Acimasiz

Gxuxlsxuxm Sultan

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
22 Ağustos 2007
6.201
43
156
Diğer
Ben neden bu kadar gaddar oldum?? Ben neden bu kadar acimasiz oldum??

Zaman zaman sizde soruyormusunuz kendinize bunu?

Disardaki ayagi ciplak dilenci cocuga....afrikadaki ac insanlara...40 yilik yabancilara icimiz parcalaniyorken..en yakinimizda bulunanlara olan acimasizligmiz ne kadar tuhaf degilmi?:çok üzgünüm:

Bir laf vardirya söyleyene degil söyletene bak diye....bazi cok dogru...hicbir insan kendi kendine böyle olmaz aslinda ...insani bu duruma getiren sebebler vardir...

Yedigin kaziklar....gördügün nankörlükler...kullanilan iyi niyetin...verdigin degerin karsiligni görememe...bunlar yüregimizi katilastiriyor...acimasiz oluyoruz....yeri geldimi kardesimizi annemizi babamizi bile gözümüz görmüyor...

Efendimize (s.a.v.) birgün bir adam gelmis....Ya Muhammed benim bir akrabam var bana hep kötülük ediyor ben ne yapayim demis?? Efendimiz sen iylik yap diye buyurmus...birkac gün sonra o sahis tekrar gelmis...Ya Muhammed ben iylik yapiyorum fakat o yine kötülük yapiyor diye yakinmis...Efendimiz Sen yine iylik yap demis....adam yine gelmis...Ya Muhammed ben ondan yine kötülük görüyorum ne yapayim demis....Efendimiz "bundan sonra görüsme diye buyurmus....a.s

Görüyoruzki dinimizde bile hayatimiza ve bize zarar verenlere bir yerde müsade etmememiz gerekiyor....
 
Kendi adıma konuşmam gerekirse; kendimi gaddar olarak görmüyorum değilim de zaten..

Uzakta olanlara üzüldüğüm gibi, dibimdekileri de hiçbir zaman görmemezlikten gelemem..

Belki de kötü insanlara denk gelmedim fazlaca, bu yüzden hayat bana kazık atmadı henüz, nankör olarak nitelendirebileceğim insan yok çevremde, iyi niyetim kullanılması da zaman zaman olabilecek en yüksek ihtimalli konu belki ama insan ilişkilerinde en baştan mesafeli ve temkinli bir yapım olduğu için, çok fazla da yanılmadım..

Hayat, hepimizi iyi insanlarla karşılaştırsın:)))
 
Göz acımasızlığın ürünüdür, ve acımasızlık arttıkca daha zor görür iyiliği, çünkü etrafta kötülük çoktur.

Acımasızlığın artması gözün keskinliğini arttırır ancak görülebilecek iyi şeyleri azaltır diye düşünnelerdenim canım...

Zaman, yaşam şartları, olaylar acımasız olmaya sadece bireyin kendini düşünmesine sebep bir yerde...

Ama ne olursa olsun içimizdeki vicdan yaşadıkça bu duyguların bastırılması gerektiğine inanıyorum...
 

Amin:Saruboceq:....sanslisin denizim...rabbim insallah böylelerinle karsilastirmaz...
 
ben evet bende bazen kendimi neden böyleyim ben bu kadar kötü huylumuyum diyorum...
ama sonra arkamı dönüp baktığımda iyiki böle yapmışım diyorum çünkü yaptığım iyiliklerinde karşılığında kötülük görüyorum....
peygamber efendimiz ne kadar güzel söylemiş o zaman onlagörüşme diye...
bize zarar getiren nankör insanlarla görüşmemek daha hayırlı demekki....
 
Yedigin kaziklar....gördügün nankörlükler...kullanilan iyi niyetin...verdigin degerin karsiligni görememe...bunlar yüregimizi katilastiriyor...acimasiz oluyoruz....yeri geldimi kardesimizi annemizi babamizi bile gözümüz görmüyor...
bunları yaşadım.ama asla acımasız olmadım tam tersi,pekçok şeye dahada duyarlı yaklaştım.
.....
 
