benim gibi sabırsız anne adayları duygularımızı paylaşalım burda sorularınıza açığım.

​

buyrunnnnnnnnn...


Arkadaşlar hepinize merhaba a.s.

:CüvCüv:28 haftalık anne adayı olarak bu anı yaşayan ve yaşamak isteyen anne adaylarına sesleniyorum.. normal olarak yapım gereği çok sabırısızm ama bu çok başka bişey çalışmama evde fazla zaman geçirememe rağmen zaman geçmiyo insan günde 5 kez takvime bakarmı kaç haftam kaldı die:uhm: kendimi nasıl zamana karşı sakinleştircem bilmiyorum.. hamileliği gözümde çok büyütmüştüm sanki bana çok uzakmış yapamam gibi gelirdi ama şuan bana 3 aylık devre dışında pek zararı olmadı emin olun doğumda sıkıntısız geçecektir. kendimizi sakinleştirelim normalde olsa sezeryanda olsa belki şuan bebişi taşıdığımız sıkıntılar onlardan daha fazladır orda en fazla 3 - 6 saat yada 2 gün biz ise 9 ay her aya farklı sıkıntıları yaşıyroz benim korkum yok sadece bian önce bebişimi görmek koklamak istiyorumm.. warmı benim gibi anne adayları ..:teselli:vereliniortak

Bende ayni durumdayim. Sabah gözümü açar açmaz $u kadar gün kaldi diyorum, offfluyorum niye geçmiyor bu zaman diye. Hergün ayni hikaye. Ama bir yandanda düsününce ne çabuk geçmis 29 hafta diyorum. Odasina giriyorum, tek tek kiyafetlerine bakiyorum. Korkuyorumda aslinda stresten bebegime birsey olucak diye ama napiimm kendimi ali koyamiyorum bir turlu eyvahedigeldismile Allah sagsalim bebislerimizi kucagimiza almayi nasip etsin insallah

Ben de sızler gıbıyım zaman yaksaltıkca her gecen gun daha da sabırsızlanıp heyecanlanıyorum.acaba kıme benzıycek nasıl bır dogumum olucak nasıl bır anne olucam merak edıyorum onunla gecırecegım vaıktlerı hayal edıyorum sureklı.Bır yandan da hamılelıgın tadını cıkarmaya calısıyorum cunku yenı dogum yapan arkadasım bebegı dogdugunda karnımdakı tekmelerı bıle ozluyorum demıstı.Bunları da yasamak cok guzel gercekten ıcımde bır canın bana tutundugunu benımle beslendıgını dusunmek te ayrı bı guzellık.bende hamıle kalmadan once cocuk ıstemedım zora gelemem tembel bır ınsanım oyle bı sorumlulugu alamam dedım.Ama hamılelıgı kafamda planlayıp esımle konustugun gunden berı tamamen degıstım sankı bırden herseyıyle kabullendım cocuk sahıbı olmayı.Allah hepımız sag saglım bebeklerımıze kavustursun ınsallah o zaman da duygularımız paylasırız burda emınım cok farklı seyler yasıycaz.Bazen korkuyorum lohusa depresyonuna fılan gırersem dogumdan sonra bıseylerden etkılenıp dıyorum ınsallah boyle bı sorun yasamayız.Annelıgın doya doya keyfıne varırız hepımız Allah ın ıznıyle

zaman geçmek bilmek gerçekten sanki o gün hiç gelmicekmiş gibi

dırımkızı .!.:

