2014 Aralık Anneleri Doğum Hikayeleri

bebekprenses .!.:

Duygu maşallah canım istediğin gibi çok güzel bir doğum olmuş maşallah Allahım sizlerle saglıklı hayırlı uzun bi ömür nasip etsin .. şimdi bizimki de uykusunda kahkaha atıo dayanamayıp gidip gelip öpüyorum kokluyorum .. mucizeler ya kesinlikleeeeee

Genişletmek için tıkla...

Dogurdun mu seeennn??? Ayyy masallah.. :))) nadil bi duygu? Benimkide dayanio hala.. :))) 35 olduk bizde bende acaba 36 da dogursam mi diyorum sizleri gordukce,cok heyecanliyim :)))

beklenen doğum tarihi: 6 aralık 2014

gerçekleşen doğum tarih: 12 kasım 2014

cinsiyet: erkek

doğum şekli: genel anestezi sezeryan

Uzun bir aradan sonra fırsat bulmuşken ben de yazayım hikayemi... ben hamilelik sürecimden başlayacağım

29 martta bat ımın geçmesi üzerine sağlık ocağına kan tahlili vermeye gitmiştim. Aslında ben bunu hep hissediyordum, prensesimin abla, prensimin de tekrar abiş olacağını… hem de cinsiyetiyle beraber hissediyordum ki hissettiklerim de doğru çıkar 1 nisanda da test sonuçlarımı almaya gittim ve hissettiklerimin resmi kanıtın aldım gerçekten de şaka gibiydi 5 haftalık hamileydimben 3. kez anne, kocişim 3. kez baba, kızçem abla ve oğluşum da abiş olacaktı... yani hanemize tekrardan ağlayan sesiyle bizi neşelendiren bir minik katılacaktı o günün etkisinden çıkamamış olacaktım ki diş randevum vardı ve ben unutmuştum. eşim gelince bana hatırlattı ama ben o güzel haberi henüz ona vermemiştim. sonra tuttuk hastanenin yolunu. doktor diş röntgeni çektirmemi istedi. biz de eşimle alt kata indik. baya bir sıra bekledik ve ben artık hamile olduğumu unutmuş gibiydim o kadar beklememe rağmen röntgen odasının kapısındaki 'hamilelik şüphesi taşıyanlar ve hamile olanlar' giremez yazısını bir türlü görmedim, okumadım ve gittim röntgen çektirdim hastane dönüşü eşime yolda verdim bu güzel haberi ama o zaman da yaptığım koca hatayı anlayıp büyük bir sıkıntıya düşmüştüm. eşimle çok üzüldük naptık diye ama hata bendeydi.. eve koca sıkıntıyla döndüm, ne yaparım diye çok üzüldüm. ertesi gün doktora gittim. doktor henüz küçük olduğu için etkilenmemiştir dedi ve o minik keseyi zar zor da olsa gördük benle eşim çok rahatladık. eve gelince güzel heberi kuzularımla da paylaştım haberi sadece eşim ve kuzularım biliyordu başka kimseye de söylemedim. böylece 7. haftaya kadar geldim. ama bu haftada bir akşam kanamam oldu ve acilen hastaneye gittik. düşük riskim vardı ve o akşam o minik pıt pıt atan kalp sesini de duyduk. neyse ki oğluşum 'ben burdayım' demişti bize. üzülsem mi sevinsem mi bilememiştim. 9. haftaya kadar kanamam ve düşük riskim devam etti.
Devamındaki heyecanları da atlattıktan sonra geldik 26. hafta ayrıntılı ultrasona. o gün prensesimle gittik minik kardeşini görmeyeçok da sevinçliydik. girdik ultrasona. radyolog kısa süreyle inceledi. bize de plasenta aşağıda dedi. ilişki, yolculuk vs. yok diye kısaca açıkladı. ben de ne, nasıl olduğunu tam bilmediğim için kafama hiç takmadım. sonraki hafta sonuçları alıp doktora götürdük. ama o gün hiç beklemediğim şeyler yaşadım.. çok korktum...doktorum beni çok korkutmuştu baya risklerden bahsetti ve ben o zaman plasenta previa ile tanışmış oldum bizi hastanedeki riskli gebelik doktoruna yöneltti. birkaç gün sonra o doktora da göründük ve beni o kadar çok rahatlatmıştı ki... ama doğuma kadar özel ihtiyaçlar dışında hiç kalkmamamı, sürekli dinlenmemi uzun uzun anlatmıştı bana... ben de bu süreç içerisinde yarı korkulu, heyecanlı, umudumu hiç kaybetmeden hep yattım. kuzularım için de zor oldu ama biz zoru başarmıştık
