- Konu Sahibi KIVILCIM28
- #1
Ferda arkadasimin önerisinden esinlenerek, bu konuyu acmaya karar verdim.
Diyorum ki;
Biz 2009 Mayis Anneleri olarak, birbirimizle cok özel anlarimizi, sicacik duygularimizi, anlik öfke ve üzüntülerimizi, kücük sevinclerimizi paylasarak kenetlendik. Pek cogumuz birbirini yakinen taniyor. Benim gibi uzakta olanlar, satir aralarina gizlenen detaylarla tanimaya calisiyor.
Ah bir firsat olsa da, bulusabilsek hevesi hangimizde yok ki?
Bebeklerimizin gelisim sürecleri, söyledikleri sözcükler, baslarina actiklari ufak- tefek kazalar, yemek, uyku ve saglik sorunlari hepimizin sorunu ya da sevinci olmuyor mu?
Gündelik yasamimiza döndügümüzde, aklimizin bir tarafi hep burada kalmiyor mu? Yani yasamimiza bir anlamda buradaki dostluklarimiz anlam katiyor öyle degil mi?
O halde, satirlarin ardindaki "biz"leri kendi bakis acilarimizla tanimak ve birbirimize kendimizi daha acik ifade etmemek icin bir neden yok bence.
Yani bu baslik altinda özelestiri yapabiliriz, kendimizi sinayabilir, zitliklarimizi ortaya koyabiliriz. Yasamimizdaki süreclerden kesitler sunabilir, aklimiza ve ruhumuza kazinan olaylari anlatabiliriz. Burayi aglama duvarina cevirebiliriz. Birbirimize karsi düsüncelerimizi ve yargilarimizi kirilir ve üzülür diye düsünmeksizin, sakinmadan yazabiliriz de ayrica. Tabi amac, kirmak üzmek olmadan, sadece aramizdaki samimiyetin gelisimine katki olsun diye.
Kisacasi, Pinar, Birsen, Sibel, Gülhan, Esra, Özlem, Tuba, Esen, Burcu, Hande, Bengi, Meltem, Asli, Ayse, Ayse, Ceren, Banu, Tülay, Hülya, Semra, Semra ve daha aklima bir cirpida ismi gelmeyen onlarca arkadasim, bu baslik birbirimizi ve belki kendimizi daha iyi tanimak icin, bir firsat olsun dedim.
Ilk adimi ben atayim ve olabildigince seffaf olmaya calisarak, kutuyu acarak oyunu baslatayim.
Diyorum ki;
Biz 2009 Mayis Anneleri olarak, birbirimizle cok özel anlarimizi, sicacik duygularimizi, anlik öfke ve üzüntülerimizi, kücük sevinclerimizi paylasarak kenetlendik. Pek cogumuz birbirini yakinen taniyor. Benim gibi uzakta olanlar, satir aralarina gizlenen detaylarla tanimaya calisiyor.
Ah bir firsat olsa da, bulusabilsek hevesi hangimizde yok ki?
Bebeklerimizin gelisim sürecleri, söyledikleri sözcükler, baslarina actiklari ufak- tefek kazalar, yemek, uyku ve saglik sorunlari hepimizin sorunu ya da sevinci olmuyor mu?
Gündelik yasamimiza döndügümüzde, aklimizin bir tarafi hep burada kalmiyor mu? Yani yasamimiza bir anlamda buradaki dostluklarimiz anlam katiyor öyle degil mi?
O halde, satirlarin ardindaki "biz"leri kendi bakis acilarimizla tanimak ve birbirimize kendimizi daha acik ifade etmemek icin bir neden yok bence.
Yani bu baslik altinda özelestiri yapabiliriz, kendimizi sinayabilir, zitliklarimizi ortaya koyabiliriz. Yasamimizdaki süreclerden kesitler sunabilir, aklimiza ve ruhumuza kazinan olaylari anlatabiliriz. Burayi aglama duvarina cevirebiliriz. Birbirimize karsi düsüncelerimizi ve yargilarimizi kirilir ve üzülür diye düsünmeksizin, sakinmadan yazabiliriz de ayrica. Tabi amac, kirmak üzmek olmadan, sadece aramizdaki samimiyetin gelisimine katki olsun diye.
Kisacasi, Pinar, Birsen, Sibel, Gülhan, Esra, Özlem, Tuba, Esen, Burcu, Hande, Bengi, Meltem, Asli, Ayse, Ayse, Ceren, Banu, Tülay, Hülya, Semra, Semra ve daha aklima bir cirpida ismi gelmeyen onlarca arkadasim, bu baslik birbirimizi ve belki kendimizi daha iyi tanimak icin, bir firsat olsun dedim.
Ilk adimi ben atayim ve olabildigince seffaf olmaya calisarak, kutuyu acarak oyunu baslatayim.
Son düzenleme: