Haftasonu mutsuzluğu

Senelerce aralıksız çalışmış biri olarak çalışmayınca da her gün aynı bayağılıgı oluyor. Şu an yüksek lisans yaptığım, bir yandan da kpssye çalıştığım için iş hayatına 1 yıl ara verdim ama her gün aynı güne uyanıyor gibiyim. Kendi kendime renk katmaya çalışıyorum. Sabah kahvesi, yürüyüş, ev işleri, derslere gireyim, bir kafede kahve içeyim, eve dönüp yemek yapayım, spora gideyim, duş alıp kendime bakım yapayım, biraz film izleyim bitti gitti gün işte. Yakın arkadaşlarım hep uzağa gitti. Eşim de çok uzun saatler çalışıyor. Bazı şeyleri yalnız yapmaya alıştım. Haftaici bir düzenim olup haftasonunun tadina varmayı özledim misal ben de :) çalışırken de boş zaman özlemi icindeydim. İnsan her şeye doyuyor.
 
Çünkü hafta sonları görüşeceğiniz kimse yok,işe gitmediğiniz için sosyalleşemiyorsunuz,herkes ailesiyle anne babasıyla,eşiyle çocuğuyla ilgileniyor ama sizde bunlar olmadığı için yalnız kalıyorsunuzdur.

Hafta sonlarını ben de sevmem,hele hele pazar günlerinden nefret ederim. Çünkü evde yoruluyorum,çocuk gezdir,çocuk gönlü yap,aktivite yap,kocayla takıl vs çok yorucu. Pazartesi işe gidince resmen dinleniyorum.
 
Cumartesi de mi geliyor aynı his?
Ben pazar öğleden sonra düşüyorum bayağı ama cumartesi sabah modum tavan. İlginç geldi.
Yapacak bir şeyiniz yok sanırım.
 
Aaa benim bu. Haftasonlarını sevmiyorum çünkü yapacak bir şey yok. Hafta içi en azından iş yerinde gün geçiyor. Yalnızlıktan arkadaşım yalnızlıktan bu maalesef
 
TheQueeninthenorth .!.:
kocamda pazar fobisi var mesela. onun da huzursuzluğu cumartesiden başlıyor. bunca yıldır çözemedik, psikolojik kesinlikle. ben, de çökertti adam.
Genişletmek için tıkla...

Pazar akşamı ben de çöküyofum genelde ama tüm pazar göçmem sabah iyiyimdir akşam 6dan sonra göcerim😁😁😁seninki tribal enfeksiyona kapılmış sanirsam
 
Bende iki çocuk var biri bebek o yüzden haftasonlarini sevmiyorum iş çünkü haftasonu benim için yemekti temizlikti çamaşırı utusu... Sizin de bir sebebi olmalı huzursuz eden mesela yalnızlık?
 
Haftaiçi yorulmuyor musunuz? Haftasonu uyuyup dinlenseniz bile birşeydir bu rahatlarsınız,biraz ev işi biraz hava alma derken 2 gün yetmez bile. Depresyonda olabilirsiniz gibi geldi bana hayattan zevk almıyorsunuz.
 
Aysenimi .!.:
Merhaba.başlıktan da anlaşılacağı üzere haftasonları içimi öyle bir mutsuzluk kaplıyor ki resmen ölmek istiyorum.yok böyle birşey.cuma günü mesela çok enerji dolu, mutlu, umutlu bir ruh hâlindeysem ne oluyorsa o haftasonuna uyanınca resmen dünyam başıma yıkılıyor.o haftasonunun kasvetli havasından nefret ediyorum.kendimi tanıyamayacak hâle geliyorum.hani sabah anksiyetesi diye birşey varmış ya bazı insanlarda acaba haftasonu anksiyetesi diye de mi birşey var.tatil yapma, direkt pazartesiye atla deseler kabul ederim o derece sevmiyorum.acaba bu durumu yaşayanlar başka kişiler var mı diye merak ediyorum.en azından dertleşmek, yalnız olmadığımı bilmiş olurum.
Genişletmek için tıkla...

Ferhanscim seni burada yazdiklarin kadar taniyorum dolayisi ile dogrusu nedir bilemem ama benim gozlemim senin kendi icinde cozemedigin bir mutsuzluk var gibi. Once bunu cozersen hafta sonu mutsuzlugunu da cozersin diye dusunuyorum.

Haftanin her gunu ayni ama sen hafta sonlarina ozellikle takiliyorsan bunun altinda yatan bir sebep vardir. Bunu en iyi yine sen bilirsin. Kendi icindeki mutlulugu yakalarsan bu sorunun cozulur diye dusunuyorum.
 
En buyuk kk .!.:
Bugün is yerinden iki arkadaşımı aradım dedim ki hadi ormana gidelim. Hava gunesliydi. Ormanda biraz yürüyüş yaptim. Sonra onlar bir yere yemeğe gidiyormuş sen de gel dedi onlarla yemek yedim. Sonra da tek başıma tiyatroya gittim. Çıkışta şehirde biraz yürüdüm.

Yarın tek başıma bi kafeye gidip calisicam malesef haftasonunda her zaman biraz da olsa calismak zorunda kaliyorum 3 4 saat. Sonra spora giderim. Sonra da herhalde evime gider duş alır güzel bi film açar keyif yaparım.

Bazen arkeoloji müzesine gidiyorum kaç kere gittim ama çok hoşuma gidiyor yine de o ortamda olmak. Bazen sinemaya gidiyorum. Bazen kitapcilari dolaşıyorum. Bir kere bir doğa yürüyüşü grubuna katıldım yine gideceğim onlarla ramazan sonrası. Bi tanıdığım boyama atölyesine gidiyormuş ben de katılabilirim. Havalar da güzelleşti. En kötü çık dolaş valla. Haftasonu gibisi var mı ya. Ben de 35 yasindayim ben de bu şehirde kimseyi tanımıyorum isyerindekilere de bayilmiyorum ama inan evde depresif durmaktan iyi bi kere çıksan rahatlarsın. Evde durunca insan kafayı yiyor.
Genişletmek için tıkla...
Bende dışarısını hiç sevmiyorum kalabalık beni sıkıyor.... Tramvay daki kalabalık otobüs metro Iyyy bir türlü alışamadım galiba hiç çalışasım da yok.... Hafta sonları kalabalık olunca her yer sıkıyor beni..... Evimde kendimi daha özel hissediyorum....
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X