Kocam bir narsist mi yoksa benmi. Bu evlilik ne olucak..

Merhaba, sizi çok ama çok iyi anlıyorum. Aynı benzer süreci yaşadım. Saçma sapan bir sebepten tartıştık. 3 ay boyunca aynı evde iki yabancı gibi yaşadık. yatakları ayırdı, eve sadece geldi , odasında uyudu ve gitti. Ben aramız düzelir diye bekledim ,bekledim , bekledim. En sonunda bu işkenceye katlanamaz hale geldim, git dedim. Gitti. Haftalarca yazmasını aramasını bekledim. O gittikten sonra yaşadıklarımı yazacak olsam ; sizin yazdıklarınızı yazardım. Ben sonradan anladım ki , o benden zaten gitmiş çooook önceden, başkası varmış. O'nun için bu yaşadıklarınızın zerre değeri yok eğer başkası varsa. Evden gittikten 1 hafta sonra babamı kaybettim, cenazesine bile gelmedi. Aradım ''ailem, arkadaşlarım, kimse ayrıldığımızı bilmiyor, lütfen en azından bari cenazeye gel'' dedim, gelmedi. Sonra duydum ki boşanma davası açmış. Ben de saf saf bekliyordum onu evimizde :) Duyduğum an ki acımı size anlatamam, yer ayağımın altından kaydı sanki. Tamam dedim, bende, anladım ki, seni istemeyeni, ''sevmeyeni zaten elinde tutamazsın. Ona harcayacağın enerjiyi, sana faydalı olacak başka bir şeye harca. ''
Toparlanmak zor oldu, o dönem stres yüzünden dilim tutuldu. Gerçek söylüyorum , bir sabah bir uyandım, dilim ağzımın içinde hareket etmiyor. Neyse geçti , gitti.
Ben boşanalı 6 sene oluyor, şimdi dönüp baktığımda , görüyorum ki bu bir süreçmiş, geçti gitti. ben ölmedim, dünya yıkılmadı. Gayet de memnunum hayatımdan. Ben de boşandığımda 33 yaşındaydım. Yeniden başka bir hayat kurdum kendime, bir köpek sahiplendim. Çalışıyorum, kendi ayaklarımın üzerinde durabiliyorum. Geziyorum, evimde vakit geçiyorum, huzurum var en azından. Çok iyiyim şu an . Hayat bu , her şey geçiyor. İnanın bana mazide kalıyor. Eşinizin niyeti size göz dağı vermek de olabilir belki, ama öyle bile olsa size bunları yaşatmasına izin vermeyin, ilk aramasında hemen dönmeyin. Bence hiç dönmeyin. Bir şeyler kırılınca içinde bir yerlerde , sonra tamir olmuyor. Toparlanın, aynadaki kendinizi sevin, sizin kendinizi sevmeniz için, önce başkasının sizi sevmesi gerekmiyor. Siz kendinize değer vermezseniz başkası asla vermiyor.

Yasadıklarınız benı derinden sarstı. Benı anladıgınızı okadar hıssettım kı iliklerime kadar... Sız cok guclu bır kadınsınız cok ozel bunları yasayıp hayatta kalıp bana bu satırları yasmıssınız ya suan gozlerım den yaslar suzuluyor.... Allah tum guzellık leri ayaklarınıza kolayca sersın cok sevilin. Dediklerinizi dinlicem ve yazdıklarınızı okucam ara ara tesekkur ederim benımle paylastıgınız ıcın. Hayat gonlunuzun ihtiyacını ve gereksinimi duyduğu ınsanlar dısında ki hic bşr ınsanı cıkarmasın karsınıza. Umarım kalan omrunuz hayırlı mutlu huzurlu cok sevilgıyle gecer