Hayatta bazen gerçekten gaddar yada

kendi tabirimle egoist olmak lazım

gerektiğini düşünüyorum ve genelde

uyguluyorum.Ben üzüleceğime karşımdaki
üzülsün diyorum.
 
ben de bazen acımasız, (gaddar biraz ağır olur duyarsız, umursamaz diyelim) olduğumu farkediyorum
ama hakedene karşı
hayat acımasız zaten, insanlar da gün geçtikçe gaddarlaşıyor
kendimizi bir şekilde korumamız gerekiyor bence
artık iyi niyetli insanların el üstünde tutulduğu değil, tepesine binildiği bir devirde yaşıyoruz malesef
 

Bende....hep duyarli yaklastim sürekli ilimli olmak istedim insanlara...fakat bir yerde tikaniyor insan...dedigim gibi disarda veya tv.de gördügüm bir kadina bir cocuga icim sizliyorken cevremdekilere olan duyarsizligim hatta bazi yerde acimasizligim beni ürkütüyor...ben böyle degildim ya diyorum!! ama iste yasadiklarimizin sonucu galiba..


Dogru söylüyorsun...fakat kötü olan nedir füsfüscüm biliyormusun...insan bir zaman sonra herkesi böyle saniyor...kendini insanlardan soyutluyor...biri sana iyi niyetli yaklassa bile art niyet düsünmeye basliyorsun...iste bu ince cizgiyi koruyabilmek cok zor
 
acıdıkça acınacak hale düşmekten artık acısamda acımamayı öğrendim (sadece kazık yediğim kişilere).......... şunu anladım ki hayatta kimse için kendini üzmeye değmez sonuçta herkes önce kendini düşünüyo önce can sonra canan..... değişmiycek insanlara acımaya affetmeye değmez ne halleri varsa görsünler
 
ben asla gaddar ve acımasız olmadım..........
kendinden cok etrafımı sevdım..herkesi kendim gibi gördüm.......
herkesin yardımına koştum........kimseden karşılık beklememden yaptım.....
cogu zaman...emeklerimin boşa gittigini gördüm.......haksızlıga ugradım......cok üzüldüm.......
kızdım bagırdım küstüm...........kendi kendime söylendim bir cok kereler söz verdim bir daha yapmıyacagım diye............
ama yeminimide tutamadım........insanın huyu işte...........
ama bana bunu bunu yaptı bende intikam alıcam gaddar olucam hiç demedim..........
yapamamda .......eger yapsam neden yaptım diyede kendimi suclarım........
o yüzden.......böyle geldim böyle gitcem kazık yiye yiye......
 
Gaddar bir insan değilim, hiç de olmadım...
Ama acitasyon yapan insanlara da tahammülüm yoktur...
Daha doğrusu insana acımam... Her insan kendi şartlarıyla doğar, ama hayatta yaşadıklarımız bizi bir dengeye getirmek içindir...
Asla ayakkabısız çocuğa acıyacak kadar kibirli olmadım, alabiliyorsam ayakkabı alırım ama acımam...
Hayatta nankör insanlarla da karşılaştım, bencil insanlarla da...
Ama nankör de oldum, bencil de zaman zaman..
Canımı da yaktılar, can da yaktım...
Seçimlerimizi yaşıyoruz, niye böyle demedim...
Yumuşak olma ezilirsin, sert olma kırılırsın der bir söz...
İşte orta yolu nasıl bulacağımızı canımız acıya acıya öğreniyoruz...
Bunu sorgulamak gereksiz bana göre...
 

Acimak ve merhamet etmek insanin ic güdüsünde vardir bence....ben bunu kibirlilik olarak algilamadim hic bir zaman...elimden gelen birseyler varsa gözümü kirpamdan yaparim...ama bazen sadece icim sizlayarak izlemek zorunda kalirim...elim kolum bagli tv karsisinda yazik neden böyleki dedigim olur...

Bana kalirsa sorgulamak gerek..cünkü ancak ve ancak öylelikle seninde dedigin o orta yolu bulabiliyor insan....
 

Gaddar ve acımasız yeri geldiğinde olabiliyorum neyazıkki.
Bazen seviyorum bu huyumu bazen sevmiyorum.

