- 24 Haziran 2011
- 23.554
- 49.195
- 798
Merhaba arkadaşlar, kısaca sorayım. 35'inden sonra üniversiteye gitmekle ilgili ne düşünüyorsunuz? Evliyim, yaklaşık 2 yaşında bir oğlum var ve çalışmak zorundayım. Bu şartlarda önümüzdeki sınavlara kadar hazırlanabilmem mümkün mü?
Bana bu kararı verdiren süreç şöyle gelişti, ailem çok modern görünmesine rağmen kız olduğum için beni okutmadılar ve daha ortaokulda çeyizim düzülmeye başlandı. Ansiklopedi okumayı çok severdim, bilhassa bilim teknik tarzında olanları. Hala daha ilgiliyimdir. Ama ansiklopedi okuyorum ve dantel yapmıyorum diye azarlanan bir kızdım. Kendi çabalarımla aö lisesi okudum. Üniv. denemedim bile. Kendi kendime meslek sahibi oldum, 15 senedir grafikerlik yapıyorum. Diplomam olmadığı için büyük yerlere başvuramıyorum mecburen şimdiye kadar hep küçük yerlerde çalıştım. Küçük yerlerde küçük kalıyorsun mecburen...
Ben artık kabıma sığamıyorum. İçimde sürekli bişeyler yapmam lazım, böyle kalmamam lazım hissi var. Yerimde saymak üzüntü veriyor bana. Ayrıca birlikte iş yaptığımız büyük firmalardaki üniversite mezunu grafikerlerden bile sürekli yardım talep edilen biriyim. Fakat diploma...
Anneme de hırsım sinirim geçmiyor. İçimde gittikçe büyüyen bir kin var. Çünkü kendisi "okumak istemiyom yeaa" diyen kardeşlerimi "hayııır siz okuyacaksınız gerekirse evi arabayı satar okuturum seni yavrıııım" diye yırtınmış biri. Verilen onca dershane okul vb masraflarına rağmen biri üniv kazanamadı diğeri 2 yıllık okulu bitiremedi bile. Şimdi ikisi de evli ama gelip anne beni okut deseler hala gönderir, bilirim. Belki okuyasilirsem onu affedebilirim, içimdeki bu karanlık bulutları dağıtabilirim. Çünkü artık sağlığımdan olmaya başladım.
Eşim tam destek, ne istersen o olsun istersen örgün oku diyor. Uzakta kazanırsan işi bırakır oradan iş bulurum diyor. Artık kan bağına inanmıyorum.
Matematik sıfır eşim çalıştıracak. Türkçe hiç çalışmadan 40 sorudan 30 unu yapabiliyorum. Bir de genel kültürüm iyidir.
Ne diyorsumuz ya, olur mu bu iş?
Bana bu kararı verdiren süreç şöyle gelişti, ailem çok modern görünmesine rağmen kız olduğum için beni okutmadılar ve daha ortaokulda çeyizim düzülmeye başlandı. Ansiklopedi okumayı çok severdim, bilhassa bilim teknik tarzında olanları. Hala daha ilgiliyimdir. Ama ansiklopedi okuyorum ve dantel yapmıyorum diye azarlanan bir kızdım. Kendi çabalarımla aö lisesi okudum. Üniv. denemedim bile. Kendi kendime meslek sahibi oldum, 15 senedir grafikerlik yapıyorum. Diplomam olmadığı için büyük yerlere başvuramıyorum mecburen şimdiye kadar hep küçük yerlerde çalıştım. Küçük yerlerde küçük kalıyorsun mecburen...
Ben artık kabıma sığamıyorum. İçimde sürekli bişeyler yapmam lazım, böyle kalmamam lazım hissi var. Yerimde saymak üzüntü veriyor bana. Ayrıca birlikte iş yaptığımız büyük firmalardaki üniversite mezunu grafikerlerden bile sürekli yardım talep edilen biriyim. Fakat diploma...
Anneme de hırsım sinirim geçmiyor. İçimde gittikçe büyüyen bir kin var. Çünkü kendisi "okumak istemiyom yeaa" diyen kardeşlerimi "hayııır siz okuyacaksınız gerekirse evi arabayı satar okuturum seni yavrıııım" diye yırtınmış biri. Verilen onca dershane okul vb masraflarına rağmen biri üniv kazanamadı diğeri 2 yıllık okulu bitiremedi bile. Şimdi ikisi de evli ama gelip anne beni okut deseler hala gönderir, bilirim. Belki okuyasilirsem onu affedebilirim, içimdeki bu karanlık bulutları dağıtabilirim. Çünkü artık sağlığımdan olmaya başladım.
Eşim tam destek, ne istersen o olsun istersen örgün oku diyor. Uzakta kazanırsan işi bırakır oradan iş bulurum diyor. Artık kan bağına inanmıyorum.
Matematik sıfır eşim çalıştıracak. Türkçe hiç çalışmadan 40 sorudan 30 unu yapabiliyorum. Bir de genel kültürüm iyidir.
Ne diyorsumuz ya, olur mu bu iş?