Eşinizin tavırları artık sizi sevmediğinin açıkça göstergesi ve sizi daha fazla üzmek istemem ama hayatında başka bir kadının olma ihtimali son derece yüksek. Size değerli hissettirmiyorsa hissettirdiği bir kadın muhakkak vardır. Duygusal, fiziksel ihtiyaçlarını giderdiği biri olmasa bu denli kötü ve soğuk davranamazdı size. Seven erkek değer verir, değerli hissettirir, sizin bir damla göz yaşınıza bile kıyamaz, dürekli iletişime geçmeye çalışır, bıkmaz, sizi üzecek/ kıracak davranışların ayrımındadır ve bunlardan sakınır. Eşinizin boşanma davası açacağını düşünüyorum. Boşanmasanız bile bu ilişki bir şekilde devam etse bile bu adamın ömür boyu sizde psikolojik zedelenmelere sebep olacağını düşünüyorum. Yapması zor olabilir bu kadar severken ama onu unutmanız sizin için, geleceğiniz için çok daha iyi olacak. Bu insandan ayrılın ve her hakkınızı da sonuna kadar alın, acımayın. Evliliğinizin daha 1 yılı dolmamış, canım cicimi yaşamanız gerekirken sizi hayal kırıklığına uğratmış bir ömür böyle geçmez. Rabbim bu adamı tez vakitte size unuttursun, kıymetinizi bilen, sevgiyi saygıyı, mutluluğu, hakettiğiniz değeri size ömür boyu hissettirecek beyefendi biri nasibiniz olsun inşaAllah. Hayat çok kısa, üzülmeye değmez. Rahatsızlıklarınızın sebebi bu kadar karşı taraf için çabalıyor oluşunuz. Eğer haddimi aştıysam affedin nolur. Üzerime vazife olmayan şekilde kelimeler sarfetmem, kimsenin hayatına karışmam normalde. Sadece bu kadar fedakarlık yapıp, sevip, çabalamanız karşısında size bu yapılanlar çok zoruma gitti. Allah her daim yardımcınız olsun güzel yürekli kardeşim

dUrUhUzUr .!.:

Eşinizin tavırları artık sizi sevmediğinin açıkça göstergesi ve sizi daha fazla üzmek istemem ama hayatında başka bir kadının olma ihtimali son derece yüksek. Size değerli hissettirmiyorsa hissettirdiği bir kadın muhakkak vardır. Duygusal, fiziksel ihtiyaçlarını giderdiği biri olmasa bu denli kötü ve soğuk davranamazdı size. Seven erkek değer verir, değerli hissettirir, sizin bir damla göz yaşınıza bile kıyamaz, dürekli iletişime geçmeye çalışır, bıkmaz, sizi üzecek/ kıracak davranışların ayrımındadır ve bunlardan sakınır. Eşinizin boşanma davası açacağını düşünüyorum. Boşanmasanız bile bu ilişki bir şekilde devam etse bile bu adamın ömür boyu sizde psikolojik zedelenmelere sebep olacağını düşünüyorum. Yapması zor olabilir bu kadar severken ama onu unutmanız sizin için, geleceğiniz için çok daha iyi olacak. Bu insandan ayrılın ve her hakkınızı da sonuna kadar alın, acımayın. Evliliğinizin daha 1 yılı dolmamış, canım cicimi yaşamanız gerekirken sizi hayal kırıklığına uğratmış bir ömür böyle geçmez. Rabbim bu adamı tez vakitte size unuttursun, kıymetinizi bilen, sevgiyi saygıyı, mutluluğu, hakettiğiniz değeri size ömür boyu hissettirecek beyefendi biri nasibiniz olsun inşaAllah. Hayat çok kısa, üzülmeye değmez. Rahatsızlıklarınızın sebebi bu kadar karşı taraf için çabalıyor oluşunuz. Eğer haddimi aştıysam affedin nolur. Üzerime vazife olmayan şekilde kelimeler sarfetmem, kimsenin hayatına karışmam normalde. Sadece bu kadar fedakarlık yapıp, sevip, çabalamanız karşısında size bu yapılanlar çok zoruma gitti. Allah her daim yardımcınız olsun güzel yürekli kardeşim

Genişletmek için tıkla...

Allah razı olsun her bşr satırını ıcın hala cabaladım. Dayak itip lahma hakaret herseyıne kafamdan bı kulp bulup affettim. Bu kadar iskenceye ragmen Ayrılmaya hıc cesaretim olmadı sevgimi baglılıkmı bılmıyorum. Ruhum hasta olmus sanıırm ama onun hayatında sanıırm bıır varmıs yada bir kac kısı sanıırm cevreden pyle duydum ama kanıt yada belgem yok. Gucum de yok bırseye ama aylar oldu aglamaktan artık gozum den yasta gelmiyor ıstememe ragmen. Kabul ettim bosanmıyorum. Uzatmıcam benı sevmeyen ve istemeyen birine kendımı yalvararak sevdıremem yapamam bunu boyle bır hikmetim yok. Benle mutlu olmadıgı ıcın bu eziyetlerı yapmıstır. Mutlu olsun sevdiysem eger bana yakısanda bu olur kabul edip bırakmak. Yuvam diye caba caba herseyın sucunu ustlenmek kapatmam uzerını. O ıstemıyor mus tek taraflı nıye mucadele verdiysem. Seversem ıcımde hep severim bana eziyetlerı olmadan nıye benı isteyemeyen birinin hayatında kalmaya cabalamıssam ve hala cabaliyorsam. Bıraktım. Tesekkur ederim sizede guzel samımı dilekleriniz ıcın allah kalbiniz gıbı bır omur guzel gunler yıllar nasip etsin sızede sevdiklerinizle

