canım sakın vazgeçme devam et azmini hiç kaybetme. ben de kiloluyum 105 kilo oldum 1.5 yılda 18 kilo aldım çünkü çok stresli bi hayatım var annem hasta ona bakıyorum ve her gün yeni bir panikle başlıyoruz güne zor bir hayatım var ve hırsımı yemekten çıkartıyorum strese girdikçe yemek yiyorum elimde olmadan ve yeni spora başladım. bugn sana yaşadığım ve hala ağlamamak için kendimi zor tuttuğum bir olayı anlatayım. çocukluğumdan beri hemen hemen kilolarım var hep bi şekilde alay konusu oldum umursamadım yada umursamıyo görünmeye çalıştım ama tabiki hep beni yaraladı bunlar. bugün dedem demeye dilim varmıyor ama malesef kendisi öyle üvey dedem bugün herkesin içinde çok gülerek ve eğlenerek bana sumo güreşçisi dedi duymamazlıktan gelmeye çalıştım umursamamış gibi yaptım ama eve gelinceye kadar ağlamamak için kendimi zor tuttum hala da tutmaya çalışıyorum kendimi gözlerim süreki dolu gezsem de ağlamıycam çünkü evet kilolu olabilirm ama bildiğim bir sey var ben en azından o adam kadar iğrenç bir insan değilim ben belki bir gün kilolarımdan kurtulabilirm ama o adam asla insanlıktan nasibini alamıycak insan olmayı 75 yaşına kadar başaramamış bundan sonrada başaramaz zaten. sende bir gün böyle biş olayla karşılaşmamak için motiveni asla bozma devam et. sevgilerle...
