Evlat Edinme Evlat (edinmek)

Merhabalar,

Bu siteyi uzun zamandir takip ediyorum, yaklasik 3,5 yillik evliyim ve 1 yildir evlat edinmeyi arzuluyordum.

Suanda hamileyim, plansiz degil ama ummadigim bir gebelik oldu Allah nasip ederse agustos ayinda dogumum.

Gebeligimi ogrendigimde de, oncesinde de, bebek hazirliklari yaparkende 1 evlat edinme arzusu icimden hic cikmadi ancak bunu bir turlu dillendiremedim. Esime gebelik oncesinde sormustum, kendisi ben istersem tabiiki arastirabilecegimizi soylemisti, sonrasinda bir daha konuyu konusmadik.

Simdi bebegime hazirlik yaparken, orda bir yerlerde anne sevgisi, sevkati ve bu olanaklara ihtiyaci olan bir baska bebek daha oldugu fikri beni hic birakmiyor. Simdi evlat edinmek icin, 5 aylik hamile halimle basvurmak istiyorum, islemler 1 yil ila 3 yil arasi surebiliyormus (koruyucu ailelik de olabilir ilk basvuruda ancak gonlumden gecen evlat edinmek). Bir yavruya verilecek en guzel sey, sicak bir aile/kardesler degil midir? Her iki yavruya da bunlari saglayabilirsem ne mutlu bana...

Korkuma gelince, ailelerimizin uzun vadedeki tepkisi, benim bu surecte yeterince guclu olamamam... Dogum sonrasinda psikolojimin degismesi ve kendimde yeterli gucu bulamamam. Esimin yuvamiza katilan biyolojik olmayan yavruya yeterli sevgiyi verememesi cunku daha yeni baba olmus olacak ve bilirsiniz erkekler kadinlar gibi hormonal ebeveynlik donguleri yasamiyorlar....

Kisacasi, bu arzumda benim goremedigim bir yon var mi? Dusunmeden aceleyle hareket etmek istemiyorum, once her bakis acisindan degerlendirmek icin yorumlariniza ihtiyacim var...

Bu arada yasim 31 esimde 32 yasinda, maddi durumumuz cok sukur iyi, yasmiza gore birikimlerimizde yerinde, ikimizde egitim derecesi yuksek ve kotu aliskanliklari bulunmayan, sicilleri temiz insanlariz...

Simdiden cok tesekkur ederim...

Bence böyle karamsar düşüncelere girmeyin ne güzel bir şey yapacaksınız,iki tane bebeğiniz olmuş olacak,ama iki tane çocuk bir arada zor gelmez mi ? Aileler tepki gösterir ama zamanla aşarlar aksi halde çocuk bundan çok etkilenir

2 cocuk zor gelmez diye dusunuyorum, yaslarida birbirlerine yakin olacagindan ileride dahada kolaylik olur diye tahmin ettim bilemiyorum. Gebeligim ikiz de olabilirdi sonucda diye dusundum.

Kiz bebek bekliyorum, evlat edinmek icinde kiz bebek basvurusu yapacagim insallah. Yasi cok onemli olmasada, anne eksikligini hissetmeden ben yetismis olayim istiyorum ona...

Eger 1 yil once evlat edinmis olsaydim aileler mutlaka destekler ve sevgilerini esirgemezlerdi eminim. Simdi Allahim a cok sukur bir yavrumuz olacak, benim korkum bizden dogan bebek ile evlat edinilen bebek arasinda esitsizlik yapilmasi...

cok takdir ettim sizi gercekten. sizin gibi duyarli insanlari gormek beni oyle mutlu ediyor ki masallah.
cocugunuz da hayirli ugurlu olsun insallah.
siz kendinizden eminsiniz evet esinizden emin degilsiniz ve korkularinizi bence esinizle konusmalisiniz.
siz evet kendi oz cocugunuz gibi seveceksinizdir yalniz esiniz kendi oz cocuguna daha bi ilgili sevgili olabilir
cunku evlat edinme fikri ilk sizden cikmis, o da henuz bebeginiz yokken ilimli bakmis suan kendi bebeginizi bekliyorsunuz
fikirleri degismis olabilir. aileyi cevreyi vs cok dert etmeyin derim ben. esiniz ve siz istedikten sonra birbirinizden guc bulabilirsiniz diye dusunuyorum.. aileler ne icin karsi cikabilir peki? cok mu tepki verirler? cunku gercekten bu bir hayir isi.

