merhaba psikolojiden anlayanlar varsa bana yardımcı olabilir mi en azından ne olabileceğini öğrenmek istiyorum
18 yaşındayım çok kolay bir hayat yaşamadım ve bazı etkiler bıraktı sanırım zamanla yaşananlar
Öncelikle küçükken sinirlendiğimde tek rahatlama yolum ya elimi ya kafamı duvara vurmaktı çok tehlikeli ve garip bir durum olduğunun farkındayım ama o zamanlar 7 8 yaşındaydım istemeyerek bi şekilde keşfetmiştim aileden kaynaklandığına inanıyorum nasıl çocuk yetiştirilmeli her ebeveyne ders olarak verilse keşke
beni inatla anlamak istemediklerini ya da suçsuzken beni suçladıklarını kendimi ifade etmeme izin vermeyip dinlemediklerini benle hiç ilgilenmediklerini hatırlıyor ve biliyorum uzun olacak ama bir örnekle anlatayım ben ilkokula babamın bir arkadaşının kızıyla başladım 4 yıllık arkadasım olmuştu ortaokula geçme zamanı gelince babam bahsettiğim arkadaşı olan adamın öğretmen olduğu okula yazdırdı yine 4 yıl daha devam ederiz ikimiz diye çocuklar ve babalar olarak yakındık sonra bu arkadaşım beni birden sebepsiz yere 2 kişiye tercih etti ve bana ciddi zorbalık yaptılar bakıp gülüp dalga geçiyolardı bunu yapan ilkokuldan beri tanıdığım 4 yıllık arkadaşım olduğu için sindiremedim düşünün şu an olsa neler hissederiz o zamanlar 9-10 yaşlarındayım ve ben de ipin koptuğu yer ben ne yaptım da bana böyle davranıyorlar oldu hatta o kadar sebep bulamadım ki o zamanlar gözlük takmaya başladım kendimi de çirkin hissediyodum çirkin oldum artık ondan istemiyorları bile düşündüm öyle kötü hissettim ki uzuun zaman boyunca bana her bakıp güldüklerinde deftere bir şeyler yazıp karalıyordum başımı eğip evde gizlice ağlıyordum neden ne yaptım ben diye çok çekingen ve eziktim yalan yok öyle olunca günlüklere yazmaya başladım hala da durur gelgelelim ben aileme söylemek istedim ama tanıdığım için de uzuun zaman söyleyemedim çünkü inanmayacaklarını biliyodum yine de bi gün cesaret geldi söyledim çok mutsuzum işte ismini verdim onlar dedim böyle yapıyolar baba beni okuldan alır mısın( evimizin dibinde okul var normalde oraya gitmem gerekiyor sırf oraya gidim diye adresi farklı göstermişti) ben bunu der demez hemen ne diyosun saçmalama ne okul değiştirmesi yürü git dedi azarladı kovdu beni yani açıkcası bekliyordum çünkü tanıyosunuz artık küçük yaşta olgunlaşmanıza sebep oluyor bu tarz kişilerle büyümek
ne kadar olacakları bilsem de kabullenesim gelmiyordu bi insan ne kadar değersiz hissedebilirse o kadar değersiz hissediyordum anne ben mutlu değilim bana zorbalık yapıyolar onlarla olmak istemiyorum çok kötüyüm lütfen dese bana çocuğum ortalığı ateşe verecek olan ben bütün bunlar kendi başıma geldiğinde göz yummak zorunda bırakıldım ne kadar acı değil mi her gün yaşadıklarımı ben biliyorum ama onlar hiçbir zaman umursamazlardı ( diyecek pek bi şey yok sanırım bildim bileli benle ilgilenmediler hele sorunlarımla onun yerine hep azarlamalar kavgalar bağırmalar hakaretler..) ben biraz erken olgunlaşmak zorunda kaldım
çok geriye gittim ama bunun nedeni de bir gün bu bir yerlere vurma olayım aklıma geldi ve nedenini araştırdım işte çocukken görülen travmalar ilgisizlik kendini ifade edememe bunları görünce bende puzzle oluştu açıkcası geçtiği için mutluydum tabi ama bunun yerine başka şeyler geldi zamanla
