- 19 Nisan 2009
- 23.600
- 17.905
- 498
sevgili KK üyeleri, uzun zamandır siteye pek bakamıyordum geçen gün bir bakayım dedim ve yine esiriniz oldum doğruyu söylemek gerekirse 
ve 2010 da yazdıklarıma bir göz gezdirdim halime güldüm.. benim bir derdim yok şükür, ama yaşadıklarım burda bazı arkadaşlara biraz birşeyler anlatabilir o yüzden sizlerle paylaşmak istedim. tek bir kişi bile okur da hayatına anlattıklarıma bakarak yön verirse ne mutlu bana..
1.5 sene öncesine kadar nişanlı bir bayandım ve hayatımda ondan başka kimse olmayacagına, hatta bir tek o olsa bana yetecegine öyle inanmıştım ki ailemi, arkadaşlarımı, okulumu herşeyi boşladım onunla birlikteyken. tabi bunun bir sonucu olarak da okulumu uzattıkça uzattım ve en sonunda da düğün tarihi konuşmaya başladıgımızda okulu bırakmaya karar verdim sırf bir an önce evlenebilmek için, bunu aileme söyledigim zaman baştan karşı çıktılar ama bilirler ben inatçıyım çok fazla bişey söyleyemediler o yüzden. nişanlım ise ( eskiden sen çalışmasan da ben çalışırım, aramızda para sıkıntısı, sorunu olmaz diyen adam ), ben çalışmazsam evi geçindiremeyecegini söyledi. ( ki onun hayali ben belediyeye girip 2500 tl maaş alacam o da asgari ücretle çalışacak, ben paramı ona verecem evi o geçindirecek vs. ) ve beni terk etti.
durup da düşündüğümde gördüm ki hayatımın 3 yılını onun için dondurmuş olan salak ben, şimdi yapayalnız kaldım dedim. düşündüm ve okula dönmeye karar verdim ( şansım yardım etti ve af da çıktı tabi
) ailem her adımda yanımda oldu. onu unutmam için, üzülmemem için ellerinden geleni yaptılar, okula dönme kararımın arkasında oldular.
ben mimarlık bölümü öğrencisiyim, geçtiğimiz 1 sene içerisinde toplam 13 ders aldım ve hepsini geçtim. mezun olmam için sadece 2 dersim kaldı ve onu da önümüzdeki sene verip mezun olacağım. yani diplomaya çok yakınım artık
ayrıldıktan yaklaşık 1 sene sonra hayatıma biri girdi, 3 ay denedik yapamadık ayrıldık. ama en azından yeniden birilerini sevebileceğime dair umut vermiş oldu bana. duygularımın hala yok olmadığını öğrenmiş oldum.
yepyeni arkadaşlarım oldu, hayal bile edemeyeceğim ortamlara girdim, güzel insanlarla tanıştım. eğer o zaman mezun olmuş olsaydım cv m bomboş olacaktı, şimdi ise o kadar çok kursa, etkinliğe gittim ki sertifikalarım dağ oldu
o kadar güzel arkadaşlarım var ki şimdi, ve bana o kadar güzel değer veriyorlar ki kendimi işe yarar, iyi bir insan hissetmeye başladım. kötü zamanlar yine geçirdim ama yanımda oldular, aşmama yardım ettiler.
ve onu ayrıldıktan sonra hiç aramadım. ne onu ne bana sen bizim kızımızsın diyen ailesini. ama o beni ayrıldıktan 9 ay sonra bir gece saat 5 te aradı. ağladı, bana haksızlık yaptıgını pişmanlıktan uyuyamadıgını söyledi. ben ise sadece geçmiş olsun dedim. hala beni gizli numaradan arada arar sesimi dinler konuşamaz kapatır.laf aramızda bu durumda beni mutlu ediyo beter olsun diyorum bazen
bunları niye yazdın derseniz, görüyorum burda bazı arkadaşları sevgilisinden ayrıldıgı için dertli olanları, onu unutamayacagını zannedenleri vs. evet canınız yanacak. ama şunu bilin ki geçecek. sonra başkası gelecek yine yakacak ama o da geçecek... ta ki doğru insanı bulana kadar bu durum böyle devam edecek.. yeter ki inanın, sabredin, vazgeçmeyin.. sakın umutsuzluga kapılmayın.. Allah size öyle güzel surprizler hazırlıyor ki en kötü yaşananların arkasından bile o güzellikler mutlaka kendini gösteriyor..
