Nasıl anlatsam bilmiyorum. Öylesine dolu, öylesine dertliyim ki. Yaklaşık 4 yıldır diz ağrıları çekiyorum. Görenleri şaşırtıyorum adeta. 3 sene önce ameliyat oldum .Dizimden bir tümör alındı. Ameliyattan sonra baktım ki ağrılar geçmiyor. Tekrar doktor, hastane. Git git bıktım artık. Bulamıyorlar, anlamıyorlar
Kimisi psikolojik dedi, kimisi hiç bir şey. Psikiyatri tedavisi gördüm. Ruh gibi dolaştım aylarca. Eğitimime ara verdim. En sonunda annem bu durumdan usandı ve ilaçlarımı sakladı benden. "Ben böyle evlat istemiyorum" dedi
Bir anne için çok zor olmalı. Ben de gençlik falan kalmadı desem yeridir, 20 yaşındayım; ama bazen hayatın hiç bir zevki yok benim için. Her neyse, yaklaşık 2 ay önce tekrar ( bir üniversite hastanesinde) benim için ameliyata karar verildi. 1 hafta sonra ameliyat olacağım. Aslında hem korkuyorum, hem de hiç korkmuyorum. Anlamadığım ve sizinle paylaşmak istediğim şu: Doktorum beni ameliyat etme taraftarı değil, hatta "Ne idüğü belirsiz bu hasta!" diyecek kadar. Çünkü ne ağrı kesiciler, ne dizime vurulan iğneler hiçbiri ağrımı geçirmiyor. Ben artık uyurken ağrısız, uyanırken ağrısız yaşamak istiyorum
Biri bana, "....." sebeptendir, geçer, üzülme desin



Biri bana, "....." sebeptendir, geçer, üzülme desin
