10 yıllık derdim

nufuscu

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
15 Ocak 2021
28
27
3
Bundan tam 10 yıl önce ünversiteden yeni mezun olmuş evli çalışmak zorunda yeterince iş deneyimi olmayan bir bayandım.İyi yerler beni beğenip işe almadı bende ufak tefek atölye tarzı yerlere başvurdum.5-6 kere iş değiştirmek zorunda kaldım ya paramı vermiyorlardı yada insan gibi muamele yapmıyorlardı.En son girdiğim iş 15 erkek çalışıyordu tek bayan bendim orda benden yaşça büyük bir abi bana iş konusunda yardımcı oldu.Ben ona hep abi derdim oda elinden geldiğince bana iş öğretirdi.Sonra bu iş yerinin bana göre olmadığını bu kadar adamın arasında çalışmamam gerektiğini bana kız arkadaşlarının çalıştığı bi mağazata iş ayarlayabileceğini söyledi bende sazan gibi atladım tabi çünkü çalışmak zorundaydım.Tekrardan o dediği mağazada satış danışmanı olarak işe başladım .Ama bu adam sanki bana bağ bağışlamış gibi tüm tavırları değişti önce kendisine abi dememden rahatsız oldu sonra saçma saçma imalar , sürekli beni ayağına çağırmalar bir gittim iki gittim işimide kaybetmek istemiyorum bu arada .Sonra baktım işin boyutu değişiyor adam benden faydalanmak istiyor.Orda bi hata yaptım ve tavrımı net koyamadım anlamamazlıktan geldim.Ama sonra baktım saçma saçma mesjlar aramalar falan , tasımı tarağımı topladım o ortamdan derhal uzaklaştım iştende ayrıldım.Numaramı falan değiştirdim kimse bana ulaşamasın diye.Bu durum bende çok ciddi bir yara açtı insnlara olan güvenini sarstı eşimlede paylaşamadım nasıl bir tepki vereceğinden emin olamadığım için.Kendimedr kızdım bu kadar pasif davrandığımdan dolayı.O dönem psikolojik destek aldım düzeldiğimi sanıyordum ama 10 senenin sonunda bütün bu psikolojik sorunlarım tekrardan hortladı bişey budurumu tetikledi geçen ay tekrardan psikiyatır a gittim kaygı bozukluğu teşhisi koydu.İlaçlara başladık.İnsanlardan özelliklede erkeklerden çok korkuyorum.Sizce eşinle bu konuyu konuşmalımıyım yoksa 10 sene geçmiş üstüne hiç açmamalımıyım.Şuan 40 yaşındayım ve geriye dönüp baktığımda benimde hatalarım var ben o tarz ortamlarda hiç bulunmamaşı o tarz insanlarla hiç arkadaşlık etmemeliydim.İşi batsın iş için tüm psikolojim altüst oldu.Bana bi akıl verirmisiniz
 
Öncelikle yaşamış olduğunuz durum çok üzücü. Uzman desteği almanızda çok iyi olmuş. Eşinizle paylaşma meselesinde ne desem bilemedim. Eşinizi nihayetinde en iyi siz bilirsiniz. Acınızı ileride size karşı kullanma ihtimali var mı ?
 
Tam olarak üzüldüğümüz kısım esten gizli olmuş olması mı?
Bence 10 yıl sonra ben 10 senedir bununkafayavtaktım derseniz eşiniz yanlış anlar. Bir de onu ikna etmeye uğrasırsınız. Adam size yaklasmış. Evet uyanık olup anlamalıydınız ama anlayıp da kıvrak bir cevap verememişsiniz. Ama en nihayetinde pişman olunacak biesey yasanadınız de mi? Bence unutun gitsin eşinize anlatmayın. Asamıyorsanız dra gidin. Tedavinizi olun ama anlatırsanız huzurunuz bozulur.
 
Ben her şeyi eşime anlatırdım. Böyle biseyi saklamayı doğru bulmuyorum. Ama eşinizi en iyi siz tanırsınız.
 
Keske olay ilk yaşandığında anlasaydın, 10 sene geçmiş üstünden bu saatten sonra anlatmazdim, adam yanlis anlayabilir, simdi adamın karşısına gidip sen benim karımı taciz etmişsin dese adamda senin karın kim 10 sene geçmiş simdi mi aklına geldi dese haklı..psikolojik destek almaya devam edin unutmaya çalışın kimse dört dörtlük degil hepimizin hataları var onemli olan hatanızı devam etmemek sizde pişman olup kendinize cekmissiniz uzatmaya gerek yok
 
