Ablam boşanıyor… yıllardır sessizce çürüyen bir evliliğin ortasında kaldım.

Esra Mercan · Pazartesi 17:20

Ablamla eniştem yaklaşık 12 senedir evliler. Evlendiklerinde ben henüz 13 yaşındaydım. Çocukları olmadı; sorun eniştemden kaynaklıydı. Defalarca tüp bebek denediler, son denemede 7 aylık bir ölü doğum yaşadılar. Bu süreç ablamın hem ruhunu hem bedenini bitirdi.

Üstüne bir de anneme tedavisi olmayan bir hastalık teşhisi konuldu, ablam iyice içine kapandı. Eniştem ise bu süreçte onunla acıyı paylaşmak yerine kendini dışarı attı, sürekli gezmek istedi. Ablam ise hastalığı yüzünden gezip dolaşamayacak haldeydi. Eniştem tek başına gezdi, eve neredeyse uğramaz oldu. Ablam yalnızlığa mahkûm edildi.

Birkaç kez ameliyat oldu, hep biz yanındaydık. Annemi üzmemek için hiçbir şeyi anlatmadı ama ben her şeyin farkındaydım.

Şimdi boşanma aşamasına geldiler. Bugün eniştem ağlayarak arayıp artık dayanamadığını, ablama karşı içinde zerre kadar sevgi ve merhamet kalmadığını söyledi. “Birbirimize düşman olduk” dedi. Bunu annem çok hasta olduğu için benimle paylaştığını söyledi.

Ama dışarıdan bakınca herkes ablamı suçluyor. Eniştem çevresi tarafından çok sevilen, dernek sahibi, namazında niyazında biri olarak tanınıyor. Oysa ablam sessizce bu kadar yükün altında ezildi.

Ben artık ne hissedeceğimi, nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Hem annem hasta, hem ablamın hali ortada… Arada kaldım. Ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.

Siz olsanız böyle bir durumda nasıl davranırdınız?

saulgoodman · Pazartesi 17:24

Ablanız boşanmak istiyor mu ? Enişteniz muhtemelen birini buldu artık ablanızı istemiyor. Ablanıza versin ev araba boşansın siz de çok üzerine gitmeyin.

Esra Mercan · Pazartesi 17:26

saulgoodman .!.:
Ablanız boşanmak istiyor mu ? Enişteniz muhtemelen birini buldu artık ablanızı istemiyor. Ablanıza versin ev araba boşansın siz de çok üzerine gitmeyin.

Ablamın gözünde nefreti gördüm. Ama boşanmaktan çok korkuyor. Garip bir bağlılığı var enişteme ben de anlamıyorum. Kendi içinde bi savaşı var ama inanın o da bilmiyor ne yapacağını

Tahin Helva · Pazartesi 17:30

Enişte istemiyorsa boşanmaktan başka çare var mı? Ablanız maddi olarak hakkını alıp hayatına devam etmeli yani yapacak bir şey yok malesef.

eylulcmre · Pazartesi 17:34

Ablanız haklarını alıp boşansın. Allah da o enişte kişisine hak ettiğini yaşatsın

SeviyomHee · Pazartesi 17:34

Bence ablanızla eniştenizin üzüntüyü yaşama frekansları tutmamış. Enişteniz gezerek stresini atarken ablanız evde kalmak istemiş. Bence ablanız gibi enişteniz de yalnız bırakılmış hissetmiş olabilir. Bence siz araya girmeyin. Bazı yaralar onarılmıyor. Bu son deneyim ikisi için de onarılması güç yaralar bırakmış

Hsktrlsyn · Pazartesi 17:36

Esra Mercan .!.:
Ablamla eniştem yaklaşık 12 senedir evliler. Evlendiklerinde ben henüz 13 yaşındaydım. Çocukları olmadı; sorun eniştemden kaynaklıydı. Defalarca tüp bebek denediler, son denemede 7 aylık bir ölü doğum yaşadılar. Bu süreç ablamın hem ruhunu hem bedenini bitirdi.

Üstüne bir de anneme tedavisi olmayan bir hastalık teşhisi konuldu, ablam iyice içine kapandı. Eniştem ise bu süreçte onunla acıyı paylaşmak yerine kendini dışarı attı, sürekli gezmek istedi. Ablam ise hastalığı yüzünden gezip dolaşamayacak haldeydi. Eniştem tek başına gezdi, eve neredeyse uğramaz oldu. Ablam yalnızlığa mahkûm edildi.