neyse ben daha sayfalarca yazarım ama sanırım bu kadarı yeter yüreğinizdeki güzellikler hep karşınıza çıkar umarım kızlar 
ve 2010 da yazdıklarıma bir göz gezdirdim halime güldüm.. benim bir derdim yok şükür, ama yaşadıklarım burda bazı arkadaşlara biraz birşeyler anlatabilir o yüzden sizlerle paylaşmak istedim. tek bir kişi bile okur da hayatına anlattıklarıma bakarak yön verirse ne mutlu bana..1.5 sene öncesine kadar nişanlı bir bayandım ve hayatımda ondan başka kimse olmayacagına, hatta bir tek o olsa bana yetecegine öyle inanmıştım ki ailemi, arkadaşlarımı, okulumu herşeyi boşladım onunla birlikteyken. tabi bunun bir sonucu olarak da okulumu uzattıkça uzattım ve en sonunda da düğün tarihi konuşmaya başladıgımızda okulu bırakmaya karar verdim sırf bir an önce evlenebilmek için, bunu aileme söyledigim zaman baştan karşı çıktılar ama bilirler ben inatçıyım çok fazla bişey söyleyemediler o yüzden. nişanlım ise ( eskiden sen çalışmasan da ben çalışırım, aramızda para sıkıntısı, sorunu olmaz diyen adam ), ben çalışmazsam evi geçindiremeyecegini söyledi. ( ki onun hayali ben belediyeye girip 2500 tl maaş alacam o da asgari ücretle çalışacak, ben paramı ona verecem evi o geçindirecek vs. ) ve beni terk etti.
durup da düşündüğümde gördüm ki hayatımın 3 yılını onun için dondurmuş olan salak ben, şimdi yapayalnız kaldım dedim. düşündüm ve okula dönmeye karar verdim ( şansım yardım etti ve af da çıktı tabi
) ailem her adımda yanımda oldu. onu unutmam için, üzülmemem için ellerinden geleni yaptılar, okula dönme kararımın arkasında oldular. ben mimarlık bölümü öğrencisiyim, geçtiğimiz 1 sene içerisinde toplam 13 ders aldım ve hepsini geçtim. mezun olmam için sadece 2 dersim kaldı ve onu da önümüzdeki sene verip mezun olacağım. yani diplomaya çok yakınım artık
ayrıldıktan yaklaşık 1 sene sonra hayatıma biri girdi, 3 ay denedik yapamadık ayrıldık. ama en azından yeniden birilerini sevebileceğime dair umut vermiş oldu bana. duygularımın hala yok olmadığını öğrenmiş oldum.
yepyeni arkadaşlarım oldu, hayal bile edemeyeceğim ortamlara girdim, güzel insanlarla tanıştım. eğer o zaman mezun olmuş olsaydım cv m bomboş olacaktı, şimdi ise o kadar çok kursa, etkinliğe gittim ki sertifikalarım dağ oldu
o kadar güzel arkadaşlarım var ki şimdi, ve bana o kadar güzel değer veriyorlar ki kendimi işe yarar, iyi bir insan hissetmeye başladım. kötü zamanlar yine geçirdim ama yanımda oldular, aşmama yardım ettiler.
ve onu ayrıldıktan sonra hiç aramadım. ne onu ne bana sen bizim kızımızsın diyen ailesini. ama o beni ayrıldıktan 9 ay sonra bir gece saat 5 te aradı. ağladı, bana haksızlık yaptıgını pişmanlıktan uyuyamadıgını söyledi. ben ise sadece geçmiş olsun dedim. hala beni gizli numaradan arada arar sesimi dinler konuşamaz kapatır.laf aramızda bu durumda beni mutlu ediyo beter olsun diyorum bazen
bunları niye yazdın derseniz, görüyorum burda bazı arkadaşları sevgilisinden ayrıldıgı için dertli olanları, onu unutamayacagını zannedenleri vs. evet canınız yanacak. ama şunu bilin ki geçecek. sonra başkası gelecek yine yakacak ama o da geçecek... ta ki doğru insanı bulana kadar bu durum böyle devam edecek.. yeter ki inanın, sabredin, vazgeçmeyin.. sakın umutsuzluga kapılmayın.. Allah size öyle güzel surprizler hazırlıyor ki en kötü yaşananların arkasından bile o güzellikler mutlaka kendini gösteriyor..
neyse ben daha sayfalarca yazarım ama sanırım bu kadarı yeter
yüreğinizdeki güzellikler hep karşınıza çıkar umarım kızlar 