Tam olarak üzüldüğümüz kısım esten gizli olmuş olması mı?
Bence 10 yıl sonra ben 10 senedir bununkafayavtaktım derseniz eşiniz yanlış anlar. Bir de onu ikna etmeye uğrasırsınız. Adam size yaklasmış. Evet uyanık olup anlamalıydınız ama anlayıp da kıvrak bir cevap verememişsiniz. Ama en nihayetinde pişman olunacak biesey yasanadınız de mi? Bence unutun gitsin eşinize anlatmayın. Asamıyorsanız dra gidin. Tedavinizi olun ama anlatırsanız huzurunuz bozulur.
10 sene önce yaşandı bu olay o dönem çok sarsıldım kendimide suçlu buldum destek aldım ama nihayetinde atlatmıştım , hayatım normale döndü.Birkaç ay önce yıllardır kullanmadığım bir mail adresim var onu açtım bi baktım kızlar ve bu adam bana nasılsın diye msj atmış çıldırdım döşedim bi mail ben sizi yıllardır aramıyorum sormuyorum siz neden bana yazıyorsunuz diye cvp geldi : Bizimle dost olmak bu kadar kötümü zaten yıllar geçmiş bidaha yazmayız.İşte bu olay teyikledi.
 
Öncelikle yaşamış olduğunuz durum çok üzücü. Uzman desteği almanızda çok iyi olmuş. Eşinizle paylaşma meselesinde ne desem bilemedim. Eşinizi nihayetinde en iyi siz bilirsiniz. Acınızı ileride size karşı kullanma ihtimali var mı ?
Kullanabilir bence , bu olayı istediği gibi çarpıtabilir aldığım ilaçlar tedaviler hepsi elinde .
 
Tam olarak üzüldüğümüz kısım esten gizli olmuş olması mı?
Bence 10 yıl sonra ben 10 senedir bununkafayavtaktım derseniz eşiniz yanlış anlar. Bir de onu ikna etmeye uğrasırsınız. Adam size yaklasmış. Evet uyanık olup anlamalıydınız ama anlayıp da kıvrak bir cevap verememişsiniz. Ama en nihayetinde pişman olunacak biesey yasanadınız de mi? Bence unutun gitsin eşinize anlatmayın. Asamıyorsanız dra gidin. Tedavinizi olun ama anlatırsanız huzurunuz bozulur.
Pişman olunacak bişey yaşamadım fakat bir erkeğin bana ilgisi olduğunu bile bile sırf işimden olmamak için suyuna gitmek anlaöaöazlıktan gelip idare etmeyide şuan kendime yediremiyorum.Çok çaresizdim işe çok ihtiyacım vardı şimdiki aklım ve imkanlarım olsydı asla izin vermezdim böyle birşeye.
 
Bundan tam 10 yıl önce ünversiteden yeni mezun olmuş evli çalışmak zorunda yeterince iş deneyimi olmayan bir bayandım.İyi yerler beni beğenip işe almadı bende ufak tefek atölye tarzı yerlere başvurdum.5-6 kere iş değiştirmek zorunda kaldım ya paramı vermiyorlardı yada insan gibi muamele yapmıyorlardı.En son girdiğim iş 15 erkek çalışıyordu tek bayan bendim orda benden yaşça büyük bir abi bana iş konusunda yardımcı oldu.Ben ona hep abi derdim oda elinden geldiğince bana iş öğretirdi.Sonra bu iş yerinin bana göre olmadığını bu kadar adamın arasında çalışmamam gerektiğini bana kız arkadaşlarının çalıştığı bi mağazata iş ayarlayabileceğini söyledi bende sazan gibi atladım tabi çünkü çalışmak zorundaydım.Tekrardan o dediği mağazada satış danışmanı olarak işe başladım .Ama bu adam sanki bana bağ bağışlamış gibi tüm tavırları değişti önce kendisine abi dememden rahatsız oldu sonra saçma saçma imalar , sürekli beni ayağına çağırmalar bir gittim iki gittim işimide kaybetmek istemiyorum bu arada .Sonra baktım işin boyutu değişiyor adam benden faydalanmak istiyor.Orda bi hata yaptım ve tavrımı net koyamadım anlamamazlıktan geldim.Ama sonra baktım saçma saçma mesjlar aramalar falan , tasımı tarağımı topladım o ortamdan derhal uzaklaştım iştende ayrıldım.Numaramı falan değiştirdim kimse bana ulaşamasın diye.Bu durum bende çok ciddi bir yara açtı insnlara olan güvenini sarstı eşimlede paylaşamadım nasıl bir tepki vereceğinden emin olamadığım için.Kendimedr kızdım bu kadar pasif davrandığımdan dolayı.O dönem psikolojik destek aldım düzeldiğimi sanıyordum ama 10 senenin sonunda bütün bu psikolojik sorunlarım tekrardan hortladı bişey budurumu tetikledi geçen ay tekrardan psikiyatır a gittim kaygı bozukluğu teşhisi koydu.İlaçlara başladık.İnsanlardan özelliklede erkeklerden çok korkuyorum.Sizce eşinle bu konuyu konuşmalımıyım yoksa 10 sene geçmiş üstüne hiç açmamalımıyım.Şuan 40 yaşındayım ve geriye dönüp baktığımda benimde hatalarım var ben o tarz ortamlarda hiç bulunmamaşı o tarz insanlarla hiç arkadaşlık etmemeliydim.İşi batsın iş için tüm psikolojim altüst oldu.Bana bi akıl verirmisiniz
Merhaba
Ben sizin yanlış yaptığınız bişey göremedim
Eşinize zamanında söylememekle bence iyi etmişsiniz
Ancak şimdi de soylememelisiniz
Erkkler ki asljnda bende dahil niye daha önceden soylemedin madem korkacagin bişey yoktu ? Onca zamandan sonra simdi söyleme ihtiyacı niye duyuyorsun madem bişey yapmadin bu vicdan azabı niye .ne saklıyosun ? Diye düşünürdüm

