Affedebilmek...

omtebarla .!.:

Kızlar çok teşekkür ederim güzel paylaşımlarınız için. Sevdiğim insanları kaybetmemek için başkası yapsa bir daha asla yüzüne dahi bakamayacağım bir çok şeyi görmezden geldim ve halada geliyorum.

Sonra aklıma gelince bazı şeyler öfkem dalga dalga artıyor. Acaba benim saf duygularım bu insanlarda var mı bana karşı diyorum. Ya yoksa, ya ben sadece kendimi kandırıp, kullandırıyorsam? Ya küçük düşürüyorsam kendimi

Dedim ya karışığım çok...

Genişletmek için tıkla...

omtebarla .!.:

Hayatımın sorusudur bir yerde...

Spesifik bir olay üzerinden değil de genel olarak bu konudaki düşüncelerimizi paylaşırız diye yazıyorum. Sizce affetmenin sınırları nelerdir? Bizi gerçekten incittiyse çok değer verdiğimiz birileri onları affedebilmek için özür dilemelerini beklemeli miyiz?

Unutabilmiş, bazı acıları yüreklerinde sindirebilmiş ve hayatla bu bakımdan barışabilmiş hanımlar var mı aramızda?

İçimin bomboş olduğunu hissediyorum bazen. İnsanların beni incitebilmelerine izin verdiğim için bir yanım kırgın kendime. Diğer yanım şaşkın, sanki bir cenderedeyim. Kafam karışık...

Genişletmek için tıkla...

canım affetmek unutmak demek değildir aslında. ben birini affettiğimde veya birinin kusurunu görmezden geldiğinde Allah'ın da benim başka kusurlarımı kapattığını ve affettiğini düşünürüm. işte bu yüzden affetmek güzeldir.
bazen bazı insanlar beni incittiğinde onu görmezden gelirim. sonra uygun bir ortamını bulduğumda senin bu davranışın beni çok incitti fakat ben senin o anki çocukluğuna veya cahilliğine verdim derim. affettim derim. bunu söylediğimde onun o hareketini aslında unutmadığımı ve affederek erdemli bir harekette bulunduğumu gösteririm.
sonrasında ise içimi bir huzur kaplar

millan .!.:

sen herseyın farkında ol
kımın ne mal oldugunu bıl
sadece susman ve saygı duyman gerektıgı ıcın sus ve saygı duy
zaman herseyın ılacıdır,sevdıgın ınsanda gun gelır egrıyı dogruyu görur
sen gösterme bunu ona
akısına bırak herseyı

Genişletmek için tıkla...

cennetyarim .!.:

Rabbimin merhametini hatırlatırım kendime sürekli ama sürekli.............. ne büüyüüük hataları ne büyük günahları bir tövbeyle affettigini........ Peygamberimizin ne kötülükleri bile merhametle yaklaştığını......... ve ben ozaman derim ki ya bana nolduki bu büyük merhametlerin yanında .. Affetmek Allaha mahsus der ve herşeyi Rabbime bırakırım....... çok kalbim kırıldı ama Rabbim beni benden daha çok sever hesabı O na bırakırım merhamet gibisi varmı......

Genişletmek için tıkla...

cennetyarim .!.:

Rabbimin merhametini hatırlatırım kendime sürekli ama sürekli.............. ne büüyüüük hataları ne büyük günahları bir tövbeyle affettigini........ Peygamberimizin ne kötülükleri bile merhametle yaklaştığını......... ve ben ozaman derim ki ya bana nolduki bu büyük merhametlerin yanında .. Affetmek Allaha mahsus der ve herşeyi Rabbime bırakırım....... çok kalbim kırıldı ama Rabbim beni benden daha çok sever hesabı O na bırakırım merhamet gibisi varmı......

Genişletmek için tıkla...

evet ya hakikaten çok ama çok güzel yazmışsınız

Asmin .!.:

Kendi açımdan değerlendiricem olayı sen neresini alırsan ona göre bak olaya:

Son bir kaç yılda yaşadığım çok ağır olaylar oldu. İnsanlar ciddi anlamda hayatımın kazığını attılar diyebilirim. Çok öfkelendim çok üzüldüm çok da kırıldım ama en çok da kendime kırıldım. Çok uzun bir süre onları affedersem içimdeki acıyı söndürebilirim sandım, ama affetmek bana çok ağır geldi bunu hakettiklerine inanmıyordum çünkü. Zaman içerisinde olayları sadece kendi bildiklerimle çözemeyeceğimi anladım, ve bu acıyı atlatmak için onlardan çok kendimi affetmem gerektiğini öğrendim. Hatalarımı öğrendim, sınırlarımı istediklerimi ve istemediklerimi. Kendimi şartlı affettim kısacası bu hataları tekrarlarmamak üzere. O insanları ise tamamen sildim. 4 yıl oldu mu bilmiyorum olaylar geçeli benim için hiçbirşey ifade etmiyorlar, zihnimi meşgul etmiyorlar, üzmüyorlar tasalandırmıyorlar da. Affetmedim, iki dünyada da affetmem. Ama şu dünyada bir daha gözüme gözükmesinler yeterli.
Bu benim bir kategorim.
Diğer bir kategorim ise yakın bir arkadaşım tarafından gereksiz bir anda topa tutuldum. Olayın ne olduğunu çözmek için çok kırılmış dahi olsam ayağına gittim kendi kırgınlıklarını öğrendim ve karşılıklı özür diledik, çünkü bana göre dostluğumuz kırgınlıklarımızdan daha mühimdi. Ama sonra bu dostumun benim arkamdan istemediğim biçimde konuştuğunu aslında biz barışırken kendi için kendi hırslarını tatmin ettiğini öğrendim ve hayatımdan çıkardım. İstediği hali görebilir. Artık affetmem de bu saatten sonra.

Affetmek sadece o insanları hayatına geri katacaksan gerekli birşey bana göre, diğer türlü hiç gerek yok. Sana zarar vereceklerine uzak kalsınlar çok daha iyi.

Genişletmek için tıkla...

cennetyarim .!.:

Rabbimin merhametini hatırlatırım kendime sürekli ama sürekli.............. ne büüyüüük hataları ne büyük günahları bir tövbeyle affettigini........ Peygamberimizin ne kötülükleri bile merhametle yaklaştığını......... ve ben ozaman derim ki ya bana nolduki bu büyük merhametlerin yanında .. Affetmek Allaha mahsus der ve herşeyi Rabbime bırakırım....... çok kalbim kırıldı ama Rabbim beni benden daha çok sever hesabı O na bırakırım merhamet gibisi varmı......

Genişletmek için tıkla...