güzel bi konu konu sahibinde kendimi gördüm...
zor yoldan kavuştum prenslerime
çokkkkkda zorlu bir gebeliğim oldu
tüm iletişimimi kesmiştim dünyadan.
yemek yiyemez yataktan çıkamazdım
sanki geçmeyecekti o aylar
üstelik riskli gebelikti benimki
hem biran önce gelsinler derdim
hemde erken doğarlarsa
ya küvezde kalırlarsa ...ya ben onları hastanede bırakp eve gelmek
zorunda kalırsam derdim....hep kaybetme duygusu içinde yaşadım gebeliğimi
çocuklarıma rahatlıkla tek bir kıyafet alamadım
hatta çevrem doğduktan sonra al beşikleri dediler...
şimdi çok pişmanım ama o ayrı...
zaman ne yapsın dimi bazen çok hızlı geçti deriz hayıflanırız
bazende geçmez hayıflanırız...
zaman değil işte yürekteki heycan bu ..
ve bende sizler gibi gün saydım ben 70 geldimki sonrasını hastanede tamamladım
tam 33 gün doğurmamak için mücadele verdim hiç kalkmadan yerimden
işte siz bana sorun nasıl geçti...takvime bakmadım...korkularım bitirdi beni
herşey yarım kaldı...hiçbişey yapamadım...veeeee mutlu son oldu
normal doğum hafatsı 25 mayıs olan ikizlerim doktorun vermiş olduğu 1-5 mayıs haftasından
önce 8 nisanda dünyaya geldiler...tüm zorluklara rağmen...isimleri gibi yiğit oldular...
işteee zaman o zaman durdu kızlar ve hala zaman durmuş vaziyette...hastaneye girdiğimde postallarim vardı çıkarken ayakkabılarla çıktım bir mevsim devirdim orada....
şimdi zaman durmuşş gözbebeklerindeki o ışık dünyamı aydınlatıyor.
yanımda nefes alışverişleri oksijenim olmuş onlarsız nefesiz kalıyorum
dilleri dillerim,elleri ellerim olmuş,onlar dokunursa herşey güzel anlamlı oluyor
varlıkları bedenime armağandı,yaşamları hayatıma armağan oldu...
annelik bir kadına sunulmuş en büyük armağan bence.....

sağlıklı ,sorunsuz,keyifli gebelik dilerim kızlar...
duygularımı paylaşmak istedim

Genişletmek için tıkla...

çok güzel anlatmissin ya, tüylerim diken diken oldu valla mafoldumben Insallah saglikli, mutlu bir ömür nasip etsin allah size. Masallahh yakisiklilaraa

ay kızlar bende şimdi zaman geçsede kurtulsam diyorum bana
kızıyolar en güzel zamanların bunlar die
doğduktan sonra keşke hep karnımda kalsaydın diyceksin diolar ama tabiki bir an önce onu görmek ve koklamak istiyorum

arkadaşlar bugün doktora gittim herşey yolundaymış şükür inşallah sizinkilerde iyidirler...ama benim bu halim geçicek gibi değil benden kendime size tavsiye takvime bakmayın zamanı saati hayatın 2. planına atmaya çalışın böylesi daha sakinleştirici gelcek gibi en azından baktığımda 3 saat değil 7 10 gün geçmiş olur buda mutlu eder..

yemek konusunda neler yapıyorsunuz asla almadığınız şeyler var mı ben herşeyi yiyorum içiyorum bilmiyorum bebeğime haksızlık mı bu ama inadına canım istiyo sanki :kedi:

dırımkızı arkadaşım seni anlamak gerçekten imkansız yaşamayan bilemez yani sabırlı ve güçlüymüşsün ALLAH Kimseyi çaresiz bırakmasın .. BEBEKLERıNı ALLAH SıZE BAĞIŞLASIN .. UNUTMAYALIM HER ZORLUĞUN ARKADASINDAN MUTLULUK GELıR .. :ecrin_bebek:

dırımkızı .!.:

güzel bi konu konu sahibinde kendimi gördüm...
zor yoldan kavuştum prenslerime
çokkkkkda zorlu bir gebeliğim oldu
tüm iletişimimi kesmiştim dünyadan.
yemek yiyemez yataktan çıkamazdım
sanki geçmeyecekti o aylar
üstelik riskli gebelikti benimki
hem biran önce gelsinler derdim
hemde erken doğarlarsa
ya küvezde kalırlarsa ...ya ben onları hastanede bırakp eve gelmek
zorunda kalırsam derdim....hep kaybetme duygusu içinde yaşadım gebeliğimi
çocuklarıma rahatlıkla tek bir kıyafet alamadım
hatta çevrem doğduktan sonra al beşikleri dediler...
şimdi çok pişmanım ama o ayrı...
zaman ne yapsın dimi bazen çok hızlı geçti deriz hayıflanırız
bazende geçmez hayıflanırız...
zaman değil işte yürekteki heycan bu ..
ve bende sizler gibi gün saydım ben 70 geldimki sonrasını hastanede tamamladım
tam 33 gün doğurmamak için mücadele verdim hiç kalkmadan yerimden
işte siz bana sorun nasıl geçti...takvime bakmadım...korkularım bitirdi beni
herşey yarım kaldı...hiçbişey yapamadım...veeeee mutlu son oldu
normal doğum hafatsı 25 mayıs olan ikizlerim doktorun vermiş olduğu 1-5 mayıs haftasından
önce 8 nisanda dünyaya geldiler...tüm zorluklara rağmen...isimleri gibi yiğit oldular...
işteee zaman o zaman durdu kızlar ve hala zaman durmuş vaziyette...hastaneye girdiğimde postallarim vardı çıkarken ayakkabılarla çıktım bir mevsim devirdim orada....
şimdi zaman durmuşş gözbebeklerindeki o ışık dünyamı aydınlatıyor.
yanımda nefes alışverişleri oksijenim olmuş onlarsız nefesiz kalıyorum
dilleri dillerim,elleri ellerim olmuş,onlar dokunursa herşey güzel anlamlı oluyor
varlıkları bedenime armağandı,yaşamları hayatıma armağan oldu...
annelik bir kadına sunulmuş en büyük armağan bence.....

sağlıklı ,sorunsuz,keyifli gebelik dilerim kızlar...
duygularımı paylaşmak istedim

Genişletmek için tıkla...

çok duygulandım ya allah şükür ne güzel oğluşlar yanında annesi en güzelhediyenialmışsın bence sabrın karşısında darısı başımıza inş sağlıkla biter bizim hamişliğmizde

dırımkızı .!.:

güzel bi konu konu sahibinde kendimi gördüm...
zor yoldan kavuştum prenslerime
çokkkkkda zorlu bir gebeliğim oldu
tüm iletişimimi kesmiştim dünyadan.
yemek yiyemez yataktan çıkamazdım
sanki geçmeyecekti o aylar
üstelik riskli gebelikti benimki
hem biran önce gelsinler derdim
hemde erken doğarlarsa
ya küvezde kalırlarsa ...ya ben onları hastanede bırakp eve gelmek
zorunda kalırsam derdim....hep kaybetme duygusu içinde yaşadım gebeliğimi
çocuklarıma rahatlıkla tek bir kıyafet alamadım
hatta çevrem doğduktan sonra al beşikleri dediler...
şimdi çok pişmanım ama o ayrı...
zaman ne yapsın dimi bazen çok hızlı geçti deriz hayıflanırız
bazende geçmez hayıflanırız...
zaman değil işte yürekteki heycan bu ..
ve bende sizler gibi gün saydım ben 70 geldimki sonrasını hastanede tamamladım
tam 33 gün doğurmamak için mücadele verdim hiç kalkmadan yerimden
işte siz bana sorun nasıl geçti...takvime bakmadım...korkularım bitirdi beni
herşey yarım kaldı...hiçbişey yapamadım...veeeee mutlu son oldu
normal doğum hafatsı 25 mayıs olan ikizlerim doktorun vermiş olduğu 1-5 mayıs haftasından
önce 8 nisanda dünyaya geldiler...tüm zorluklara rağmen...isimleri gibi yiğit oldular...
işteee zaman o zaman durdu kızlar ve hala zaman durmuş vaziyette...hastaneye girdiğimde postallarim vardı çıkarken ayakkabılarla çıktım bir mevsim devirdim orada....
şimdi zaman durmuşş gözbebeklerindeki o ışık dünyamı aydınlatıyor.
yanımda nefes alışverişleri oksijenim olmuş onlarsız nefesiz kalıyorum
dilleri dillerim,elleri ellerim olmuş,onlar dokunursa herşey güzel anlamlı oluyor
varlıkları bedenime armağandı,yaşamları hayatıma armağan oldu...
annelik bir kadına sunulmuş en büyük armağan bence.....

sağlıklı ,sorunsuz,keyifli gebelik dilerim kızlar...
duygularımı paylaşmak istedim

Genişletmek için tıkla...

Ahh sabah sabah mahvettin beni , Allah bebeklerine de sanada saglıklı ve uzun bir ömür nasip etsin ..