açıkcası uzun zamandır öfke kontrolü problemleri yaşıyorum kendimi tanıyamıyorum çok çabuk sinirleniyorum en ufak bir şeye bazen sebebi bile olmuyor bir sinir geliyor dişlerimi sıkıp elimle masaya vuruyorum bazen küfürler ediyorum kendi kendime durduramıyorum da böyle sanki içimde sıkışmış bi şey var atamıyorum çözemediğim çok şey var açıkcası 4 5 ay sonra psikoloğa gitmeyi düşünüyorum şu an gidemediğim için buraya yazdım belki bilen olur
gerçekten anlam veremiyorum artık kendime mesela sigara kokusundan nefret ederim öyle böyle değil kokuyu aldığım an sanki zehir nüksediyor evde sigara içiliyor balkonda bile olsa deliklerden içeri giriyor ben o kokuyu aldığım an deliriyorum ama nası delirmek karşıma çıkana saldırıp dövebilecek potansiyelde oluyorum içimden bambaşka biri çıkıyor sinirlendiğimde de aynı şekilde böyle kokuyu aldığım an üzerime siniyor üzerime sindiğini anladığım anda yine elimle masaya vuruyorum çığlık atasım geliyor nefret ettiğiniz birini her gün 6-7 kez görmek gibi bir şey aile anlayışlı olsa zaten içmez o kadar rahatsız oluyorum ki bağırıyorum oraya buraya elimle vuruyorum sinirden bildiğiniz acı çekiyorum da işte elimden yine bir şey gelmiyor
özellikle sigara kokusu aldığımda sinirlendiğimde kendimi durduramıyorum başka biri çıkıyor içimden hiç kimseye kullanmayacağım küfürleri boşluğa söylüyorum falan inanın ben anlayamıyorum sadece sigara da değil genel hayata karşı sanki içimde başka biri var hep öfkeli zarar verme potansiyeline sahip sağı solu belli olmayan deli denebilir normalde yarısını taşıyamayacağım ağırlığı o sinirle taşıyabiliyorum inanılmaz bir güç geliyor değişik yani artık eminim bir sıkıntım olduğuna sadece belirtilerine benzer bir şey bulamadım yaşadıklarımın etkisinin olduğunu düşünüyorum durduk yere bu hale gelmedim ama çaresiz hissediyorum lütfen bilen varsa ne olabileceğini yazabilir mi en azından fikrim olsun
18 yaşındayım çok kolay bir hayat yaşamadım ve bazı etkiler bıraktı sanırım zamanla yaşananlar
Öncelikle küçükken sinirlendiğimde tek rahatlama yolum ya elimi ya kafamı duvara vurmaktı çok tehlikeli ve garip bir durum olduğunun farkındayım ama o zamanlar 7 8 yaşındaydım istemeyerek bi şekilde keşfetmiştim aileden kaynaklandığına inanıyorum nasıl çocuk yetiştirilmeli her ebeveyne ders olarak verilse keşke
beni inatla anlamak istemediklerini ya da suçsuzken beni suçladıklarını kendimi ifade etmeme izin vermeyip dinlemediklerini benle hiç ilgilenmediklerini hatırlıyor ve biliyorum uzun olacak ama bir örnekle anlatayım ben ilkokula babamın bir arkadaşının kızıyla başladım 4 yıllık arkadasım olmuştu ortaokula geçme zamanı gelince babam bahsettiğim arkadaşı olan adamın öğretmen olduğu okula yazdırdı yine 4 yıl daha devam ederiz ikimiz diye çocuklar ve babalar olarak yakındık sonra bu arkadaşım beni birden sebepsiz yere 2 kişiye tercih etti ve bana ciddi zorbalık yaptılar bakıp gülüp dalga geçiyolardı bunu yapan ilkokuldan beri tanıdığım 4 yıllık arkadaşım olduğu için sindiremedim düşünün şu an olsa neler hissederiz o zamanlar 9-10 yaşlarındayım ve ben de ipin koptuğu yer ben ne yaptım da bana böyle davranıyorlar oldu hatta o kadar sebep bulamadım ki o zamanlar gözlük takmaya başladım kendimi de çirkin hissediyodum çirkin oldum artık ondan istemiyorları bile düşündüm öyle kötü hissettim ki uzuun zaman boyunca bana her bakıp güldüklerinde deftere bir şeyler yazıp karalıyordum başımı eğip evde gizlice ağlıyordum neden ne yaptım ben diye çok çekingen ve eziktim yalan yok öyle olunca günlüklere yazmaya başladım hala