Bosyere sorunlar başlar bence
 
Merhaba
Ben sizin yanlış yaptığınız bişey göremedim
Eşinize zamanında söylememekle bence iyi etmişsiniz
Ancak şimdi de soylememelisiniz
Erkkler ki asljnda bende dahil niye daha önceden soylemedin madem korkacagin bişey yoktu ? Onca zamandan sonra simdi söyleme ihtiyacı niye duyuyorsun madem bişey yapmadin bu vicdan azabı niye .ne saklıyosun ? Diye düşünürdüm

Bosyere sorunlar başlar bence
Evet haklısınız ama bu seferde yıllar sonra neden tekrardan psikiyatıra gittiğimi soruyor neden ilaç kullanıyorsun zaten zorla bıraktık o zaman diyor .Herşeyi atlatmış ve gayet mutlu bi insandım şimdi bu mutsuzluğuma bi anlam veremiyor.
 
Üzüldüm sizin adınıza talihsiz bir olay yaşamışsınız. Ama unutmaya çalışın madem tedaviye de başladınız. Eşinize ilk olay olduğunda sorsanız anlatın derdim. Ama üzerinden çok zaman geçmiş ve açıkçası biri bana böyle bir durum anlatsa kesin birsey yaşadı ki vicdan yaptı rahat edemedi bunca yıl unutamadı derdim. Eşinizin böyle düşünme ihtimali çok yüksek. Unutmaya çalışın dua edin sonuçta sizin bir suçunuz yok adamın şerefsizliği
 
10 sene önce yaşandı bu olay o dönem çok sarsıldım kendimide suçlu buldum destek aldım ama nihayetinde atlatmıştım , hayatım normale döndü.Birkaç ay önce yıllardır kullanmadığım bir mail adresim var onu açtım bi baktım kızlar ve bu adam bana nasılsın diye msj atmış çıldırdım döşedim bi mail ben sizi yıllardır aramıyorum sormuyorum siz neden bana yazıyorsunuz diye cvp geldi : Bizimle dost olmak bu kadar kötümü zaten yıllar geçmiş bidaha yazmayız.İşte bu olay teyikledi.
Adamın mailine cevap vermeniz gereksiz bir hamle olmuş.
Silip geçmek en doğrusu olurdu.
Eşinizi en iyi siz tanırsınız.
Anlatmanız sorunu çözmenize katkı mı sağlar?
İşler hepten sarpa mı sarar?
İyi düşünün.
 
Adamın mailine cevap vermeniz gereksiz bir hamle olmuş.
Silip geçmek en doğrusu olurdu.
Eşinizi en iyi siz tanırsınız.
Anlatmanız sorunu çözmenize katkı mı sağlar?
İşler hepten sarpa mı sarar?
İyi düşünün.
Mailine cevap verdim şünkü tutarda sosyal medyadan falan yazar diye bari burdan tavrımı bilsin istedim
 
Üzüldüm sizin adınıza talihsiz bir olay yaşamışsınız. Ama unutmaya çalışın madem tedaviye de başladınız. Eşinize ilk olay olduğunda sorsanız anlatın derdim. Ama üzerinden çok zaman geçmiş ve açıkçası biri bana böyle bir durum anlatsa kesin birsey yaşadı ki vicdan yaptı rahat edemedi bunca yıl unutamadı derdim. Eşinizin böyle düşünme ihtimali çok yüksek. Unutmaya çalışın dua edin sonuçta sizin bir suçunuz yok adamın şerefsizliği
Olay ilk olduğunda anlattım ama gider hesap sorar diye o kadar yüzeysel ve isim vermeden anlattımki , saçma sapan insanlar ilişkiler beni kötü etkiliyor psikolojim bozuldu sürekli iş değiştiriyorum ama olmuyor gibi bişeyler söyledim.
 
Olay ilk olduğunda anlattım ama gider hesap sorar diye o kadar yüzeysel ve isim vermeden anlattımki , saçma sapan insanlar ilişkiler beni kötü etkiliyor psikolojim bozuldu sürekli iş değiştiriyorum ama olmuyor gibi bişeyler söyledim.
Eşinizi en iyi siz tanıyorsunuz. Nasıl tepki vereceğini az çok kestirebilirsiniz. Bir de anladığım kadarıyla bu sizin için epey bir yaşam durumunu etkileyen hale gelmiş psikoloğunuz ne diyor ona danıştınız mi
 
Eşinizi en iyi siz tanıyorsunuz. Nasıl tepki vereceğini az çok kestirebilirsiniz. Bir de anladığım kadarıyla bu sizin için epey bir yaşam durumunu etkileyen hale gelmiş psikoloğunuz ne diyor ona danıştınız mi
Psikoloğum beni dinledi ; 10 sene önce atlattım diyorsun ama atlatamamışsın sadece üstünü kapatmışsın bu yüzden ilk fırsatta tekrardan yüzüstüne çıkmış dedi.Tacizin binbirtürlü hali vardır buda bir çeşit taciz dedi bütün erkeklerden korkman kaygıbozukluğundan dedi.Birde eşinle konuşarakmı devam etmek istersin yoksa konuşmadanmı dedi.Bende hemen düşünmeden hayır onunla konuşmak istemiyorum dedim kesip attım tamam dedi doktorda.2 ilaç yazdı biri sabah birisi uyku için çünkü hiç uyuyamıyorum.Bir ay sonra tekrar gel dedi.Bu arada doktorum özel bi hastanede iyi bi psikiyatır ve erkek.
 
Bunu esine anlatirsan ilk kavganizda aleyhinize kullanir. Benim esim super mukemmel herseyimi anlatieum diyenlerede zerre inanmiyorum. Gidin bir uzmana anlatın.
 
Maalesef kadınlar bu nevi durumlarda hep kendini suçlar ama suçlu olan o erkektir. Ne kadar aşağılık biriymiş, sizin bir suçunuz yok. Psikolojik destek almanız iyi bir şey. Üzerinden 10 yıl geçmiş dolayısıyla eşinize söyleyip söylememek size kalmış ama artık aşmalısınız.
 
Şimdi yazacaklarım biraz marjinal gelebilir, ama bu benim fikrim, yatırım tavsiyesi değil elbette. Taciz olaylarında inanılmaz sinirleniyorum, içimdeki eril enerji eril eril yukarı çıkıyor.. Dişi olmak suçmuş gibi, o durum sebebiyle kadınların uğradığı tacizler beni çok öfkelendiriyor.
Bana göre, o pislik gevşek gevşek imalar yazmalara başlayınca, okkalı bir küfür bu işi çözerdi, tabi zamanında... Karşı taraf "ööüğğğüü karıya bak" diye kaçar, siz de psikolojik ve de bir nevi fizyolojik üstünlük elde etmiş olmakla biraz olsun rahatlardınız.
Ama lanet olası işsizlik.. Ekmek parası, kocanızın olması sebebiyle susmak zorunda kaldınız, sizi anlıyorum...
Fakat problem şu; İçinizdeki ruhun bir kısmı bu olayı sindiremedi, sindiremediği için böyle günyüzüne çıkıyor işte.. çünkü hiçbir yere gitmedi, ilaçlarla terapiyle uyutulmuştu sadece. Siz o herife öfkelisiniz, en iyi ihtimalle bir kulağından tırnağınızı geçirip ötekine kadar boydan boya çizmek istiyorsunuz belki.. En önemlisi bu olayı eşinize söylemeden önce kendi içinizde halletmeniz gerekiyor öncelikle...
Bence bu olayla/herifle yüzleşin. gerçekten olmak zorunda değil, imgeleyebilirsiniz hayal edebilirsiniz.
günün çok erken ya da çok geç bir saatinde, kimsenin olmadığı bir yerde, kendi başınıza oturup karşınızda o varmış gibi hayal edin. hatta hayalinizde 10 yıl öncesine gitmeye çalışın, o ortama, o işyerine, herşeyi olması gerektiği gibi hatırlamaya çalışın, dekoru, insanları, çeştli detayları vs.... gerçekçi bir şekilde yapmaya, hissetmeye çalışın.. ve içinizden ne geliyorsa söyleyin/sayın/sövün/karşılık verin. Komik gelebilir, ama deneyimlerken komik olmayacak ve bittiğinde biraz olsun rahatlayacağınıza inanıyorum.
Bunu kendi içinizde çözdükten sonra eşinize söyleyip söylemeyeceğinize karar verin. Şuna emin olun ki, bu meseleyle kendi içinizde yüzleşmeyip eşinize söylemekle içinizde hallettikten sonra eşinize söylemek arasında fark olacak.
 
Back
X