merhaba hanimlar
ben almanyada yasiyorum 19 yasindayim, okula gidiyorum, seneye kismet olursa üniversiteye baslayacagim. hayatmdan memnunum fakat gün gectikce birseyin eksikligini hisediyorum. bütün arkadaslarimin yaklasik 2 senedir iliskileri var, ailelerinden habersiz yürütebiliyorlar. mutlular. aralarinda sadece ben varim erkek arkadasi olmayan. bu zamana kadar hic olmadi, kimsenin elini tutamadim, kimseye seni seviyorum diyemedim. hoslandiklarim oldu evet ama kesip attim hep, utangac bir yapim var. hoslanmanin ötesine gecemedim hic, sevemedim, deli gibi asik olamadim kimseye. banada bu zamana kadar sadece 1 kisi cikma teklifi etti ama redettim, yüz vermedim, cünkü birsey hissedemedim ona karsi. oda öyle kapandi. oturup aglamadim hic neden olmuyor diye o kdr fazla aramiyorum, ama dedigim gibi ben arkadaslarimi öyle görünce özeniyorum ister istemez.benim niye yok diye ister istemez soruyorum kendime. onlarda soruyor niye olmuyor diye, sen mi begenmiyorsun, onlar mi begenmiyorlar. sorunun cvbini bende bilmiyorum. disariya cok acik biri degilim karakter olarak. cekingenim. cabuk isinamiyorum. sadece arkadas ortaminda yeniyorum bu cekingenligi. belki türkiyede olsaydim böyle olmazdi. cok fazla disari cikan biride degilim. 2-3 haftada bir zmnim olursa arkadaslarimla cikiyoruz geziyoruz. cok popüler degilim orutdugum yerde. dikkat cekmiyorum. kimsenin benim hakkimda konusamasi icin bir malzeme yok cünkü hakkimda birsey bilmiyorlar. belkide bu yüzdendir bu sorunum.belkide en iyisi böyle, kimbilir eger birine bagli olsaydim derslerimi takip etmeyebilirdim, dikkatim dagilabilirdi. bardagin dolu tarafinada bakmak lazim.herseyde vardir bir hayir. sizlerle paylasmak istedim derdmi´gerci dertte degil ama annormallik diyelim, belki siz beni bu konuda aydinlatabilirsiniz.
ben almanyada yasiyorum 19 yasindayim, okula gidiyorum, seneye kismet olursa üniversiteye baslayacagim. hayatmdan memnunum fakat gün gectikce birseyin eksikligini hisediyorum. bütün arkadaslarimin yaklasik 2 senedir iliskileri var, ailelerinden habersiz yürütebiliyorlar. mutlular. aralarinda sadece ben varim erkek arkadasi olmayan. bu zamana kadar hic olmadi, kimsenin elini tutamadim, kimseye seni seviyorum diyemedim. hoslandiklarim oldu evet ama kesip attim hep, utangac bir yapim var. hoslanmanin ötesine gecemedim hic, sevemedim, deli gibi asik olamadim kimseye. banada bu zamana kadar sadece 1 kisi cikma teklifi etti ama redettim, yüz vermedim, cünkü birsey hissedemedim ona karsi. oda öyle kapandi. oturup aglamadim hic neden olmuyor diye o kdr fazla aramiyorum, ama dedigim gibi ben arkadaslarimi öyle görünce özeniyorum ister istemez.benim niye yok diye ister istemez soruyorum kendime. onlarda soruyor niye olmuyor diye, sen mi begenmiyorsun, onlar mi begenmiyorlar. sorunun cvbini bende bilmiyorum. disariya cok acik biri degilim karakter olarak. cekingenim. cabuk isinamiyorum. sadece arkadas ortaminda yeniyorum bu cekingenligi. belki türkiyede olsaydim böyle olmazdi. cok fazla disari cikan biride degilim. 2-3 haftada bir zmnim olursa arkadaslarimla cikiyoruz geziyoruz. cok popüler degilim orutdugum yerde. dikkat cekmiyorum. kimsenin benim hakkimda konusamasi icin bir malzeme yok cünkü hakkimda birsey bilmiyorlar. belkide bu yüzdendir bu sorunum.belkide en iyisi böyle, kimbilir eger birine bagli olsaydim derslerimi takip etmeyebilirdim, dikkatim dagilabilirdi. bardagin dolu tarafinada bakmak lazim.herseyde vardir bir hayir. sizlerle paylasmak istedim derdmi´gerci dertte degil ama annormallik diyelim, belki siz beni bu konuda aydinlatabilirsiniz.
nun da ne zaman karşına cıkacagı belli olmaz ki. Kendini hiç birşeye şartlama illa bişey olmalı ya da olmamalı deme. Birçok tanıdığım var liseden beri birlikte olup birlikte üniversite okuyup evlenen ama benim gibi tee 25 ine kadar filan aman okul iş vs deyip uzak kalan ve yine de yanlış insanı seven de var. Tam tersine yıllarca büyük aşk yaşayıp mutlu olamayan, ayrılan da var 30 unda tanıdıgı biriyle kısa sürede evlenip mutlu olan da var. Kuralı yok bu işlerin:) Sanırım hepsi normal!