da durur gelgelelim ben aileme söylemek istedim ama tanıdığım için de uzuun zaman söyleyemedim çünkü inanmayacaklarını biliyodum yine de bi gün cesaret geldi söyledim çok mutsuzum işte ismini verdim onlar dedim böyle yapıyolar baba beni okuldan alır mısın( evimizin dibinde okul var normalde oraya gitmem gerekiyor sırf oraya gidim diye adresi farklı göstermişti) ben bunu der demez hemen ne diyosun saçmalama ne okul değiştirmesi yürü git dedi azarladı kovdu beni yani açıkcası bekliyordum çünkü tanıyosunuz artık küçük yaşta olgunlaşmanıza sebep oluyor bu tarz kişilerle büyümek
ne kadar olacakları bilsem de kabullenesim gelmiyordu bi insan ne kadar değersiz hissedebilirse o kadar değersiz hissediyordum anne ben mutlu değilim bana zorbalık yapıyolar onlarla olmak istemiyorum çok kötüyüm lütfen dese bana çocuğum ortalığı ateşe verecek olan ben bütün bunlar kendi başıma geldiğinde göz yummak zorunda bırakıldım ne kadar acı değil mi her gün yaşadıklarımı ben biliyorum ama onlar hiçbir zaman umursamazlardı ( diyecek pek bi şey yok sanırım bildim bileli benle ilgilenmediler hele sorunlarımla onun yerine hep azarlamalar kavgalar bağırmalar hakaretler..) ben biraz erken olgunlaşmak zorunda kaldım
çok geriye gittim ama bunun nedeni de bir gün bu bir yerlere vurma olayım aklıma geldi ve nedenini araştırdım işte çocukken görülen travmalar ilgisizlik kendini ifade edememe bunları görünce bende puzzle oluştu açıkcası geçtiği için mutluydum tabi ama bunun yerine başka şeyler geldi zamanla
açıkcası uzun zamandır öfke kontrolü problemleri yaşıyorum kendimi tanıyamıyorum çok çabuk sinirleniyorum en ufak bir şeye bazen sebebi bile olmuyor bir sinir geliyor dişlerimi sıkıp elimle masaya vuruyorum bazen küfürler ediyorum kendi kendime durduramıyorum da böyle sanki içimde sıkışmış bi şey var atamıyorum çözemediğim çok şey var açıkcası 4 5 ay sonra psikoloğa gitmeyi düşünüyorum şu an gidemediğim için buraya yazdım belki bilen olur
gerçekten anlam veremiyorum artık kendime mesela sigara kokusundan nefret ederim öyle böyle değil kokuyu aldığım an sanki zehir nüksediyor evde sigara içiliyor balkonda bile olsa deliklerden içeri giriyor ben o kokuyu aldığım an deliriyorum ama nası delirmek karşıma çıkana saldırıp dövebilecek potansiyelde oluyorum içimden bambaşka biri çıkıyor sinirlendiğimde de aynı şekilde böyle kokuyu aldığım an üzerime siniyor üzerime sindiğini anladığım anda yine elimle masaya vuruyorum çığlık atasım geliyor nefret ettiğiniz birini her gün 6-7 kez görmek gibi bir şey aile anlayışlı olsa zaten içmez o kadar rahatsız oluyorum ki bağırıyorum oraya buraya elimle vuruyorum sinirden bildiğiniz acı çekiyorum da işte elimden yine bir şey gelmiyor
özellikle sigara kokusu aldığımda sinirlendiğimde kendimi durduramıyorum başka biri çıkıyor içimden hiç kimseye kullanmayacağım küfürleri boşluğa söylüyorum falan inanın ben anlayamıyorum sadece sigara da değil genel hayata karşı sanki içimde başka biri var hep öfkeli zarar verme potansiyeline sahip sağı solu belli olmayan deli denebilir normalde yarısını taşıyamayacağım ağırlığı o sinirle taşıyabiliyorum inanılmaz bir güç geliyor değişik yani artık eminim bir sıkıntım olduğuna sadece belirtilerine benzer bir şey bulamadım yaşadıklarımın etkisinin olduğunu düşünüyorum durduk yere bu hale gelmedim ama çaresiz hissediyorum lütfen bilen varsa ne olabileceğini yazabilir mi en azından fikrim olsun
