Ağustos 2010 Tüp Bebek Serüvenine Katılanlar

Selam ben 6 ağustos 2010' da tüp bebek serüvenine katılanlardanım.Bu süreç başlamadan önce ve başladıktan sonra sürekli kadınlar kulübünü ve sizleri takip ettim. Yazan herkese teşekkür ederim.İnanın çok faydalı bilgiler yazıldığını gördüm. Buna dayanarak nacizane bende yaşadıklarımı paylaşmak istedim.İnşallah işinize yarar.
Geçmiş; 4 tane hamilelik yaşadım. Malesef olumsuzlukla sonuçlandılar.1. hamileliğim kendiliğinden düşükle sonuçlandı. 2. hamileliğim dış gebelik sağ tüp alındı ameliyat oldum 3. ve 4. hamileliklerim 7 haftalık karnımda kalbi durdu kürtaj oldum.
yaptımadığım test kalmadı. Eşimin ve benim genetiğimizin birbirimize uygun olup olmadığına bile baktırdık.Sadece CTHFR C677 heterezigot taşıyıcı çıktım. 3 yılın sonunda doktorumuzunda tavsiyesi üzerine bizde tüp bebek yaptırmaya karar verdik.
6 ağustos iğnelere başladım ve 22 ağustosta transfer yapıldı. Şuan 6 hafta 6 günlük hamileyim ve Allaha' şükür çok mutluyum.
Size iğneler, transfer, beta hcg değerleri ve bugüne kadar olan herşeyi ayrıntılı olarak yazacağım.

Adetimin ilk günü dr gittim. adetim 10 gün gecikmişti yumurta yumurtalıktan atılamamış o yüzden kist aspirasyonu yaptılar. hemen o akşam iğnelere başladım.İğnelerin aynı saatte ve akşamları yapılması çok önemli. tam 14 gün sürdü gün aşırı hastaneye gittik.Vajinal ultrasonla yumurtaları ölçtüler.B u arada biraz sıkıntılı bir dönemdi çünkü yumurtalıklarda fazla yumurta oluşmuş kasıklarım ağrıyordu sürekli.Şişkinlik ve bulantımda vardı.
Genel anestezi ile 14. gün yumurtaları topladılar.Tam 34 tane yumurta oluşmuş.Aynı anda eşimdende sperm aldılar.3 gün sonra transfer için çağırdılar. İdrara sıkışık olarak gittim.Embiriyonun rahime tutunması için bu şartmış arkadaşlar.dr nin biri ultarasonla karnımda görüntü yansıttı biride çocuğumu rahime yerleştirdi. Daha o anda minnoşumu sevgiyle karşıladım onu koyarken ekranda izledim. Ona sevgimi yolladım ve benimle olması için ona içimden seslendim.1 saat hastedene istirahat ettikten sonra eve gittik. dr yat demedi ama ben kararımı vermiştim bu konuda onu dinlemeyecektim. Evet öylede yaptım .Evimde sürekli yattım.Lavabo ve yemek yemek için kalktım.Bol sıvı tükettim.Kayısı, ceviz, taze incir , meyve yedim.Bol bol süt içtim, 1-2 ananas yedim.Çünkü kabız olmamam gerekiyordu.(Bunu sakın unutmayın)
Bana dr 14. gün beta yaptır dedi.sadece 2 gün onu dinlemedim 12. gün yaptırdım.
12. beta hcg : 106 14 gün beta hcg :161 16. gün beta hcg:420 18.gün beta hcg: 830 çıktı. Bu arada clexsane 0,2 iğnelere başladım mthfr c677 heterezigot çıktığı için. Transferden tam 3+2 sonra doktora gittim kese görüldü ama malesef rahimde kese dışında kanama alanı görüldü. O an kendimi nasıl hissettim anlatamam.Dr durumumu görünce şok geçirdi beni sakinleştirmeye çalıştı.biraz sakinleşince pruloton iğne( rahim gevşetmek için) verdi kesinlikle yataktan kalkmayacaksın dedi.Aynen dediğini yaptım rapor aldım hiç kalmadım.yemek ve tuvalet.günde 3 lt su içtim.VE en önemliside kafamı sürekli rahatlatmaya çalıştım. Ellerim gözüm, kulağım, herşeyim tam olduğu için Rabbime dua ettim.1 hafta hergün doktora gittik hiç umudumu yitirmedim veeee 20 ağustosta 6 hafta 1 günlük hamileyken kanama alanının önemsenmeyecek kadar küçüldüğünü ve MİNNOŞOM KALBİNİN attığını gördük eşimide yanıma çağırdılar dr sesine açtı bütün oda hatta bence bütün evren canımın atışını duyduk.
Rabbim herkese nasip etsin inşallah kucağımıza almayıda nasip etsin. Ama umudumu asla yidirmiyorum inanıyorum ki ben evrende ne istersem bana onu verecek.Çünkü Allah büyük ve herşeye kadir...
Şİmdilik bu kadar haftaya yine DR gidiyorum bakalım ne olacak eğer bir parça yardımcı olduysam çok mutlu olurum. İnşallah Rabbim anne olmamızı nasip eder....