Gaddar ve acımasızlıgım insanın bana karşı yaptıgı hatadan dolayı oluşan bir duygu
Bir insandan kazık yemişsem kötülük görmüşsem içime sinmeyen bir şeyler yaşamışsam gözümü kırpmadan silerim hayatımdan. Haddinide bildiririm gaddar ve acımasızca:1closedeyes:

İnsanları cok severim ben onların üzüntüsünü üzüntüm bilirim sevincini sevincim.
Abdal yerine konursam işte o zaman tanıyamaz karşı beni.

Hani arı nın canı yanınca oda ignesiyle snein canını yakar ya
Aynen öyleyim işte:1closedeyes: (Bazen can yakmayıda beceremiyorum ya neyse)


 

Acımak nedir?
Acımak benim şartlarım ve koşullarım senden daha iyi... Bende olan sende yok, işte o yüzden senin için üzülüyorum demektir..
Ben bende ne var ne yok bilmiyorum bir başkasında yok olana üzüleyim Gülsüm...
O yüzden kibirdir bu...
Allah karşısında hepimiz eşitken kimimizin çok var kimimizin hiç yok...
Neden?
Her şeyin en iyisini bilen yaradan bu şekilde farklar olmasını neden istemiş olabilir...
Hepimizin yaratıcısı varken bizi en fazla düşünen varken ben neden onun yarattığı ve katında aynı olduğum bir başka kuluna acıyayım ki..
Kendi hayatımdan ne kadar eminim de başkalarının hayatına karışayım...
Acımak zalimce bir duygudur, acınacak biri varsa herkes kendine acısın önce...
Merhamet edecek biri varsa o da Allah'tır, kul kula merhamet etmez...
 

Merhamet edecek biri varsa Allahtir burda dogrusun fakat Allah söyle buyurmus...
Siz yeryüzündekilere merhamet edinki bende size merhamet edeyim...
Bir cocuga acimayi ögretebilirmisin? Hayir fakat kücücük bir cocukta bile acima duygusu merhamet duygusu vardir...Aglayan birini gördügü zaman gözleri dolar...

Bu insanin dogasinda vardir zaten...acir insan üzülür keske her insan ayni sartlar altinda yasayabilse der...allahim ona yardim et diye dua eder...kendi imkanlari icinde yardim etmek ister...a.s

Düsünsene herkes Sana Allah acimadi ben niye aciyayim dese....ne olur acaba?
Bunca ac...caresiz...hasta...evsiz ..insanlar ne yapardi?
Her ne kadarda Acimak duygusunu Kibir olarak görmek bana tuhaf geldiyse bu senin bakis acindir elfida saygi duyarim...
 

Canım ne güzel yazmışsın.
Hele anlattığın bu olay..
Okuyunca inan içim rahatladı.
Kayınvalidemle görüşmememin çok doğru bir karar olduğunu gördüm.
Zaten rahat olan vicdanım binkat daha rahatladı..
Teşekkürler..
 
Birde bir söz vardır ,
''Sevdiklerin kadar iyisin , nefret ettiklerin kadar kötü''

''Çok sert olma kırılırsın , çok yumuşak olma ezilirsin''

Ne yazık ki benim görüşümde, bazen acımasız değilde bencil olmak gerekli hakedene karşı tabiki.
Birde bazı şeyleri istemeden karşı tarafa fazlasıyla vermek değerinin anlaşılmamasına neden olabiliyor.
 

Sana Canina Malina zarar gelen herseyden uzak durmak dinimizde bile caizdir...ki islamiyet aile...akraba...komsu ile 3 günden fazla küs kalmanin günah oldugnu buyuruyor...lakin bir yerde insan kendini korumali...daha fazla kalbini katilasitran insanlarla görüsmemek en iyisi..cünkü bu tür insanlar yüzünden gercektende elimizde olmadan nefret kin ve öfke doluyoruz...hani derler ya resmen günaha sokuyor beni diye...

O yüzden seninde görüsmemen belki en hayirlisi güzelim...kimse kendi kendine bu raddeye gelmez...bir bildigin vardir mutlaka...sevgilerimle..:1hug:
 
bazen bende gaddar oluyorum ama hakedenleri her şeyede tölerans göstermemliyiz bazı şeylere bir yere kadar katlanılıyor
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…