yatarak geldim 36+4 12 kasım çarşamba sabahına... o güne de çok şükür..
12 kasım çarşamba sabah 08:30 gibi uyanıp lavaboya gitmiştim. ve kanamamın başlamış olduğunu gördüm. kanamnın benim için çok olumsuz etkileri vardı bunu biliyordum. hemen eşimi aradım ve hastaneye gittik. yatışım yapıldı. başladık gergin bekleyişe... az kalmıştı yavruma kavuşmaya ama nasıl kavuşacaktım?? korku, heyecan, sevinç, üzüntü karmakarışık duygularla beklemeye devam ediyordum.
artık gelmişti vakit... 17:40 gibi beni sedyeye alıp ameliyathanenin yolunu tuttuk. eşim de benimle ameliyathaneye kadar geldi, doktora:'Eşim önce Allah'a, sonra size emanet' deyince sanki zaman durdu.. o zaman hissettiklerimi kelimelerle anlatamam
ameliyathaneye geldim. anestezi doktoru beni karşıladı ve nasıl olmak istersin diye sordu. genel dedim çünkü panik olmak istemiyordum ve uyandığımda herşeyin bitmesini istiyordum. anestezi yapıldı ve bebeğimi kısa süre içerisinde alıp göndermişler.. benimle uğraşmışlar, kolay olmasa da sonunda çıkmıştım ameliyattan beni odaya aldıklarında saat 19:30 civarıymış. kendime de 2 saate anca geldim. doktor iyi misin diye sorduğunda sarhoş gibi büyük bir uyuşuklukla sadece kafamı sallayabildim. biraz daha kendime geldiğimde bebeğim nerde diye sordum ve eşim kuzumu gösterdi bana. o anı asla anlatamam. eşim 3. nefesimi göstermişti bana Allah'ım isteyen herkese bu duyguyu hayırlısıyla yaşatsın inşAllah...
Evet, ben erkenden de olsa 3. kuzuma kavuşmuştum. 36+4 de 2670 gr. 46 cm kavuştum kuzuma doğumdan önceki hafta ultrasonda 3300 gr. çıkmıştı kuzum yani gerçek ölçümden baya eksik çıktı. ama bu hiç önemli değil. İnanın ki sağlık her şeyin başı!!! ben plasenta previa yüzünden hep yatıyordum ve bir o kadar da sıkıntılıydım, üzüntülüydüm... çünkü ben kuzuma kavuşacağıma hiçç inanmıyordum, korkuyordum, aklımda hep 'acaba' lar vardı.... bu yüzden hamileliğimin tadına bile varamadım.. düşünsenize bebeğimin eksiklerini, cicilerini bile rahatlıkla kendim gidip alamadım
Sonuç; zor ve sıkıntılı da olsa ben o mutlu sona kavuşmuştum artık. Kolay değildi ama sonrasındaki güzellikleri görünce bütün yaşadıklarımı unuttum... Rabb'ime bana bu günleri de yaşattığı için ne kadar şükretsem az!! Sizler de yaşadığınız her anın kıymetini bilin!!! imkansız diye hiçbir şey yoktur inanın... zor vardır ve biz zoru başarmıştık çok şükür
Çok uzun oldu, sıkıcı gelmiş olabilir lütfen kusura bakmayın ben de paylaşmak istedim...Hakkınızı helal edin, Bebişlerinizle sizlere de sağlıklı musmutlu bir ömür dilerim

muhtemel doğum tarihi: 31.12.2014
doğum tarihi: 16.12.2014
doğum şekli: normal doğum
hafta: 38
cinsiyet: erkek
kilo: 3165
annenin aldığı kilo: 10


sürekli herkesin doğum hikayesini okuyan ben aylar sonra buraya yazıoyrum. biraz geç ama biliyorum ki bir gün bunu benim gibi tüm doğum hikayelerini okuyan biri okuyacak. evet arkadaşım, karşında normal doğum yapan hemde suni sancı ile doğum yapan bir kadın var.
neyse hikayemizin başına gelelim. benimki ibretlik bir hamilelik.