Birkaç kez ameliyat oldu, hep biz yanındaydık. Annemi üzmemek için hiçbir şeyi anlatmadı ama ben her şeyin farkındaydım.

Şimdi boşanma aşamasına geldiler. Bugün eniştem ağlayarak arayıp artık dayanamadığını, ablama karşı içinde zerre kadar sevgi ve merhamet kalmadığını söyledi. “Birbirimize düşman olduk” dedi. Bunu annem çok hasta olduğu için benimle paylaştığını söyledi.

Ama dışarıdan bakınca herkes ablamı suçluyor. Eniştem çevresi tarafından çok sevilen, dernek sahibi, namazında niyazında biri olarak tanınıyor. Oysa ablam sessizce bu kadar yükün altında ezildi.

Ben artık ne hissedeceğimi, nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Hem annem hasta, hem ablamın hali ortada… Arada kaldım. Ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.

Siz olsanız böyle bir durumda nasıl davranırdınız?

ablamı kurtarır konuşanlara da b. k yiyin derdim.

KudrAlobar · Pazartesi 17:38

Ne enişteniz ne ablanız suçlu. İkisi de kendi açılarından haklılar. Adamı gömemem şu anlattıklarınız sonucunda. Bitmiş bir evliliği iki tarafa da eziyet ederek sürdürmenin bir anlamı yok.

HepmigencizHepmiguzel · Pazartesi 17:39

Esra Mercan .!.:
Ablamla eniştem yaklaşık 12 senedir evliler. Evlendiklerinde ben henüz 13 yaşındaydım. Çocukları olmadı; sorun eniştemden kaynaklıydı. Defalarca tüp bebek denediler, son denemede 7 aylık bir ölü doğum yaşadılar. Bu süreç ablamın hem ruhunu hem bedenini bitirdi.

Üstüne bir de anneme tedavisi olmayan bir hastalık teşhisi konuldu, ablam iyice içine kapandı. Eniştem ise bu süreçte onunla acıyı paylaşmak yerine kendini dışarı attı, sürekli gezmek istedi. Ablam ise hastalığı yüzünden gezip dolaşamayacak haldeydi. Eniştem tek başına gezdi, eve neredeyse uğramaz oldu. Ablam yalnızlığa mahkûm edildi.

Birkaç kez ameliyat oldu, hep biz yanındaydık. Annemi üzmemek için hiçbir şeyi anlatmadı ama ben her şeyin farkındaydım.

Şimdi boşanma aşamasına geldiler. Bugün eniştem ağlayarak arayıp artık dayanamadığını, ablama karşı içinde zerre kadar sevgi ve merhamet kalmadığını söyledi. “Birbirimize düşman olduk” dedi. Bunu annem çok hasta olduğu için benimle paylaştığını söyledi.

Ama dışarıdan bakınca herkes ablamı suçluyor. Eniştem çevresi tarafından çok sevilen, dernek sahibi, namazında niyazında biri olarak tanınıyor. Oysa ablam sessizce bu kadar yükün altında ezildi.

Ben artık ne hissedeceğimi, nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Hem annem hasta, hem ablamın hali ortada… Arada kaldım. Ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.

Siz olsanız böyle bir durumda nasıl davranırdınız?

Öncelikle geçmiş olsun rahatsızlıklar için.
Kendi hayatımdan örnek vereceğim, 10 yıla yakın evliyim , 42 yasindayim , sayısız tüp bebek tedavisi gördüm, 4 düşük, 1 boş gebelik,1 tane 5 aylık ölü doğum , 1 tane de 5.5 aylık doğum ardından evladımın 6 gün yaşayıp vefat etmesi (dün tam 3 ay oldu ) durumlarını yaşadım. Geçen sene annem gibi sevdiğim anneannemi kaybettim , 6 sene önce eşim babasını kaybetti ve 2 ay sonra benim babamın beynine pıhtı attı ve felç kaldı. Herkesin acıyla bas etme yöntemi farklıdır, bu süreçte ilk kez son 2 aydır destek almaya başladım. Ama hayatıma kusmedim , eşime kusmedim , hayatı ne kendime ne esime zehir etmedim aynı şekilde eşimde bana. Ablanız sessizce bu kadar yük altında ezilmek yerine destek almayı deneyebilirdi.
Sizin şuan yapmanız gereken annenizin hastalığı için kendisine destek olmak. Ablanız ve enisteniz arasinda yaşanan bu gergin ve muhtemelen boşanma ile sonuclanacak bu duruma çok dahil olmadan ablanizin yanında olmanız. Ablanız yaşadığı stresleri kaldiramayarak ki öncesinde kaldiramadigi anlari olmus sizi de dipe cekmesine müsade etmeyin.