Ailelerden kaygim, beni caydirmaya calismalari ve geleneksel "simdi hamilesin, dur bakalim bir cocuga bakabilecekmisin, kendi cocugunu once bir dogur bakalim sonra karar verirsin, cocuklar arasinda ksikanclik olur" tarzi yorumlari. Acik konusmak gerekirse, insanlarin bu gibi konularda bu kadar rahatlikla ahkam kesmeleri ve kimsenin bu yola kolay kolay basvurmuyor olmasi beni supheye dusuruyor, kendimi biliyorum, cok istedigimi altindan kalkacagimi biliyorum ama yinede insan kendinden suphe ediyor bazen

Henuz bu fikrimi bilmiyorlar ancak ustu kapali agizlarini aramistim 1-2 ay once. Bu dusunceleri beni caydirir mi hayir, ancak cocuguma bunu yansitirlar mi, 2 torunu ayirirlar mi.... Acikcasi her iki aileye de bu konuda guvenemiyorum ki ben genis ailede, geleneklerimizi gorerek buyusun isterim cocuklarim...

Esimle 8,5 yildir birlikteyim. İnan hic tahmin yurutemiyorum nasil bir baba olacagi konusunda... Duyguarini pek belli etmez, duygusal degil genelde mantiklidir. Birde dogacak cocugumuzun edinecegi ilgiyi 2 ye bolmek sitemeyebilir belki...

Evlat edinme suresicinin cok yipratici oldugunuda duydum, o nedenle kendimimiyice hazirlamak istiyorum oncesine...

soyle dusunun, evlat edineceginiz cocugu evlat edinmezseniz o cocugun hayati sizin vereceginiz sevgi dolu hayattan cok daha kotu olacak. ayrim yapar miyiz, kotu davranir miyiz diye dusunmeyin. o sizin cocugunuz olacak ve tabii ki de cezalandirilacak ve odullendirilecek. eger kafayi cok takarsaniz bence gercek anlamda ayrimi o zaman yaparsiniz. tamam, hormonal degisiklikler olacak. ama simdi bu kadar dusunup, bu kadar isteyip, bu kadar kafa patlattiginiz konuda cocuk istedigim gibi cikmadi, bu benim biolojik cocugum degil diyip degismeniz mumkun degil. esiniz de gercek anlamda istiyor mu istemiyor mu en onemlisi bence. eger gercekten istemiyorsa bu ise baslamamak en iyisi belki de...
bu arada, benim bildigim cocugu olanlara ve cocuk dogurmakta sikintisi olmayanlara turkiye'de cocuk evlat verilmiyor... bunu okudugumu hatirliyorum cunku ben de evlatlik almak icin adimlar atmaya baslamistim ve devletin sitesinde bunu okudugumu ve bu yuzden vazgectigimi hatirliyorum.

Cok haklisin, bende aynen senin gibi dusunuyorum, ama inan heyecanimi ve kaygilarimi dizginlemek o kadar zor ki...

Esimle detalica konusmak ve biran once adim atmak icin dogru ani kolluyorum ve o an geldiginde bende daha guclu olmak istiyorumki onada bu konuda guven verebileyim ailemiz adina...

Ben yurtdisinda yasiyorum ve evlat edinecegim bebegin etnik kokenini umursamiyorum, iste ailelerin tepkisi birazda burada baslayacak saniyorum... Dogurma potansiyeli olan ve helede yeni bebegi olan ailelere oncelik verilmedigini biliyorum evlatlik basvurularinda, ancak tabii gorevlileri nasil ikna ettigine ve o cocuga verebilecegin hayatin kalitesine gore de degisiyor bu. Eger yolumuz bir can ile birlesecekse, mutlaka olacaktir diye inaniyorum ben.

Turkiye de koruyucu aile olunabiliyor ama evlatlik almak icin sartlar cok agir diye duymustum ben, birde bizim kulturumuzde evlat edinildigi hep saklanir biraz yadirganir nedense... Bizim ailelerimizde bunu eminim duyurmak istemeyeceklerdir. Bu kadar guzel bir seye niyetlenirken, en yakinlarinin seni suclu hissettirecek olmasini bilmek cok kotu.

Nazlibuket, cocugun oldugu icin mi evlat edinemedin Turkiye'de? Bir yolu yokmuymus bunu asmanin, vazgecmek zor olmadi mi?

IvyTheMe .!.:

Nazlibuket, cocugun oldugu icin mi evlat edinemedin Turkiye'de? Bir yolu yokmuymus bunu asmanin, vazgecmek zor olmadi mi?