Rabbim sağlıkla kucağına almayı nasip etsin.

inşallah tüm isteyenlere Allah nasip etsin

canım benim öncelikle hayırlı olsun
bende 13 ağustosta tüp bebek serüvenine başladım.aynı hisleri yaşadım.birsürü ilaç iğne hepsi bebişim içindi aşağı yukarı aynı şeyleri uyguladılar banada.çok şükür 6+3 benimkide geçen hafta keseyi gördüm.
benimde çok şişkinliğim ve hala arada ağırılarım var.
bulantım yok.
cuma günü doktora gidicem kalp atışı için hep onu düşünüyorum.rabbim yardımcımız olsun.
sağlıklı bir şekilde kalp atışını duyayım tabi daha önümüzde uzun zaman var.
çabucacık geçer inşalah

Hemen hemen aynı zamanlarda başlamışız.senin ilk denemen mi?

evet canım ilk denemem

sen iğnelere ve bazı ilaçlara devam ediyormusun ben hala kullanıyorum sanırım kalp atışını duyana kadar tam bilmiyorum.sana ne dedi doktor?

ben claxsane kan sulandırıcı iğne , estrofem, folbiol, diaformin (35- 40 günde adet olduğum için verdi), climara bant ve crinone jel kullanıyorum.Haftada 1 de pruloton iğne var. benim bugün 7 hafta oldu kalp atışını falan duyduk ama aşama aşama bırakıcaz bu ilaçları dedi. Zaten bunlar rahim duvarlarının gevşeyerek bebeğin düşmesini engellemek için. İçindeki hormonlarda bana destek sağlıyor.
Yaşadıklarımı birileri ile paylaşmak ne kadar güzelmiş.Ben hiç kimseye söylemedim de.Eşimle öyle karar aldık kafamızı karıştırmasınlar, olur olmaz yorumlar olmasın diye.Ama keşke elimde olsa ülkenin en yüksek yerine çıkıp bağırsam, haykırsam yaşadıklarımı ve küçük mucizenin benimle büyürken beni nasıl büyüttüğünü, mutluluktan ağlattını.

Ben sadece 4 yıllık evliyim.Şimdi çok uzun yıllar çocuk özlemi çekmiş, bir sürü olaylar yaşamış olanlar bana kızmasın ne olur. Ne kadar zormuş meğer çocuk sahibi olamamak bu toplumda.birilerinin beklentilerini karşılıyamamak.İnsan kendini bu kadar eksik, yalnız, nankör nasılda hissedebiliyormuş.İnsanlarla konuşmayı, gezmeyi, gülmeyi bu kadar severken nasılda bütün bunlardan kaçabiliyomuş.Bizi bizden başka kimse anlayamıyormuş.
Bakın arkadaşlar ben bu 4 çocuğu kaybettiğim süreç içinde gittikçe yalnız, sıkıcı, evhamlı, insanlardan kaçan, hamile birisini duyduğumda konuyu değiştiren, niye ben diye kendimi sorgulayan, nankör,eşime sürekli çocuğumuz olmuyo diye bana kızıyomusun diyen (bunaltan sorunlar çıkaran), kelimeleri yanlış anlayan bence bana hiç benzemeyen birisine dönüştüm. Yaşadığımı unuttum, elimin, ayağımın, gözümün yani herşeyimin değerini bilemedim nankör oldum......