Salon Kadini · Pazartesi 17:40

Ablaniza cocuk sahibi olamama sebebinin esi oldugunu hatirlatin bence, yeni bir hayat kurmak icin bundan guzel bahane bulamaz kendine, hem belki belli mi olur bosaninca hayatinin askiyla karsilasip anneliğide tadar (tabiki herkesin böyle bir arzusu olmak zorunda degil ancak yillarca tedavi gordugu icin istedigini varsayarak yazdim)

Esra Mercan · Pazartesi 17:42

SeviyomHee .!.:
Bence ablanızla eniştenizin üzüntüyü yaşama frekansları tutmamış. Enişteniz gezerek stresini atarken ablanız evde kalmak istemiş. Bence ablanız gibi enişteniz de yalnız bırakılmış hissetmiş olabilir. Bence siz araya girmeyin. Bazı yaralar onarılmıyor. Bu son deneyim ikisi için de onarılması güç yaralar bırakmış

Ben evlendiklerinde çocuktum çoğu zaman yanlarında vakit geçirdim. Eniştem ile ablam çok iyi geçirirdi. İmrenirlerdi insanlar. Şu noktada üzülmem tam olarak sizin gibi düşündüğüm için. İkiside iyi insan ama geri dönülmez bir şekilde ayrılmaları için çok erken olduğunu düşünüyorum

Borellus80 · Pazartesi 17:43

Zaten evli durmalarının bir mantığı yok, anladığım kadarıyla ablanız çocuk isteyen taraf ama sorun eniştenizden kaynaklanıyor. Herkesin tercihine saygı gösterip yolları ayırmak en iyisi şu durumda.

puskulluoglak · Pazartesi 17:46

Dışarıda ne kadar seviliyor olursa olsun, eşine en zor zamanında sırtını dönen bir adam iyi biri olamaz. Ablan bütün acıyı tek başına taşımış, o ise gezip tozmayı seçmiş. Şimdi kalkmış neler diyor.
Kusura bakmasın ama sevgi öyle ilk zorlukta buharlaşacak bir şey değil. Bu bildiğin bencillik.
Sen artık enerjini onu anlamaya değil ablanı ayağa kaldırmaya harca. Onun yeniden nefes almasına yardım et. Herkes dışarıdan istediğini düşünsün, ama sen gerçeği biliyorsun. İyi insan olmak, eşinin hastalığında yanında kalmakla belli olur, dışarıya iyi görünmekle değil. Zamanla herkes maskesini düşürür. Sen sabırlı ol, ama ablanın yanında dimdik dur.

Esra Mercan · Pazartesi 17:47

KudrAlobar .!.:
Ne enişteniz ne ablanız suçlu. İkisi de kendi açılarından haklılar. Adamı gömemem şu anlattıklarınız sonucunda. Bitmiş bir evliliği iki tarafa da eziyet ederek sürdürmenin bir anlamı yok.

Eniştem ve ablam ikiside çok iyi insanlar. Küçük yaştan beri onların yanındayım. Ama boşanmanın ikisinide mutlu edeceğini sanmıyorum. Hele ki şu noktada psikolojik durumu 0 olan ablamın. Ben bekarım anlamıyorum ama geri dònülebilir gibi. Konuşularak halledilebilir gibi geliyor

Tahin Helva · Pazartesi 17:47

Esra Mercan .!.:
Ben evlendiklerinde çocuktum çoğu zaman yanlarında vakit geçirdim. Eniştem ile ablam çok iyi geçirirdi. İmrenirlerdi insanlar. Şu noktada üzülmem tam olarak sizin gibi düşündüğüm için. İkiside iyi insan ama geri dönülmez bir şekilde ayrılmaları için çok erken olduğunu düşünüyorum

Ayrılmak için neden erken olsun?
Geri dönülmez bir yola girildiyse sırf evli kalmak için direnmek yerine boşanmak en doğrusu. Bu evliliği 12 yıl sürdürmek yerine daha önce ayrılmış olsalardı ablanız daha mutlu olacağı bir hayat yaşayacaktı belki de.

