimizi çok yıprattık. öyle zamanlar oldu öyle zorluklar atlattık ki biz her şeyin üstesinden geliriz sandık ama bu sürede çok sevdiğin birine ne kadar zarar verdiğini de fark ettik ve çok yorulduk. Biz kadınlar anaç bir yapıya sahibiz ben bunlarında üstesinden gelirdim o gücü kendimde görüyordum çünkü kördüm seviyordum hayallerim vardı. Ama hep bir korkum da vardı. Çok karmaşık duygular çok. Her şeyin farkında olup hiçbir şey yapamamak ne gidebilmek ne kalabilmek. Sonunda mantıklıca konuşup bitiren o oldu. Ben her şeyde önce onu düşünüp hareket ederken, tüm açıklamalarından sonra “önce kendimi sonra seni düşünüyorum” dedi o hüzün dolu cümlelerine.. İkimiz için de en hayırlısı bu oldu. bazen ben de içten içe dua ediyordum söyleniyordum ben bitiremiyorum o bir şey yapsın diyordum. kötü olan şeyler kadar iyi şeyler de yaşadık. Hep avundum durdum bunlara sığındım beraber sığındık. Ama olmadı, yapamadık, ilk ayrılığımız değildi ama hep toparlardık bu sefer olmadı. Ağladım o da ağladı iyi değildi. Birbirimize hakkımızı helal ettik. Ama bazı etkenler iyi bitirmedi yine de yaşanları. Kulaklarımla duydum gözlerimde gördüm. Ben de yapamazdım böyle bir insanla böyle bir aileyle. Bunu söylerken bile pişmanlık hissediyorum çünkü hala sevgim var ve hala bazı şeyleri üzerine konduramıyorum. Ama şöyle dışardan bir göz gibi bakmaya çalışınca evet diyorsun bu bu kadar yakıştırıyorsun konduruyorsun her şeyi. Amacım yalnızca içimi dökmek bir de beni bir kardeşiniz olarak görürseniz bizim gibi genç kızlara ufaktan naçizhane bir tavsiyede bulunmak. Belki ne alaka dersiniz Allah kimseye de yaşatmasın böyle bir duruma düşünce ne demek istediğim anlaşılıyor. Aynı evin içine girene o nikahınız kıyılana kadar partnerinizle cinsel manada hiçbir yaklaşımda bulunmayın. Bazılarınız belki der ki böyle düşünceler kaldı mı hala? Maalesef kaldı.. ben çok şükür ileri gideceğim hiçbir şey yaşamadım ama bu bakış açısına göre değişiyor neye göre kime göre? İnanın insan en çokta onu atamıyor içinden. Üzerine çirkin sözler söylenince insanın omzuna yük kalıyor bu. Evet ben de isteyerek yaşadım bazı şeyleri. Bunun için suçlamıyorum kesinlikle ama dedim ya böyle zamanlarda o insanın size vermiş olduğu güvenin boşa çıkması sizi çok derin bir hayal kırıklığına sürüklüyor.
her şeyin farkında olmama rağmen bu kadar zarar dolu bi ilişkinin içinde bulunmamız da rabbimin bir hikmetiydi herhalde ya da kim bilir... Belki o Allah’ın sevdiği kuluydu belki ben. Ama erkeğe hiçbir şey olmuyor inanın ben onun da en az benim kadar üzgün olduğuna eminim. Ama şu yaşadığım hissettiğim duygu öyle başka ki. İç sesim susmuyor kendimden tiksiniyorum ve maalesef ilişki içerisinde her şeyim yanlış bulunduğu için hala kendimi suçluyor içimde onu haklı çıkaracak şeyler hatırlıyorum. Ama karşı taraftan gelen(annesinin) cümle ne oluyor biliyor musunuz? “Oğlum istedi oldu, oğlum istedi bitti.” Kendisi size ne diyor biliyor musunuz? “Ortada dini nikah yoktu, resmi bir şey yoktu, ben tek taraflı mı yaşadım sen de benimle birlikte yaşadın” ah kızlar ah. İnsan en çokta böyle zamanda belli ediyor kendini de ben hala kimseyi suçlayamıyorum. Ne onu ne ailesini. En çok kendimi suçluyorum. Ama ben nasıl beraberdim bu insanla diye değil, ben şöyle yapabilirdim ben alttan alabilirdim ben şöyle sussam olmazdı bunu yapmasam olmazdı diye… ama her şeyin de farkındayım. Daha çok taze bir kaç gün oldu olmadı. Sizlerden dua bekliyorum ki bu süreci hemen atlatabileyim. Dedim ya çok zorlu süreçlerden geçtik. Ben de ona zarar verdim o da bana. Bir bedduam yok, bir ahım yok. Ama bizim bu hale gelmemize sebep olan art niyetli kim varsa Allah’a havale ediyorum. İyi olmasını isterim ama dilerim Allah’tan çevresinin etkisinden çıkıp kendiyle baş başa kaldığında nasıl yangınlara sebep olduğunun farkında olarak uyur, dilerim Allah’tan (eğer varsa) aldığı vebal ile aradığı saadeti bulur ve huzurlu bir şekilde devam eder hayatına. Allah hepimizin gönlüne göre versin.
