Sakin olun hanımlar cok normal bu yaşadığınız. O daha minicik. Bildiği tek şey sizsiniz. sizin kokunuz sizin sesiniz sizin teniniz. Sizden baska kimsesi yok onun. Evet biliyorim cok zor dayanması cok güç ama inanın geçecek. Sonra bugünleri cok arayacak cok ozleyeceksiniz. Yaşarken şikayet ediyoruz zorlandığımiz icin ama sonra diyeceksiniz ki ne ara büyüdü. Ne çabuk geçti zaman. bizde meme reddi de vardı. Ne emzik Ne meme. 2 saatte bir Sagip biberonla veriyordum. Süt sag bebegi doyur gazını çıkar altını değiştir uyutmaya calis biberonlari süt takimlarini yika.sonra yine süt sağ derken çıldırmak üzereydim. Hic unutmuyorum 33 gunluktu. Bebegi anneme bıraktım ve sokağa attım kendimi. Hıçkıra hıçkıra ağlayarak sokaklarda gezdim. Sonra döndüm eve yine süt sagdim :)
Simdi 19 aylik olduk. Ne zamanki arşive dalıp yenidogan hallerini görüyorum ancak o zaman hatırlıyorum o günleri. Doyamadan geçip gitmiş. Hic anlamamışım. Her an her saniye gözümün önünde olmasına rağmen büyüdüğünü anlayamamısım. İşin zorluğundan keyfini sürememişim. Siz oyle yapmayın tadını çıkarın. Gün gelecek memeyi zaten birakacak gün gelecek kucağınıza sığmayacak gun gelecek ki kendini size opturmeyecek. Simdi size muhtaçken gidin doya doya öpün koklayın emmese bile memenizde tutun göğsünüzde uyutun. Gün gelecek şikayet ettiğiniz bugünleri o ağlama seslerini, ses tonunu bile cok ozleyeceksiniz