Katibin Ruhu · Pazartesi 17:50

Esra Mercan .!.:
Ablamla eniştem yaklaşık 12 senedir evliler. Evlendiklerinde ben henüz 13 yaşındaydım. Çocukları olmadı; sorun eniştemden kaynaklıydı. Defalarca tüp bebek denediler, son denemede 7 aylık bir ölü doğum yaşadılar. Bu süreç ablamın hem ruhunu hem bedenini bitirdi.

Üstüne bir de anneme tedavisi olmayan bir hastalık teşhisi konuldu, ablam iyice içine kapandı. Eniştem ise bu süreçte onunla acıyı paylaşmak yerine kendini dışarı attı, sürekli gezmek istedi. Ablam ise hastalığı yüzünden gezip dolaşamayacak haldeydi. Eniştem tek başına gezdi, eve neredeyse uğramaz oldu. Ablam yalnızlığa mahkûm edildi.

Birkaç kez ameliyat oldu, hep biz yanındaydık. Annemi üzmemek için hiçbir şeyi anlatmadı ama ben her şeyin farkındaydım.

Şimdi boşanma aşamasına geldiler. Bugün eniştem ağlayarak arayıp artık dayanamadığını, ablama karşı içinde zerre kadar sevgi ve merhamet kalmadığını söyledi. “Birbirimize düşman olduk” dedi. Bunu annem çok hasta olduğu için benimle paylaştığını söyledi.

Ama dışarıdan bakınca herkes ablamı suçluyor. Eniştem çevresi tarafından çok sevilen, dernek sahibi, namazında niyazında biri olarak tanınıyor. Oysa ablam sessizce bu kadar yükün altında ezildi.

Ben artık ne hissedeceğimi, nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Hem annem hasta, hem ablamın hali ortada… Arada kaldım. Ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.

Siz olsanız böyle bir durumda nasıl davranırdınız?

Ailecek bu çocuk adama çok yüz vermişsiniz. Ablanızı sessiz diye sadece etraf değil siz de içten içe suçluyorsunuz, şikayet eden bir yapısı yok çünkü. Yapmanız gereken bişey yok, kendi ablanıza sahip çıkacaksınız, elin herifi olacak enişte boşanınca, ona sahip çıkan bulunur, ablanızın sizden başka kimsesi yok.

zxshermine · Pazartesi 17:52

Esra Mercan .!.:
Ablamla eniştem yaklaşık 12 senedir evliler. Evlendiklerinde ben henüz 13 yaşındaydım. Çocukları olmadı; sorun eniştemden kaynaklıydı. Defalarca tüp bebek denediler, son denemede 7 aylık bir ölü doğum yaşadılar. Bu süreç ablamın hem ruhunu hem bedenini bitirdi.

Üstüne bir de anneme tedavisi olmayan bir hastalık teşhisi konuldu, ablam iyice içine kapandı. Eniştem ise bu süreçte onunla acıyı paylaşmak yerine kendini dışarı attı, sürekli gezmek istedi. Ablam ise hastalığı yüzünden gezip dolaşamayacak haldeydi. Eniştem tek başına gezdi, eve neredeyse uğramaz oldu. Ablam yalnızlığa mahkûm edildi.

Birkaç kez ameliyat oldu, hep biz yanındaydık. Annemi üzmemek için hiçbir şeyi anlatmadı ama ben her şeyin farkındaydım.

Şimdi boşanma aşamasına geldiler. Bugün eniştem ağlayarak arayıp artık dayanamadığını, ablama karşı içinde zerre kadar sevgi ve merhamet kalmadığını söyledi. “Birbirimize düşman olduk” dedi. Bunu annem çok hasta olduğu için benimle paylaştığını söyledi.

Ama dışarıdan bakınca herkes ablamı suçluyor. Eniştem çevresi tarafından çok sevilen, dernek sahibi, namazında niyazında biri olarak tanınıyor. Oysa ablam sessizce bu kadar yükün altında ezildi.

