Kızlar biriyle tanıştım 
(Biraz detaylı ya da uzun olabilir)
Ama bana akıl vermelisiniz. Kendime çok kızıyorum çok yanlış davranıyorum.
Bir arkadaş vasıtasıyla tanıştık. Dün ilk kez yüzyüze görüştük. 1 haftadır filan telefonla haberleşiyorduk. Bende bir his filan yoktu. Çok saygılı hayat görüşlerimiz paralel konuşabileceğimiz birçok şey var. Görüşünce içim biraz kıpır kıpır oldu çok birşey çaktırmadım. Ama eve gittikten sonra çocukla biraz mesajlaştık ve çok hoşlandığını filan söyledi. Heyecandan uykusu kaçmış öyle şeyler söyledi
Ama gelgelelim ben tam olarak nasıl davranmam gerektiğini bilemiyorum ve bu işlerde ölçüyü biraz kaçırıyorum sanırım. Sabah uyandığımda mesaj attım uyanmadığını görünce bir kez arayayım dedim uyanması gerekiyordu. Açmayınca bir kaç kez daha aradım. Uyandırayım diye sözleşmemiştik ama hani hem günaydın diyeyim diye... Tabi duymadı telefonu. Bir kaç saat sonra mesaj attı. Aslında uyanmış ama telefon bir köşedeymiş. Ben geri araması gerektiğini düşünmüştüm. Sonuçta birisi aradıysa ulaşamadıysa geri aranmaz mı?
Sonra bir kaç mesajlaştık benim de mesaj paketim bitmişti. Söyledim ya whatsapptan konuşalım ya da arayayım dedim. İnternet paketim bitti dedi o da. Ben de aradım yine açmadı. Ben de artık sinirlendim. Mesaj atınca cevap veriyor ama arayınca açmıyor.. Tamam neyse sonra konuşuruz diye mesaj attım. İki dakika sonra bu aradı ben de açmadım. Gülerek kısasa kısas mı yapıyorsun yazmış. Ben de bir saat sonra filan yok minibüsteydim yazdım bıraktım. Sonra bir iki tane mesaj attı peşpeşe biraz yumuşatmak için ama hiç özür dilemek filan yok yani. Sanki hiç birşey olmamış gibi davrandı. Şakayla karışık istersen en azından kusura bakma de yazdım. Kusura bakma yazıp gülücük koymuş bıraktı öyle. Saatlerdir de aramadı. İşleri vardı bugün belki ondan ama en azından bir mesaj atablirdi.
Bir haftadır gözlemlediğim kadarıyla zaten telefonla arası pek iyi değil. Hani öyle sürekli mesaj atan arayan birisi değil. Bazı günler ben yazmazsam hiç yazmadığı oluyor. Bazen yazıyorum cevabı saatler sonra geliyor. Ama hani ilgilenmediğinden değil. Konuşurken de mesajlaşırken de hiç de öyle ilgisiz değil. Hatta ailesi ve çevresi de bu telefon mevzusundan şikayetçiymiş. Ulaşamıyoruz filan diye. Ama işte beni de sinir etmeye başladı bu mevzu ister istemez gerginlik çıkarıyorum.
Açıkçası uzun zamandır ilk kez evet ya bu insanla olabilir diye düşünüyorum. Ama bu sefer de ne yapmam lazım ne tepki vereyim. Arıyor açayım mı mesaja cevap vereyim mi bilmem ne diye düşünmekten çok saçma sapan davranmaya başladım. Sürekli kendimi kasıyorum. Benden uzaklaşmasını istemedikçe saçmalıyorum saçmaladıkça da uzaklaşacakmış gibi geliyor.
Tam anlamıyla saçmalıyorum. Bu kafadan nasıl kurtulabilirim.
(Biraz detaylı ya da uzun olabilir)Ama bana akıl vermelisiniz. Kendime çok kızıyorum çok yanlış davranıyorum.
Bir arkadaş vasıtasıyla tanıştık. Dün ilk kez yüzyüze görüştük. 1 haftadır filan telefonla haberleşiyorduk. Bende bir his filan yoktu. Çok saygılı hayat görüşlerimiz paralel konuşabileceğimiz birçok şey var. Görüşünce içim biraz kıpır kıpır oldu çok birşey çaktırmadım. Ama eve gittikten sonra çocukla biraz mesajlaştık ve çok hoşlandığını filan söyledi. Heyecandan uykusu kaçmış öyle şeyler söyledi
Ama gelgelelim ben tam olarak nasıl davranmam gerektiğini bilemiyorum ve bu işlerde ölçüyü biraz kaçırıyorum sanırım. Sabah uyandığımda mesaj attım uyanmadığını görünce bir kez arayayım dedim uyanması gerekiyordu. Açmayınca bir kaç kez daha aradım. Uyandırayım diye sözleşmemiştik ama hani hem günaydın diyeyim diye... Tabi duymadı telefonu. Bir kaç saat sonra mesaj attı. Aslında uyanmış ama telefon bir köşedeymiş. Ben geri araması gerektiğini düşünmüştüm. Sonuçta birisi aradıysa ulaşamadıysa geri aranmaz mı?
Sonra bir kaç mesajlaştık benim de mesaj paketim bitmişti. Söyledim ya whatsapptan konuşalım ya da arayayım dedim. İnternet paketim bitti dedi o da. Ben de aradım yine açmadı. Ben de artık sinirlendim. Mesaj atınca cevap veriyor ama arayınca açmıyor.. Tamam neyse sonra konuşuruz diye mesaj attım. İki dakika sonra bu aradı ben de açmadım. Gülerek kısasa kısas mı yapıyorsun yazmış. Ben de bir saat sonra filan yok minibüsteydim yazdım bıraktım. Sonra bir iki tane mesaj attı peşpeşe biraz yumuşatmak için ama hiç özür dilemek filan yok yani. Sanki hiç birşey olmamış gibi davrandı. Şakayla karışık istersen en azından kusura bakma de yazdım. Kusura bakma yazıp gülücük koymuş bıraktı öyle. Saatlerdir de aramadı. İşleri vardı bugün belki ondan ama en azından bir mesaj atablirdi.
Bir haftadır gözlemlediğim kadarıyla zaten telefonla arası pek iyi değil. Hani öyle sürekli mesaj atan arayan birisi değil. Bazı günler ben yazmazsam hiç yazmadığı oluyor. Bazen yazıyorum cevabı saatler sonra geliyor. Ama hani ilgilenmediğinden değil. Konuşurken de mesajlaşırken de hiç de öyle ilgisiz değil. Hatta ailesi ve çevresi de bu telefon mevzusundan şikayetçiymiş. Ulaşamıyoruz filan diye. Ama işte beni de sinir etmeye başladı bu mevzu ister istemez gerginlik çıkarıyorum.
Açıkçası uzun zamandır ilk kez evet ya bu insanla olabilir diye düşünüyorum. Ama bu sefer de ne yapmam lazım ne tepki vereyim. Arıyor açayım mı mesaja cevap vereyim mi bilmem ne diye düşünmekten çok saçma sapan davranmaya başladım. Sürekli kendimi kasıyorum. Benden uzaklaşmasını istemedikçe saçmalıyorum saçmaladıkça da uzaklaşacakmış gibi geliyor.
Tam anlamıyla saçmalıyorum. Bu kafadan nasıl kurtulabilirim.