erkek doktorla başladığım serüvenimde 23 üncü haftamda doktor içime sinmediği için değiştirdim ve bayan bir doktora gittim. doktorda aradığım kriter normal doğumu desteklemesiydi. fakat iyiki doktorumu değiştirmişim dedim.
hamileliğimin 25. haftasında gebelik şekerim çıktı. insülüne başladım. 25 inci hafta toplam 12 kilo alan bünyem 38inci haftada 10 kiloydu. diyetim çok sıkıydı. bir lokma bile fazla yemedim. bebeğimi beslemek için sürekli araştırmalar yaptım. allaha şükür sağlıklı bir oğlum oldu. bunun etkisi doktorumun yüzüme gerçeği söylemesiydi. durumu abartmadan ve hafife almadan beni uyarmıştı.
27 inci haftamda erken doğum riskim çıktı. rahim ağzı genişlemem vardı. heyet raporu alabilecekken almadım.
i,şime gidip gelip sürekli dinlendim.
37 inci haftamda tansiyonum çıktı. ilaç kullanmaya başladım.
37 de kji kontrolümde 2 cm açıklığım vardı.
38 inci haftada doğumu planladık. riske girmek istemedik. ben normal doğumu unutmuş sezeryan planları kurmuştum. ama doktorum benden daha çok azimliydi.
38 inci haftamda yani 16 aralık 2014 salı günü sabah 8 de annem kardeşim eşim ve kayınvalidem hastanedeydik.
ben hala doğum yapcağıma inanmıyordum.
doktorun yanına girdiğimde çatı muayenesi yaptı ve 3,5 4 cm açılmam olduğunu söyledi.
ben sezeryan mı olcak dediğimde hayır normal yapcaksın dedi. hala kendime inanmadığım için sezeryana alırsınız ve epidural olurum değil mi diye soruyordum.
odaya çıktığımızda soyundum geceliğimi giydim beklemeye başladım.
ebe gelip lavman yaptı. en az 5 dakka bekle dedi.
15 dk sonra serum yolu açlılıp suni sancı verilmeye başlandı. 11 e kadar hafif yok dencek ağrılarım vardı. 11 de serum az aktığı için açtılar. açılmam 5 cm civarıydı.
12:30 civarı açılmam 6 cm olunca doktor onayı ile suyumu patlattılar.
suyun gelmesi ile sancılarımın başlaması bir oldu. karşımdaki digital saatle 2 dakika da bir sancımın geldiğini fark etmememem mümkün değildi.
ben hayatımda böyle bişi yaşamadım.
1 saat sonra beni sezeryana alın diye yalvarıyordum. doktorumu istedim. oda itiraz edip açılmamı tamamladı. 10 cmlik açılma 15,30 civarında oldu. doğum odasına alınmam ıkınmalarım vs derken 16:00 da oğplumu dünyaya getirdim.
sancı esnasında tüm gücümle bağıran ben ıkınma esnasında sessizce ıkınmaya odaklandım. o allahın verdiği bir iç güdü. 4 üncü ıkınmamda başarılı oldum. 4 dikişim vardı.
iyiki normal yapmışım dedim. sonrası çok rahattı.
ama sancı için kendinizi hazırlayın. suni sancı gibi bişi yok.
allaha şükür şuan 5 ay 1 haftalık bebeğim var. mucizem. yaşama sebebim.
evimin neşesi, minik gün ışığım..oğlum.

okuyan her anne adayına sağlıklı doğumlar olsun. mucizeniz hep sizinle olsun.