18 yıllık baba özlemi :(((

Merhaba arkadaşlar. İçimin sıkıntısını kimseye anlatıp rahatlayamıyorum. Bura da yazıp biraz olsun rahatlamak istedim. Annesi ve babası ayrı olarak büyüyen şanssız çocuklardan biriyim ben ( Şuan 27 yaşımdayım... Babamı en son 9 yaşımdayken gördüm ve ona ait hiçbirşeyi yüzü dahil hatırlamıyordum. Ta ki 2 gün öncesine kadar. Babam beni hiç aramadı sormadı yıllar yılı.. Terkedip gitmiş bizi ben küçükken.. Dayım baktı büyüttü okuttu beni...2 gün öncesi babaannemin cenazesi için Almanya dan Türkiye ye geldi babam. Geliceni öğrendiğimizden beri herkes üzerimde bir baskı kurmaya başladı. Özellikle annem. Kızım bak şöyle olur böyle olur ben sana barış demem barışma demem ama ama ama..... Farkına varmadan psikolojik baskıya maruz bıraktılar beni.. Bunun yanında geldiğinde mutlaka görüş bir kez olsun konuş en azından içini dök diyenlerde vardı tabi... Babamı göresiye kadar ona karşı içimde hiçbir duygu yoktu. Yıllarca içimde beslediğim kin ve nefret bile zamanla silindi içimden. Nötr oldu duygularım son 3-4 senedir. Nihayet babam geldi. İlk gün cenaze evinde kapıda gördüm onu girerken. Hiç hatırlamama rağmen ilk görüşte o olduğunu anladım. Eve girdik kuzenimle ve arkamızdan bi aile büyüğümüzle birlikte babam girdi içeri. Yanıma kadar geldiler ve bu kızın dediler... Herkes aladı bir ben ağlamadım. Bana sarıldı yanaklarımdan öptü ne kolumu kaldırdım ne de tek bir laf ettim. Koltuğun bi başında ben diğer başında o etrafımızda bikaç kişi oturduk dakikalarca. Dönüp bakmadım tek laf etmedim. Taş oldum adeta. Kuzenim taş gibi duruyorsun seni takdir ettim dedi. Herkes ağladı nasıl durdun bukadar tepkisiz dedi. O an içimde hiçbir kıpırdanma olmadı. Dün akşam babaannemin okuması yapıldı. Orda bi oluruna getirip beni yanlız yakaladı ve konuşmak istediğini söyledi. Yaptığı hatalardan pişman olduğunu söyledi. Hatalı olduğu kabul ettiğini ve vijdanının rahatlaması için onu affetmemi istedi. Sonra beni dinledi. İçimdeki bir kısım şeyleri fikirlerimi onunla ilgili düşüncelerimi anlattım ona. Ne desen haklısın dedi kızmıyorum sana dedi ve en son seni affetmem dedim. Konuşma orda sonlandı. Hala beni kazanmak için çok da bir çabası olmadığını gördüm. Onca yol sonra nolursa olsun sen kabul etmesen bile ben sana babalık görevimi yapmaya çalışıcam yine de demesini beklerdim. Sadece haklısın dedi ve geçti. Bugün perşembe, Pazar günü Alman yaya dönecek. Gitmeden bi adımda daha bulunur mu diyorum ama hiç sanmıyorum. Onu yüzyüze görmek iyi mi geldi bana kötü mü onu da bilmiyorum. Dün geceden beri uyusam da uyansamda hep aklımda ve gözümün önünde. Yıllardır baba özlemi çekmenin asıl acısını yüzyüze geldiğimde anladım. Sahiden içimde çok büyük bi boşluk varmışy meğer. Çok özlemişim çok istemişim her çocuk gibi bi babam olmasını. Hiçbişey konuşmadan saatlerce sarılmak istedem ona kızgın da olsam kırgın da olsam. Ama yılların verdiği eziklikle grurum elvermiyor. Benim için onca sıkıntıyı çeken dayım ve annemi de çiğnemek istemiyorum açıkcası. İşte durum bu kısaca.. Allah kimseyi böyle sorunlarla karşı karşıya bırakmasın çok zor çünkü (