Şimdi nasılsınız toparlanabildiniz mi

Eramavi .!.:

Bu gün canım çok acıyor şuan. Dayanamıyorum yapılanlara hazmedemiyorum. Gormezden gelınmek hıc olmamıssın gıbı yok sayılmak. Umursanmamak okadar agır bir yuk ki. Bır kac kere adım attım. Toparlamak ıcın. duygularım ıcın. evlılıgım için. Ama karşı taraftan gormezden gelinilmeye devam edildim. Cabalanmam bile ıstenılmıyor. Set koyuldu. Gorunmez agır setler. Annesi olan anne dediğim kişiyi aramak yasaklandı tarafıma. Uzerıne beni arama bana yazma diye mesajlar. Bunlar çok ağır çok tuhaf. Ne hissetmem gerektiğini bile bilmiyorum. Karşımda bir yabancı. Sevip aşık olup evlendiğin kocam dedidiğim ilkim olan teslim olup güvendiğim ama hiç tanımadığım bir yabancı. Bana uzaklığı mesafesi sanki bir buz dağı. Bunlar benim için çok ağır kaldıramıyorum. Zihnim almıyor. Başımı kaldıramıyorum. Dusunceler duygular beni yiyor. Beynim patlıcak gibi. Duygularım donuyor. İçimden bir seyler kopuyor. Kalbim parçalanıyor yanıyor ve agrıyor. Agrısı gerçekten kabimin tam ortasına bıçak saplanılmış ve içinde sürekli çeviriliyormuş gibi bir acı hissediyorum her nefes alış verişte. İstenılmeyen ve nefret edilen bir tavır var karşımda boyle bır his var bana hissettirdiği. Peki ne yaptım ben Allahım kocamın cabamı ve emegımi görmesini ıstedım en azında takdir etmesede buna saygı duymasını ıstedım. Benı sevmesını ıstedım. Onun ıhtıyac ve gereksinimlerini kendi oncelıklerımın onune koydum. Onun da bana aynı degerı vermesini ıstedım. En azından benim ıncınecegım seyleri bilerek bunlara karsı daha hassas ve duyarlı olmasını istedim. Onun ıcın degerli oldugumu benı kaybetmekten korktugunu gormek ve bilmek istedim. Ayrıldıgımızın 1 ayı oldu nerdeyse.Annemlerleyim 1 aydır Hıc bır sekılde ne mesaj ne arama ne merak hıc bır caba ve özlem yok.Dogum gunum gectı, depremler oldu, ulke yerinden sallandı, hasta oldum gunlerce, sevgililer gunu gecti ama yok taş duvar. Benı ıstemıyor bılıyorum. Sevmedıgınıde bılıyorum. Bu zamana kadar kendı duygum ıcın cabaladım sanırım bu ılıskıde ama olmadı. Herseyım de bir eksik kusur aradı. Onun için mukemmel degıldım. Kusurluydum ben. Onun ıcın yaptıgım yada sunduğum hersey basit degersız ve gormezden gelindi. Hersey sıfırdı yok sayıldı. Bunu bir cok kere zıkrettı. Ben tukendım. Ona yalvardım gör diye. Görmedi hep duyarsız kaldı. Bazen görüyormuş gıbı yaptı ama bu cok kısa sureli ve ıcten degıldı malesef. Samımı degıldi. Gecıstırılmek ıcın yapıldıgı cok barızdi ne yazık ki. Cok zor zamanlarım oldu aılemle ılgılı bazende kendı problemlerim yada ağır saglık sorunlarım. Hep yalnız çözmek zorundaydım. Kendisini evde yanımdayken bile hep ozledım. Hep bir kol boyu mesafe vardı sanki.Şuan çok çirkin hissediyorum aynaya bıle bakamıyorum ama arkadaşlarım hep çok güzel olduğumu söylerlerdi. Eskiden bende cok severdim kendımı kaşımı gozumu herseyım biblo gibiydi suan olunmuş tavuk gibi hissediyorum. . Isterdımkı benı sahiplensin sakınsın. Ama bu durumlarda aksine hep yargılayıcı ve elestırıcı oldu. Yanımdaymış gıbı durup. Ilk laf carpan yada acıtan kısı o oldu. Ben hala toparlamak ıcın hayallere kapılıyorum. Farkındayım gerceğı bılıyorum aslında. Onun kımseye karsı sevgisi olamaz. O sevgiyi bilmiyor. Sevginin incitmemek sakınmak kıyamamak oldugunu bilmiyor. Onun sevgi dili yaralayıcı ve assalayıcı. Sımdı sorucaksınız bana pekı ozaman bu adamda ozledıgın nedir. Neyini