• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ablam boşanıyor… yıllardır sessizce çürüyen bir evliliğin ortasında kaldım.

Esra Mercan .!.:
4 tane ablam var ben en küçükleriyim. Onların evlilikleri, çocukları her problemlerini ben dinledim. Annem hasta anlatmayın ona dedim. Kurban olarak ben seçildim. 25 yaşında ne arkadaşım var ne bir gelecek planım. Her gün çalışıp bu dertleri min. nasıl geçirebiliriz diye düşünüyorum sadece
Genişletmek için tıkla...
Yanlış kimsenin annesi babası çöp kovası değilsin .Herkes arayıp sana içini boşaltıyor sen bu dertleri alıp tüm bedenine hücrelerine dağıtıyorsun.Annen gibi hastalanmak uzak bir ihtimal değil, daha erken yaşta hastalıklar belini büker...Duvarı nem insanı gam yıkar.Artık dert dinlemeyi bırakın herkes kendi içinde halletsin.Sana derdi atıp gece kocalarının koynunda uyuyorlar sizde sabaha kadar kafada kurup duruyorsunuz.Sınır çizmenin vakti gelmedi mi????
 
Esra Mercan .!.:
Ablamla eniştem yaklaşık 12 senedir evliler. Evlendiklerinde ben henüz 13 yaşındaydım. Çocukları olmadı; sorun eniştemden kaynaklıydı. Defalarca tüp bebek denediler, son denemede 7 aylık bir ölü doğum yaşadılar. Bu süreç ablamın hem ruhunu hem bedenini bitirdi.

Üstüne bir de anneme tedavisi olmayan bir hastalık teşhisi konuldu, ablam iyice içine kapandı. Eniştem ise bu süreçte onunla acıyı paylaşmak yerine kendini dışarı attı, sürekli gezmek istedi. Ablam ise hastalığı yüzünden gezip dolaşamayacak haldeydi. Eniştem tek başına gezdi, eve neredeyse uğramaz oldu. Ablam yalnızlığa mahkûm edildi.

Birkaç kez ameliyat oldu, hep biz yanındaydık. Annemi üzmemek için hiçbir şeyi anlatmadı ama ben her şeyin farkındaydım.

Şimdi boşanma aşamasına geldiler. Bugün eniştem ağlayarak arayıp artık dayanamadığını, ablama karşı içinde zerre kadar sevgi ve merhamet kalmadığını söyledi. “Birbirimize düşman olduk” dedi. Bunu annem çok hasta olduğu için benimle paylaştığını söyledi.

Ama dışarıdan bakınca herkes ablamı suçluyor. Eniştem çevresi tarafından çok sevilen, dernek sahibi, namazında niyazında biri olarak tanınıyor. Oysa ablam sessizce bu kadar yükün altında ezildi.

Ben artık ne hissedeceğimi, nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Hem annem hasta, hem ablamın hali ortada… Arada kaldım. Ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.

Siz olsanız böyle bir durumda nasıl davranırdınız?
Genişletmek için tıkla...
O dışarıda mükemmel insanı oynayıp evdekine bi nasılsın bile demeyen yaratıkları Allah bildiği gibi yapsın. Eşini sevse hadi sevmeyi geçtim biraz merhamet beslese eşinin kötü gününde yanında olurdu. Hem anneniz hasta hem ablanız bu durumda işiniz çok zor Allah içinize ferahlık versin kimseyi darda bırakmasın. Ablaniza destek olun belkide bu kararı vermek için bi destek bekliyo .Belki saçma ama belki ileride doğru bi insanla cocuk sahibi bile olabileceğini söyleyin çünkü sorun esteymis.
 
Rabbım anneciginize acil şifalar versin.
Yorumların hepsini okumadım yazan olmuştur belki, siz bu durumda bile eniştenize kötü yorum yapamiyorsaniz o da iyi biri demekti.
Rabbım kimseyi evladın varliğıyla da yokluğuyla da sınamasın.
Çok zor bir süreçten geçiyorlar.
Bir süre ayrı kalsınlar bosanmasinlar zamanla yaraları biraz sarılsın belki duzelirler.
Sizde birinden mutlaka destek alın herseyi siz çözemesiniz, Allah korusun sizde düşünmekten, üzülmekten hasta olmayin
 