Ağlattınız beni.
Çünkü benim de bir kızım var.
Çünkü benim kızımın da onunla ilgilenmeyen bir babası var.
Biliyorum yıllar sonra benim kızımın da buna benzer şeyler yaşayacağını.
Belki bu kadar uzun yıllar sürmeyecek ama haftalarca babası görmedi mesela. Sesini de duymadı.
Kızım da sormuyor. 4 yaşında. Tepki mi gösteriyor dedik ama yok değil.
Çünkü onunla ilgili bir konu olduğunda sıradan biriymiş gibi bahsediyor.
Öfkeli değil.
Ben şu anda onu hiçbirşekilde yönlendirmiyorum. İleride de yönlendirmeyeceğim.
İlişkilerine karar verecek kişi o.
Ve ilişkilerini yönlendirecek kişi de babası çünkü.
İlk ayrıldığımızda baban seni çok seviyor demiştim ama bir arkadaşım psikologlarının söylediği birşeyi hatırlattı bana.
Baban seni çok seviyor gibi laflar etme demiş doktor ona. Hiç karışma. Engelleme de. Adına da konuşma. Seviyor sevmiyor diye. Babasıyla geçirdiği vakitlerin hesabını sorma.
Siz kendi kararınızı kendiniz verin. Babanızla ne şekilde devam edeceğinize bundan sonra.
Annenize ve dayınıza vicdan borcunuz var diye etkilenmeyin sözlerinden.
Ne yapmak istiyorsanız onu yapın. Hakediyor mu haketmiyor mu kendiniz karar verin.
Yani ne yapmak istiyorsanız onu yapın. Sizi ne, nasıl mutlu edecekse onu yapın.

Babanın kız evlat üzerinde etkisini sanmam ki hiçbir kelime tam tarif etsin. Aynen annenin erkek evlat üzerindeki etkisi gibi.
Yaşamadığın için bilememişsin içindeki boşluğu. Farkedememişsin.
Farkında olduktan sonra, öncekinden kolay gelmez.
İçindeki negatif duygu birikintilerini tepkisizliğini sanırım biraz da olsa anlayabiliyorum. Senelerce her defasında anlamsız davranışlar ile yakınlaşmak isteyen öz babamı reddetmedim. Habire belki dedim, belki bu yapaylığı samimileşir dedim. Dileğimi bekledim belki de.
Gururundan bağımsız, aklın fikrin aslında neyi nasıl istiyorsa öyle davran.

seni çok iyi anlıyorum canım çünkü benimde anne babam ayrı ve bende babamla görüşmüyorum ve içimde ki o boşluk bana çok acı veriyor...

annenle dayını çiğnemiş olmazsın merak etme bence babanı affet

ve gitmeden babanı ara

Ne kadar zor bir durum neden insanlar kendi canından kanından olan bir yavruya bu duyguları yaşatır ...Çok üzüldüm nasıl davranmak istiyorsanız öyle davranın ,öyle zor bir ikilem ki bir yandan o baba olamamış ama sen evlat ol demek geliyor içimden diğer tarafımda bağıra çağıra ağla edilebilecek bütün hakaretleri et diyor..

Allah size hayırlı bir eş nasip etsin yuvanızı sımsıkı sarıp sarmalayacak..

Kuranı Kerim'de insanları affedin deniyor. Akrabalık bağlarını sürdürün deniyor. Biraz kuran okuyup ona göre kararını ver bence.

Kuranı Kerimde insanları affedin deniyor ve akrabalık bağlarını sürdürün deniyor. Biraz kuran okuyup bu konulardaki ayetleri ona göre kararını ver bence canım.

Yorumlarınız için teşekkür ederim arkadaşlar.. Hepinizin yorumlarına birden cevap vermek istedim. Ben evliyim 10 aylık bi kızım var. O yüzden daha çok kızıyorum şimdi babama. Artık ben de bi anneyim ve çocuk büyütmek yetiştirmek nasıl bişey ben de anladım artık. Tabi ki annelik farklı bişey ama aynı şey eşim içinde geçerli. Aklım almıyor diyor bazen, bir erkek eşiyle anlaşamayabilir hayat bu herşey olabilir ama nasıl olurda çocuğunu, canından bi barça olan yavrusunu aramaz....Kuran okumayı bildiğim için çok araştırdım bu konuyu. Gün gelir karşıma dikilirse onu affatmazsem reddedersem Allah a karşı yanlış yapar mıyım acaba diye...Evet akrabalık bağları özellikle anne ve baba hakkı ile ilgili bir sürü ayet var. Okudum hocalara sordum araştırdım. Çocuğun her nekadar anne baba hakkından bahsedilse de kuran da anne ve babanının çocuğu üzerindeki haklarından da bahsediliyor. Rabbim affetsin eğer ona karşı bu konuda bi hatam olursa...Üç gündür düşüne düşüne kafam kocaman oldu... Yüzyüze gelmek istemedim hiç..İstemedim çünkü biliyorum ki nekadar nefret de etsem ne kadar kızsam da kalbim yumuşar diye korktum. Korktuğum da başıma geldi zaten... Ama çektiğim acıların yaşadığım zorlukların acısını da ben biliyorum...İçim gitse de belki ağzımdan o kelimeler çıkmıyor...Annemle dayımı çiğnemiş olurum gibime geliyor..Biliyorum ki çünkü annem de dayımda bana kırılıcaklar...Annem üzüleceğini biliyorum kızım ondan adam olmaz diyor... Gene aramıycak Almanya ya döndüğünde sen üzüleceksin kendin bilirsin diyor...Haklı evet ..Bana güven verecek tek bir lafı da hareketi de yok çünkü...Halamla konuştum dün akşam..Babama söylenmiş sen hakettin ne bekliyodun diye...Niye gitmiyosun peşinden demiş. Zaten zaman kısıtlı Pazar dönücez Almanya ya git gönlünü al demiş ama korkuyor çekiniyor diyor...Herkes bişeyler söylüyor çevremde...Bildiğim tek şey var ben onu affedemem...Affetmem için beni inandırması lazım buna..Almanya ya döndükten sonra napıcana bağlı sanırım..Bilmiyorum işte arkadaşlar...Benim gibi olan herkese Rabbim yardım etsin...Yıllardır eksikliği yalnızlığı babasızlığı sıkıntıları yaşayan benim, ama gene aradaki dengeyi tutmak zorunda olan da benim...Görevlim Mevlam neyler.....