Genişletmek için tıkla...

cocugum yok ama cocuk yapma kabiliyetimiz var. iki bucuk yil once bakmistim ben, tam evlendikten sonra, cunku hep icimde ukteydi evlatlik almak, 16 yasimdan beri... hemen islemlere baslamak istiyordum cunku yillar surdugunu biliyordum bu isin, kocam da biliyordu bunu ve beni destekliyordu. ben de yurtdisinda yasiyorum ama turk cocuk almak istedim, cunku turkiye'deki sartlar buranin sartlarinin kat kat altinda, cocuk her yerde cocuktur, en azindan turkiye'den seceyim dedim. o zaman halen yurt disindaydik, ve tek care internetten bilgi toplamakti. sanirim icisleri bakanliginin sayfasiydi, doktor raporu ile kisirlik belgelenmelidir manasinda birsey yaziyordu.
o yaziyi okuduktan sonraki gunlerde hic bu konuyu acmadim, sayfalara bakmadim. esim niye durdugumu sordu, yapamayacagim dedim. kendime guvenimi yitirdim o anda... biliyorum, cok sacma geliyor ama o anki ruh halim boyleydi. sanki hic umursamiyordum ama icim icimi kemiriyordu. o kapi kapandi bitti diye geciyordu hep icimden, belki de o yuzden ben yapamam diye kendimi avutuyordum. aradan iki yil kadar sure gecti. bende yine bir hareketlenme oldu. yine evlatlik almak icin icimde kipirtilar basladi. bu sefer turk sitelerine hic girmedim bile. su anda uzak dogu ile ilgileniyoruz. ama ne yazik ki su an icin tam anlamiyla birseyler yapamiyoruz cunku bir yil once ulke degistirdik ve ben issiz kaldim. esimin isi var ama ben bir cocugu buraya getirirsek tam anlamiyla, hersey mukemmel olsun istiyorum, onu buraya dahil ettigimizde hayati elimizden gelebilenin en guzeli olsun. sadece gelecek icin bilgi topluyoruz, bu isleri yapan sirketleri arastiriyoruz, cunku belki siz de bakmissinizdir, cin'e bu isler icin tur duzenleyen sirketler var ve bazilari sahtekarlik yapiyor.

neyse cok uzattim ama kisacasi, ogrendigimde belki de umit edersem bir anda ya ugrasip ugrasip yapamazsak yikilirim, onca umitten sonra bir anda sogurum diye kendimi kapattim sanirim. belki de tekrardan tam anlamiyla bu ise gonul koymam icin is bulmam ve hazir hissetmem gerekiyor. bilemiyorum, bunlari yazarken yine karmakarisik oldum acikcasi...

Evet seni çok iyi anlıyorum. Özellikle bizim kültürümüzde, evlat edinmek o kadar seyrek raslanıyor ve sadece en son çare olarak başvuruluyorki bizlerde o nedenle hep 'acaba' diyoruz.

Bu konuyu paylaştığım bir arkadaşım ki kendisi sosyolog dur, bana 'çok çılgınsın sen' dedi :S sanırım bu davranışı bir macera olarak görüyorlar...Bu zamana kadar bu kararım için kimseden destek görmedim veya kimsenin gözleri ışıldamadı kararımı duyunca, buda çok üzücü... Bundan yola çıkarak diyorumki, evlat edinilen yavruyu sanırım benden başka koruyacak ve onun psikolojisini düşünerek hareket edecek başkası olmayacak çevremde.

Benimde zaman zaman aklım karışıyor bu konuda. Annelik çok özveri isteyen bir iş, hakkıyla yerine getiremessek ucunda bir hayat var bize emanet edilen. O nedenle çok cesur olmak ve bu kararın hep arkasında durmak lazım.

Uzakdoğuda bu işin artık ticarete dökültüğünü anlatan bir belgesel izlemiştim Gencecik anneler, kadınlar kandırılıp çocuklarınndan ediliyorlardı... Bu nedenle belkide hiç aklıma gelmedi orası, yaşadığım bölgedeki resmi kurumlara başvuracağım ben sadece... Zaten daha önce koroyucu aile olarak bir bebeği edinen aileye yardımcı olmuş ve bebeğin bakımında rol üstlenmiştim bir süre. Sıcak bir kucaktan başka ihtiyaçları yok gerçekten...

IvyTheMe .!.:

Evet seni çok iyi anlıyorum. Özellikle bizim kültürümüzde, evlat edinmek o kadar seyrek raslanıyor ve sadece en son çare olarak başvuruluyorki bizlerde o nedenle hep 'acaba' diyoruz.

Bu konuyu paylaştığım bir arkadaşım ki kendisi sosyolog dur, bana 'çok çılgınsın sen' dedi :S sanırım bu davranışı bir macera olarak görüyorlar...Bu zamana kadar bu kararım için kimseden destek görmedim veya kimsenin gözleri ışıldamadı kararımı duyunca, buda çok üzücü... Bundan yola çıkarak diyorumki, evlat edinilen yavruyu sanırım benden başka koruyacak ve onun psikolojisini düşünerek hareket edecek başkası olmayacak çevremde.