Esra Mercan .!.:
Bu ablam hariç 3 ablam daha var çocukları eşleri o kadar sıkıntılı ki evlenmeden soğudum herşeyden. Bir bebek bile sevesim gelmiyor. Annem parkinson hastası onunla ilgileniyorum. Stres yapmaması için elimden geleni yapıyorum. Annemi ve ablamı yıpratmadan bu durum nasıl çözülecek diye gözüme uyku dahi girmiyor. Keşke sizin gibi olaylar karşısında biraz daha güçlü kalabilmeyi öğrenseydi, ögrenseydim.
Genişletmek için tıkla...
Çok geçmiş olsun annenize.
Hastaliği yeni belli olduysa tabi ablaniz ve siz üzüntü içindesiniz
Fakat bu hastalık geçmeyecek
Bunu bilerek yaşamak gerekir .
Belki acımasızca gelebilir ama kimse ömür boyu yas tutanla evli kalmak istemez.
Ablaniz ve sizde kendinizi toparlamaliniz ,elbet annenizi yalnız bırakın demiyorum
Kabullenmeyi öğrenin ,hayat devam ediyor
 
inşallah ablan ikna olurda ayrılır daha düzgun onun sevgi yagdıracak bir adamla karşılaşır enişten belli ki sevmiyor ablana da psikolojik destek almasını sağlamalısın ki çabuk onarsın kendını. Annenede acil şifalar versın rabbimm
 
Karışmayın taraf olmayın. Enişteye bak şark kurnazı. Boşanacaksa gitsin karısıyla konuşsun. Kimseye bir şey söyleme.
 
Onların evliliğinin iç yüzünü siz bilemezsiniz, bu yüzden müdahil olmayın.
12 yıllık evlilik diyorsunuz, yeterince kırgınlık ve yaşanmışlık vardır. Biri ile boşanmak için illa kanlı bıçaklı olmak gerekmiyor.
Ablanız hala gençse çocuk sahibi olma şansı var. Her ikiside tekrar mutluluğu yakalayabilirler birbirlerini mutsuz etmek yerine.
 
bence düzelecek bişey yok. Şimdi boşanmasa ablanız illaki ilerde boşanacak. Ve çok üzülecek diyorsunuz ama böyle bir evlilikte kalmak daha üzücü hatta insanı hastalık sahibi eder. Gider 1 sene üzülür ağlar ama sonra yoluna bakar. Siz bence ablanıza bunu empoze edin evli kaldıkça da hergün biraz daha ölüyor kadın tarafı tüm bunlara gerek yok. Huzur herkesin hakkı
 
chamallows .!.:
Size sadece ablaniza destek olmak düşer, başka yapacak bir şeyiniz yok.
Bu arada ablanız kaç yaşında bilmiyorum ama en azından belki tekrar evlenip istiyorsa evlat sahibi olabilme şansı doğar kendisine.
Hayat başımıza her şeyin gelebileceği bir ortam, her kapanan kapının ardından bu kadar uzun bakarsak sonunu getiremeyiz maalesef.
Bu yüzden Allah can sağlığı verdiği sürece geriye kalan yaşadıklarımız gelip geçici şeyler.
Boşanmak belkide ablanızım kendi adina yapacaği en iyi şeydir bilemeyiz.
Genişletmek için tıkla...
kesinlikle katılıyorum canım
Sen ikisini de seviyorsun belli ki ancak bence durum çoktan aşılamaz bir boyuta gelmiş, üstelik belli ki ne ablan eşine ilgi gösteriyor ne de eşi ablana... yani gerçekten aynı evde yaşayan birbirinden farklı dünyaları olan ve birbirinden farklı dertleri olan iki insana dönüşmüşler, üstelik enişten de ben artık istemiyorum diye net şekilde söylemiş, bence kendi kendine barışabilirler belki gibi saçma bir düşünceye girme
Tabiiki anlayabiliyorum ama kimse de kendisiyle uyuşmayan bir durumda kalmak zorudna değil, belli ki ablan hastalığından çok etkilenmiş ama gittikçe içine kapanmış, evden çıkmak istememiş, bunu anlayabiliyorum ama çıkmak, kafasını dağıtmak onun için çok daha iyi olabilirdi
Ben eniştene de ömrün boyunca otur diyemem, ne yazık ki hepimiz dünyaya bir kere geliyoruz, aradaki bu duygusal uzaklaşma ve hastalık ondaki sevgiyi de tüketmiş sanırım, hatta hasta bir insana (sanırım o da genç) bakmak istememiş olabilir...
Hal böyleyken, onlar ayrı iki dünyanın insanları iken boşuna bence ne siz yorulun ne ablanız,
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X