agladımm
benımde dogumdan sonra hemen bırakılmıs gıdılmıs dunyalar tatlısı bır oglum var

sedefonur .!.:

kader arkadaşı sayılırız
benim de babam beni 2 yaşımdan beri görmüyor
21 yaşındayım, 19 yıl oldu..
ve tek merak ettiğim şey neden kendini affettirmeye çalışmıyor?
yıllardır içimde kinle, nefretle yaşadım, yaşıyorum
ama artık bu bana ağır geliyor, sırf hafiflemek için onu affetmeyi düşünmüştüm
ki affetmemin annemin canını yakacağını bilmeme rağmen!
ama en ufak bir çaba, bir özür yok
iz yok
nerde, napıyo bilmiyorum
ama asıl merak ettiğim neden görmeye gelmiyor, neden affettirmeye çalışmıyor kendini
ya gece yatağına yattığında hiç mi aklına gelmez insanın
benim bile aklıma geliyor, kendime kızıyorum
ya çık karşıma be adam, savur gerekçelerini
beni kazanmak için çabala
çırpınışlarını göster
teyzemler, O çok havalıydı, hep mankenlerle içli dışlıydı, şimdi maddi durumu yoksa o yüzden karşına çıkmaya utanıyodur, diyorlar
havası batsın!
bi fotoğrafına ulaşmıştım, 2007 deki hali, ayakkabıları yırtıktı..
babaya bak
kızına baba sevgisi veremediği için utanan değil, ayakkabıları yırtık olarak kızının karşısına çıkmaya utanan baba
işte öyle baba..

Genişletmek için tıkla...

senden sadece 3 yas buyugum
ama anneyım
artık alışmıştır bu duyguyla yasamaya hem herkezı kendın gıbı vıcdanlımı sanıyorsun herkez duymaz vıcdanının sesını
ben bır anneyım
ve eger annen ıstemıyorsa barısma bulma o adamı
ben oglumun babasını affetmesını affedemem asıl
onca sıkıntıyı oglum yanımda olsun ısterım dıye cektım
oglum ıcın
o gununu gun ederken ben cebımde parasız aılemın yanında ıs ev bebek derken tam tamına 15 ayı gunde 4 saat uykuyla gecırdım
helal etmem hakkımı

YenidenDogdum .!.:

senden sadece 3 yas buyugum
ama anneyım
artık alışmıştır bu duyguyla yasamaya hem herkezı kendın gıbı vıcdanlımı sanıyorsun herkez duymaz vıcdanının sesını
ben bır anneyım
ve eger annen ıstemıyorsa barısma bulma o adamı
ben oglumun babasını affetmesını affedemem asıl
onca sıkıntıyı oglum yanımda olsun ısterım dıye cektım
oglum ıcın
o gununu gun ederken ben cebımde parasız aılemın yanında ıs ev bebek derken tam tamına 15 ayı gunde 4 saat uykuyla gecırdım
helal etmem hakkımı

Genişletmek için tıkla...

yok canım affetmem zaten..
allah senin de yardımcın olsun

Ben babamı 2,5 yıldır görmüyorum boşanmak yüzünden değl öyle gerekti onu çok özlüyorum.senin yazını okurken gözümden yaş geldi oysa ağlamaktan utanan bir insanım.çimden hem yanlış yaptın dedim hemde doğru.ama en çokta yanlış yaptın.18 yıldır seni görmeyen bir adamın filmlerdeki gibi seni kazanmak için çabalayacağını düşünmemeliydin! ve onu affedip bağrına basmalıydın ki birdaha görüşün birdaha konuşun ve yarımda kalsa baba sevgisini hissedebilseydin.ama erkekler babada olsa sevgilide olsa kardeşte olsa anlayamaz! senin ondan ölümüne nefret ettiğini düşünerek fazla çabalamamış! aksine ondan daha çok nefret edeceğinden korkmuş ve geri çekilmiş die düşünüyorum