Ben artık ne hissedeceğimi, nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Hem annem hasta, hem ablamın hali ortada… Arada kaldım. Ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.

Siz olsanız böyle bir durumda nasıl davranırdınız?

Enişteniz sizi neden arıyor ? Adam arasa dahi: "bu konunun muhatabı ben değilim vb" deyip, telefonu kapatmalısınız.

Esra Mercan · Pazartesi 17:52

HepmigencizHepmiguzel .!.:
Öncelikle geçmiş olsun rahatsızlıklar için.
Kendi hayatımdan örnek vereceğim, 10 yıla yakın evliyim , 42 yasindayim , sayısız tüp bebek tedavisi gördüm, 4 düşük, 1 boş gebelik,1 tane 5 aylık ölü doğum , 1 tane de 5.5 aylık doğum ardından evladımın 6 gün yaşayıp vefat etmesi (dün tam 3 ay oldu ) durumlarını yaşadım. Geçen sene annem gibi sevdiğim anneannemi kaybettim , 6 sene önce eşim babasını kaybetti ve 2 ay sonra benim babamın beynine pıhtı attı ve felç kaldı. Herkesin acıyla bas etme yöntemi farklıdır, bu süreçte ilk kez son 2 aydır destek almaya başladım. Ama hayatıma kusmedim , eşime kusmedim , hayatı ne kendime ne esime zehir etmedim aynı şekilde eşimde bana. Ablanız sessizce bu kadar yük altında ezilmek yerine destek almayı deneyebilirdi.
Sizin şuan yapmanız gereken annenizin hastalığı için kendisine destek olmak. Ablanız ve enisteniz arasinda yaşanan bu gergin ve muhtemelen boşanma ile sonuclanacak bu duruma çok dahil olmadan ablanizin yanında olmanız. Ablanız yaşadığı stresleri kaldiramayarak ki öncesinde kaldiramadigi anlari olmus sizi de dipe cekmesine müsade etmeyin.

Bu ablam hariç 3 ablam daha var çocukları eşleri o kadar sıkıntılı ki evlenmeden soğudum herşeyden. Bir bebek bile sevesim gelmiyor. Annem parkinson hastası onunla ilgileniyorum. Stres yapmaması için elimden geleni yapıyorum. Annemi ve ablamı yıpratmadan bu durum nasıl çözülecek diye gözüme uyku dahi girmiyor. Keşke sizin gibi olaylar karşısında biraz daha güçlü kalabilmeyi öğrenseydi, ögrenseydim.

Esra Mercan · Pazartesi 18:00

zxshermine .!.:
Enişteniz sizi neden arıyor ? Adam arasa dahi: "bu konunun muhatabı ben değilim vb" deyip, telefonu kapatmalısınız.

Ablam benim 2. annem gibidir. Öyle lafta değil hiç çocuğu yok ama annemden daha annedir. Benimle o ilgilendi hep. Aynı şekilde eniştemde. Küçük 2. bir ailem var gibiydi. Bir derdim sıkıntımı hep onlarla paylaşırdım aynı şekilde onlarda benimle. Annem parkinson hastası ve strese girdiğinde ilaçlar etki etmiyor. Annemi de arayamayacağı için bu konuyu bana açtı

darkideas · Pazartesi 18:00

Esra Mercan .!.:
Eniştem ve ablam ikiside çok iyi insanlar. Küçük yaştan beri onların yanındayım. Ama boşanmanın ikisinide mutlu edeceğini sanmıyorum. Hele ki şu noktada psikolojik durumu 0 olan ablamın. Ben bekarım anlamıyorum ama geri dònülebilir gibi. Konuşularak halledilebilir gibi geliyor

Bazı durumlar maalesef konuşularak halledilemiyor.

Ablam boşanıyor… yıllardır sessizce çürüyen bir evliliğin ortasında kaldım.

Yeni Üye

Guru

Yeni Üye

Nirvana

Nirvana

Popüler Üye

küfür et , ban alma. Sadece etiketle😈

Ayak feministi

Popüler Üye

Nirvana

Yeni Üye

Nirvana

Yeni Üye

Yeni Üye

Nirvana

Daadii Daaadi Polis Emre geldi. 👮🏻‍♀️🚨

Nirvana

Yeni Üye

Yeni Üye

Popüler Üye