seviyorsun hala. Gonul almayı bile bilmeyen usengec umursayan ve karsınındakıne ne yaptıgını hıc sorgulamayan ve bunun sorumluluğunu almayan bir adamda neyı ozluyorsun neyı seviyorsun? Inanın bilmiyorum. Damarlarımda hıssedıyorum ozlemini. Çok seviyorum sebepsiz. Gercekten bıldıgım tek sey cabalamak oldu. Sanki her daim bunu yapmam gerekıyormus gıbı hıssettım hep. Icımde kocaman bir bosluk ve acı var. Kendını ıfade edememenin. Haklı sebeplerle yaptıgım davranışların bıle bana hatalı oldugunu inandıran bır adam var karsımda. Sanki hıc buyumemıs hıc olgunlasmamıs. Sanki yaptıgı davranırsın hepsı kabul edilinebilir di aslında . Hepsi normal ben durduk yere problem cıkaran biri gıbı hıssedıyorum kendimi. Sorunlu benim. Hasta benim. Yetemedim. Evliligime sahip cıkamadım. Belkı ben daha ıyı olsaydım boyle olmazdık. Eskı esinin resimlerini her defasında bir yerlerden bulmak ve o sakladığı ıcın degıl ben ortaya koyduğum ıcın suclunun ben olması keske sormasaydım. Duymasaydım. Gormeseydım. Neden tepki verdımkı benı her acıtmasında.. seviyormusum ıste susup gormezden gelebilirdım. Sımdı ceset gıbıyım yemek yemeyi unuttum 1 aydır. İşe bıle gidemiyorum. 35 yasına gırdım bu saatten sonra beni nasıl bir hayat bekliyor olucak. Daha bosanma davasını acımadı sanırım. Ama benı arama diyor mesaj atma annemı arama sakın. Evı terk edip gıttın dıyor evet haklı gıttım ama ıtıldım resmen... Katile bıle neden diye soruluyor. Neden gıttıgı mı bana kufurlerını soyledım guldu gerı zekalı diye bagırdı durmadan. Nişanlılığım da her tasını kendım secıp emek verdıgım evı bırakıp gıdermıyım cok agır bır tempoda calısırken cesıt cesıt yemekler yapıp alısverıs temızlıgı ustlenıp uzerıne sen ne yapıyorsun ki bırak ya denilmesi bana her defasında . Bılmıyorum artık yataga yatıp bir daha uyanmak istemiyorum. Cunku acı benı eritiyor. Wc ye gidecek mecalim bıle yok. En cokta bana sarılıp uyuyan her gun arayan bu adamın bukadar umursamaz olması beni olduruyor. Tamam sevmeye bilirsin. Ama otur son kez konus bıttı de. Esyalarım hala evde 1 aydır 1 kot 2 kazak ıdareedıyorum. Bir kac kere daha eski es ve sevgili resım mesaj kavgamız oldu. Ben hastayken arkadaslarına hizmet etme kavgamız oldu evden gitmiştim ama en fazla 4 gunluk 1 inde o 2 sinde kendım dondum. Ayrılalım derdim benı cok acttıgında yada duyarsiz tepki alamadıgımda bu sefer farklı.. 7 aylık evlılık 9 ay nısanlılıktan. Ve 6 ay sevgililik toplamda. Bir daha asla boyle severmıyım. Neden 1aydır sessız ve ben boyle bılınmezlıkteyım. Benımle benzer halı yasayan kadınlar varmıdır. Bilmiyorum.... .

Genişletmek için tıkla...

Ne yaptınız okumadım en son. Ben de aynı sizin gibiyim 8 aylık evliyim. Bosanma davası acıcam ailemin yanındayım şuan. Araması yazması yasak, başka birine arattı ne düşünüyorum diye ama boşanmak sürekli istiyordu şimdi onla uğraşırım demiş, kaç kurtar kendini. Inşallah ben de kurtulurum.

Ne güzel herseyin farkında olmuş ne de güzel ifade etmişsiniz. Diyorsunuz ki neden hala özlüyorum. Malesef insan bir robot değil. Öyle olsaydı tüm adımlarımızı kurallara uygun atar kendimizi savunurduk. Ama duygularımız öyle saçma bir hale geliyor ki bizi savunmasız yapıyor. Bakın çalışan kadinsiniz ama bu işin çalışmakla alakası yokmuş değil mi. Sizi buna iten sebep yalnızlık sizi zayiflatan düşüren şey yalnızlık korkusu. Yoksa koca dedigin nedir biri gider öbürü gelir