Benimde zaman zaman aklım karışıyor bu konuda. Annelik çok özveri isteyen bir iş, hakkıyla yerine getiremessek ucunda bir hayat var bize emanet edilen. O nedenle çok cesur olmak ve bu kararın hep arkasında durmak lazım.

Uzakdoğuda bu işin artık ticarete dökültüğünü anlatan bir belgesel izlemiştim Gencecik anneler, kadınlar kandırılıp çocuklarınndan ediliyorlardı... Bu nedenle belkide hiç aklıma gelmedi orası, yaşadığım bölgedeki resmi kurumlara başvuracağım ben sadece... Zaten daha önce koroyucu aile olarak bir bebeği edinen aileye yardımcı olmuş ve bebeğin bakımında rol üstlenmiştim bir süre. Sıcak bir kucaktan başka ihtiyaçları yok gerçekten...

Genişletmek için tıkla...

cok dogru soyluyorsunuz, ben sizi takdir ettim ilk okudugumda ama cogu insan dogurabiliyorsan niye almak istiyorsun diyor(!). bazen aileler bile sizi kararinizdan dondurmeye calisiyor ama ne kadar istediginizi ve onu ne kadar seveceginizi anladiklarinda bazen destek bile oluyorlar. uzakdoguda ticarete dondugunun uzulerek farkindayim ama urun gibi satilsalarda o cocuklarin da ana babaya ihtiyaclari halen var ve kotu durumdalar, biz de olabilecek en iyi durumu ariyoruz. bahsettiginiz gibi bir belgesel ben de izledim ama yine de fikrim degismedi, sadece cok dikkatli olmam gerektigini anladim.

eklemem de lazim ama bence siz esinizin disindaki herkese kulaklarinizi kapayin bu konu hakkinda, en azindan yapana ve cocukla bag kurana kadar. gercekten de cok hassas bir konu ama sadece sizi ve esinizi ilgilendiriyor, geri kalanlar bunu kabul etmek zorundalar. size bol sans ve sabir diliyorum. umarim siz de, ben de bu dilegimize kavusuruz.

Cok tesekkurler, insallah gelismeleri yine buradan yazarim.

Sizinde bu konuda yolunuz acik olsun insallah :)

Sevgiler,

IvyTheMe .!.:

Cok tesekkurler, insallah gelismeleri yine buradan yazarim.

Sizinde bu konuda yolunuz acik olsun insallah :)

Sevgiler,

Genişletmek için tıkla...

merak ettim evlat edindiniz mi?

ayrıca çok takdir ettim

evlat edindinizmi yazarsanız sevinirim?, annelik sevgisi çok yüce bir şey ,umarım kendi bebeğinizin sevgisi daha çok olmaz diğerininden ,yazdıklarınızdan çok iyi bir insan olduğunuz belli oluyor ama ayrım yapmayacağınızı ümüt ediyorum kolaylıklar diliyorum

IvyTheMe .!.:

2 cocuk zor gelmez diye dusunuyorum, yaslarida birbirlerine yakin olacagindan ileride dahada kolaylik olur diye tahmin ettim bilemiyorum. Gebeligim ikiz de olabilirdi sonucda diye dusundum.

Kiz bebek bekliyorum, evlat edinmek icinde kiz bebek basvurusu yapacagim insallah. Yasi cok onemli olmasada, anne eksikligini hissetmeden ben yetismis olayim istiyorum ona...

Eger 1 yil once evlat edinmis olsaydim aileler mutlaka destekler ve sevgilerini esirgemezlerdi eminim. Simdi Allahim a cok sukur bir yavrumuz olacak, benim korkum bizden dogan bebek ile evlat edinilen bebek arasinda esitsizlik yapilmasi...

Genişletmek için tıkla...

Annelik baska birsey, iki cocuk zor olurmu, evet olur, ancak insan cocuklarinin cefasini seve seve cekiyor ve kolay unutuyor.
Ayrima gelince, ayrimda yaparlar. Cok karamsar konustum dimi. Ama bunlar tecrubeyle sabit

Benim ikiz kuzularim var, ne kadar zorlansamda asla sikayetci olmadim. Yasim daha genc olsa yine bebek ister yine ikiz olsun diye dua ederdim. Bizim ailelerimiz öz torunlari arasinda ayrim yapiyor. Kaldiki evlatlik olunca hayli hayli ayrim olur.
Öz olunca bile ayrim olduguna gore evlatlik alma kararinizi buna endekslemeyin.. siz evlatlariniza iyi sahip cikin yeter.

Sizin duygusal hisleriniz bendede cok yogun, eimi ikna edebilirsem cok istiyorum koruyucu aile olmayi.

Dogumunuz oldumu, evlat edindinizmi merak ettim ayrica iyi niyetinizden dolayi kutlarim