Sıkışıp kalmıştım sanki çocuğum olsa kurtulacakmıydım bunlardan HAYIR. belki onunda canı sıkılacaktı böyle bir anneyle. Birşeyleri değiştirmeliydim ama nasıl, neyi. Oturdum uzun uzun düşündüm. önce beni rahatsız eden neler var hayatta onları bulup uzaklaşmaya çalıştım.
doktor mu değiştirdim, okulum mu tayin istedim, saçım mı boya yaptırdım, kayınvalidem mi sık sık gitmemeye başladım, sıkıntı sorun hiç dinlememeye çalıştım, bol bol gezdim, boncuk dizdim takılara merak saldım, hiç bilmiyorken ip aldım basit bişeyler örmeye başladım, tek başıma sinemaya gittim, gidemediysem vizyondaki filmleri evde izledim (cips, kola, mısır eşliğinde), indirimleri takip ettim alışveriş yaptım, kişisel gelişim kitapları okudum (çoğunu daha öncede okumuştum) havuza, bol bol yeşillik alanlara gittim,negatif insan o an için annem bile olsa dinlemedim vs vs.... ( tabi bu yazdıklarım çok kolay olmadı inanın)
Rabbime şükür ettim dua ettim beni böyle eksiksiz yarattığı için, herşeyimi tam verdiği için, O'nun bir bildiği vardır dedim kendime KARIŞMA...
Ağlama demedim kendime sakin ol, rahat ol dedim..
VE EN ÖNEMLİSİ kendimi suçlamayı bıraktım.Kendime, düzenli çalışan kalbime, dalağıma, böbreğime. beynime, gözüme.ciğerime... bunu yapamazdım. Bu dünyada en önemli insan bendim, en sevdiğim insan bendim.Eğer ben kendimi bunu yaparsam insanlar bana neler yapmazdı.......

Bütün bunları yazmak 1-2 dakikamı aldı ama inanın yaşamak o kadar kısa ve kolay değil.Zaten zoru başarmak daha güzel değilmidir? bence öyle. Tabi bu arada doktro takibi, kişisel araştırmalarım devam etti. Körü körünede teslim etmedim doktora kendimi.Araştırdım, okudum, sordum, doktorunda her dediğini yaptım.Mesela saat 10'da iç dediyse ilacı onu bir geçe içmedim.
Bu serüvene başlarken kafam çok rahattı.Neden olmasındı ki.Tüp bebek yaptırabilme, yapabilme gibi bir şansım vardı.Bu bir lükstü.Paran olacak, zamanın olacak, iyi doktorun olacak, tıp böyle ilerlemiş olacak... Ne şanstı Yarabbi.Bana bu fırsatı verdiğin için sana binlerce şükür ediyorum...

Zaten bu yüzden serüven diyorum.Çünkü her bir aşaması çok heyecanlı, tatlı bir olay.Bambaşka. Ya bunu yaptırma şansım olmasaydı, yada doktor gerek görmeseydi bu şekildede senin çocuğun olamaz deseydi. Hey Allah'ım bir kapıyı kapatıp bizi içerde hapsetmeyen Rabbim... Ben sürekli bu duygularla gittim doktora. Çocuk çok istiyordum ama inanın kafamı boşaltınca çok fazla düşünmemeye başladım Gelecek dedim elbet gelecek. Ben bi kötülük yapmıyorum, insanlara kötü düşünmüyorum, herşeye şükrediyorum gelecek dedim başka şansı yok.
Transferin yapıldığı günden beri hep konuştum minnoşla. beni bırakma bende seni bırakmıycam dedim. Her Cuma dualar okudum. Hep akılmdan çocuğum olursa onunla neler yapacağımızı düşündüm. üçümüz için planlar yaptım. kah pikniğe gittik, kah parka, ağlamasını düşündüm ve ne yapacağımı zaten hala düşünüyorum herşeyi çünkü daha benim bedebimde uzun bir yolculuğu var.İnşallah Allah'ın izniyle tamamlayacak ve ayrı ayrı ama yanyana devam edicez üçümüz yolumuza.
Rabbim kucağımıza almayı nasip etsin. Tüm isteyenlere nasip etsin.

Yeni güne, yeni arkadaşlara, yeni umutlara, minnoşuma merhaba. bugun 7+1 çok heyecanlıyım. 3 gün sonra yine seni görücem.Artık fasulye kadarsın iki minik gözü olan organları hızla oluşmaya devam eden minnoşumsun. Belki beni görmeye başladın bile. Artık baktığım ve gittiğim yerlere daha çok dikkat etmeliyim çünkü hayata beraber bakmaya başlıyoruz.Senin hep iyi şeyler görmeni isterim canım yavrum
Yüce Rabbim gözü, gönlü iyi şeylere bakan, ailesine, ülkesine, dinine bağlı hayırlı evlatlar nasip et....

merhaba canım benimde çarşamba 7 hafta oluyor kalp atışı için gidicem.
bu arada bizden başka yokmu kimse birşey yazmıyor..........

Merhaba inşallah o pıt pıtları sende duyarsın. keşke mümkün olsaydı sevdiğim tüm insanlara dinletmeyi isterdim. Dakikada 150 atan minik kalbinin hayata tutunuşunu keşke gösterebilseydim...
Evet arkadaşlar bizimle paylaşırmısınız yaşadıklarınızı, duygularınızı. paylaştıkça çoğacak inşallah mutluluklarımız...