Çok duaya ihtiyacım var, kim olduğumu unutmuşum ben. Onca yaşanılan şeye rağmen nişan atıldığında ailesinin ve kendisinin bu kadar çirkinleşmesene rağmen hala onun içinde dua ediyorum. Ve üzerine büyün iyi dileklerde bulunduğum bir mesaj atıyorum. Bu ilişkiyi ben yaşadım ben onu tanıyorum diye de kendimi avutuyorum. Ama takı mevzusu geçtiğinde sevdiğim adamın ağzından “biz almasını biliriz” cümlesini duyuyorum. Halbuki her şeyini zaten geri verecektim.
Şu an kim olduğumu bilmiyorum? Kötü olan ben miydim o mu? Bir suçlu aramıyorum diyorum ama susturamıyorum. Duyacağım bir kaç kelimeye mi ihtiyacım var bilmiyorum. Ama kimden ne duysam da yetmiyor. Lütfen bana da bol bol dua edin o kadar ihtiyacım var ki şu buhrandan çıkmak için. Teşekkür ederim hepinize.
her şeyin farkında olmama rağmen bu kadar zarar dolu bi ilişkinin içinde bulunmamız da rabbimin bir hikmetiydi herhalde ya da kim bilir... Belki o Allah’ın sevdiği kuluydu belki ben. Ama erkeğe hiçbir şey olmuyor inanın ben onun da en az benim kadar üzgün olduğuna eminim. Ama şu yaşadığım hissettiğim duygu öyle başka ki. İç sesim susmuyor kendimden tiksiniyorum ve maalesef ilişki içerisinde her şeyim yanlış bulunduğu için hala kendimi suçluyor içimde onu haklı çıkaracak şeyler hatırlıyorum. Ama karşı taraftan gelen(annesinin) cümle ne oluyor biliyor musunuz? “Oğlum istedi oldu, oğlum istedi bitti.” Kendisi size ne diyor biliyor musunuz? “Ortada dini nikah yoktu, resmi bir şey yoktu, ben tek taraflı mı yaşadım sen de benimle birlikte yaşadın” ah kızlar ah. İnsan en çokta böyle zamanda belli ediyor kendini de ben hala kimseyi suçlayamıyorum. Ne onu ne ailesini. En çok kendimi suçluyorum. Ama ben nasıl beraberdim bu insanla diye değil, ben şöyle yapabilirdim ben alttan alabilirdim ben şöyle sussam olmazdı bunu yapmasam olmazdı diye… ama her şeyin de farkındayım. Daha çok taze bir kaç gün oldu olmadı. Sizlerden dua bekliyorum ki bu süreci hemen atlatabileyim. Dedim ya çok zorlu süreçlerden geçtik. Ben de ona zarar verdim o da bana. Bir bedduam yok, bir ahım yok. Ama bizim bu hale gelmemize sebep olan art niyetli kim varsa Allah’a havale ediyorum. İyi olmasını isterim ama dilerim Allah’tan çevresinin etkisinden çıkıp kendiyle baş başa kaldığında nasıl yangınlara sebep olduğunun farkında olarak uyur, dilerim Allah’tan (eğer varsa) aldığı vebal ile aradığı saadeti bulur ve huzurlu bir şekilde devam eder hayatına. Allah hepimizin gönlüne göre versin.
Çok duaya ihtiyacım var, kim olduğumu unutmuşum ben. Onca yaşanılan şeye rağmen nişan atıldığında ailesinin ve kendisinin bu kadar çirkinleşmesene rağmen hala onun içinde dua ediyorum. Ve üzerine büyün iyi dileklerde bulunduğum bir mesaj atıyorum. Bu ilişkiyi ben yaşadım ben onu tanıyorum diye de kendimi avutuyorum. Ama takı mevzusu geçtiğinde sevdiğim adamın ağzından “biz almasını biliriz” cümlesini duyuyorum. Halbuki her şeyini zaten geri verecektim.
Şu an kim olduğumu bilmiyorum? Kötü olan ben miydim o mu? Bir suçlu aramıyorum diyorum ama susturamıyorum. Duyacağım bir kaç kelimeye mi ihtiyacım var bilmiyorum. Ama kimden ne duysam da yetmiyor. Lütfen bana da bol bol dua edin o kadar ihtiyacım var ki şu buhrandan çıkmak için. Teşekkür ederim hepinize.
