benim de var bi hikayem,dinlerseniz anlatayım: ilkokul arkadaşıyız,facebooktan bulduk birbirimizi, aylar süren bi facebook görüşmesinden sonra yakınlaşmaya başladık,özel bi yakınlaşmaya doğru gitti apaçıktı, birgün bana ilkokulda sana aşıktım diyerek ilkokulda bana hissettiği çocukluk duygularından bahsetti çok hoşuma gitti bu,sonrasında onu hep yanımda bulmaya başladım iyi günümde kötü günümde,varlığı ile olmasa da kalbiyle hep yanımda oldu hep bana destek verdi,çok sıkıntılı günler geçiriyordum ve bu yakınlığı bana çok iyi geliyordu, çok güvenmiştim ona,sonsuz destek veriyordu,derken gün geldi babamı kaybettim... yine yanımdaydı evime kadar geldi cenazeye geldi, gelemediğinde mesajları telefonları ile hep yanımda oldu,bütün arkadaşlarım çok sevdiler onu,hatta evimize geldiğinde annem de çok sevdi arkadaşlarıma da söylemiş çok beğendim çok sevdim diye çünkü zaten ilkokuldan tanıyordu, şimdi bu büyümüş halini de görünce çok duygulandı çok sevindi,aynı şekilde onun annesi de beni çok seviyordu kamerada falan görüşüyorduk annesi ile, sonra bizim yakınlığımız ilerlemeye başladı artık günün 24 saati telefonlaşır olmuştuk,özlediğim ilişkiyi yaşıyordum diyebilirim,o sıkıntılı kara günlerden sonra böyle bir destek böyle sıcak bir ilişki nasıl sarıp sarmalıyordu beni anlatamam. mayısta bikaç günlüğüne tatile gitmişti, günün nerdeyse 24 saati telefonlaşıyorduk telefonlaşamayınca mesajlaşıyor,mesajlaşamazsak çağrılaşıyorduk,hatta döndüğünde güzelmiydi tatil nasıldı diye sordum 7-24 seninleydim sanki sen de ordaydın dedi bana, inanılmaz güzel gidiyordu herşey yani anlıcağınız, ama birgün huyları hareketleri değişmeye başladı, o sıcak samimi insan gitti yerine dalgacı,bazen umursamaz dengesiz bir insan geldi, çok kez ayrılıp barıştık,her ayrılıp barışmamızda onun yeni bi yönünü gördüm, meğer dengesizin önde gideniymiş,bütün arkadaşlarım hayret ettiler yanıldık diye,anneme zaten sölemedim böle biri olduğunu, kendinde iki kişilik barındırıyormuş meğerse,çift karakterli yani.çok üzdü beni, zaman zaman konuştğumzda bazen o eski halini buluyor gibi oluyorum ama birden çok çabuk kaybediyorum,yine o dengesiz dalgacı souk tavrına bürünüveriyor sevgilisinden ayrılanlar kulübündeki arkadaşlarım bilirler son hikayelerimizi,çok iyi gizlemiş kendini ilk başlarda,bu kadarına pes diyorum yani, sevgilisinden ayrılanlar kulübündeki arkadaşlarım,görüyosunuz adam ilk başlarda anlattığım gibiydi sonradan böle oldu,tam benim için uygun bi insan olabilceğine inanıyordum yavaş yavaş ama yine hayalkırıklığına uğradım,bölece hayattan bi ders daha aldım sayesinde İNSANLAR GÖRÜNDÜĞÜ GİBİ OLMAYABİLİYOR, KÖRÜKÖRÜNE GÜVENMEDEN ÖNCE HERZAMAN Bİ AÇIK KAPI BIRAKMAK GEREKİR
inşallah beni kaybetmez
