Aidiyet Duygusu

piramses1982

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
4 Mayıs 2018
880
493
33
36 yasindayim, istanbulda dogdum buyudum. Tum ailem orada. Yurtdisina okumaya gittigimde cok yalniz hissettim, annem beni yalniz birakmadi yanimdaydi,o olmasaydi mezun olamazdim, tabi bu sirada iyice alistim. Geri donmek istemesem de donmek zorunda kaldim istanbula. Simdi yine esimle yurtdisindayim, hayalim olan yerdeyim ancak aidiyet duygum kesinlikle yok. Karman corman olsa da, deli gibibtrafigi olsa da, pis de olsa, magandalari da olsa, istanbuldaki aidiyet duygum burada kesinlikle yok. Istanbul gibi bir sehrin nesini ozluyorum bilmiyorum onu da bilmiyorum.
Ve ben biryere ait hissetmezsem, kesinlikle basarisiz oluyorum.
Memleket hasreti degil bahsettigim. Hayir irkcilik da yasamiyorum. Istanbuldayken "bu ne bicim sehir, insan gibi yasanamiyor burda, trafikte omur geciyor, kadin basina istedigin gibi gezemiyorsun da, cahil ordusu dolu" diye soylensem bile koklerim orada.
Isin ilginc tarafi yalniz degilim, esim olmasina ragmen bu sekildeyim. Istanbulda kendi evimizde oturmazken, burada kirada oturuyor olmak da belki benim hissettigim yerlesik duzenin disinda oldugu icin bu duygumu tetikliyor. Hayir, esyaya takik, super lux yasayayim gibi seylerden bahsetmiyorum.
Yurtdisindan turkiyeye geri donenleri gorunce "rahat batti heralde" derdim....simdi hayatta agzimi acip birsey demem.
Peki burada aidiyet duygumu gelistirmek icin ne yapabilirim? Zamana mi birakmali?
Ancak surasi kesin, kesinlikle omur boyunca burada yasamam. Istedigi kadar hayat standardi yuksek olsun.
 
Bence yurtdisinda dogma buyume ya da en azindan kucuk yaslarsa yerlesme durumu olmadikca, genellikle o aidiyet duygusu kolay kolay olusamiyor.
Tamam hayat standartlari yuksek, alim gucu o bu yuksek ama..hep bir seyler eksik.
Valla kelin ilaci olsa modundayim fikir veremedim.
 
36 yasindayim, istanbulda dogdum buyudum. Tum ailem orada. Yurtdisina okumaya gittigimde cok yalniz hissettim, annem beni yalniz birakmadi yanimdaydi,o olmasaydi mezun olamazdim, tabi bu sirada iyice alistim. Geri donmek istemesem de donmek zorunda kaldim istanbula. Simdi yine esimle yurtdisindayim, hayalim olan yerdeyim ancak aidiyet duygum kesinlikle yok. Karman corman olsa da, deli gibibtrafigi olsa da, pis de olsa, magandalari da olsa, istanbuldaki aidiyet duygum burada kesinlikle yok. Istanbul gibi bir sehrin nesini ozluyorum bilmiyorum onu da bilmiyorum.
Ve ben biryere ait hissetmezsem, kesinlikle basarisiz oluyorum.
Memleket hasreti degil bahsettigim. Hayir irkcilik da yasamiyorum. Istanbuldayken "bu ne bicim sehir, insan gibi yasanamiyor burda, trafikte omur geciyor, kadin basina istedigin gibi gezemiyorsun da, cahil ordusu dolu" diye soylensem bile koklerim orada.
Isin ilginc tarafi yalniz degilim, esim olmasina ragmen bu sekildeyim. Istanbulda kendi evimizde oturmazken, burada kirada oturuyor olmak da belki benim hissettigim yerlesik duzenin disinda oldugu icin bu duygumu tetikliyor. Hayir, esyaya takik, super lux yasayayim gibi seylerden bahsetmiyorum.
Yurtdisindan turkiyeye geri donenleri gorunce "rahat batti heralde" derdim....simdi hayatta agzimi acip birsey demem.
Peki burada aidiyet duygumu gelistirmek icin ne yapabilirim? Zamana mi birakmali?
Ancak surasi kesin, kesinlikle omur boyunca burada yasamam. Istedigi kadar hayat standardi yuksek olsun.

Bende uzun yillardir yurtdisindayim. Ne demek istediginizi anladim. Cevremiz yapay .dostluk, arkadaslik her sey yapay. Aile yok. İnsan bir raki acacak, bi sanat muzigi dinleyecek mesela. Kitapciya girince Livaneli, Sebahattin Ali ye takilacak gozu.

Ama esinizin yaninizda olmasi biraz daha kolaylastirir sanki durumu. Benim o da İstanbul'da. İyice cildiracegimm. Adapte olmak icin ekstra bi cabam olmadi. Ozledikce gidiyorum istanbula. Bazen esim geliyor. Simdilik iidare ediyoruz. Turkiye de magandalarij olmadigi, egitim seviyesi yuksek yerlerde yasabir aslinda. Misal bi Didim, Datca... Emekli olunca artik..
 
Bende uzun yillardir yurtdisindayim. Ne demek istediginizi anladim. Cevremiz yapay .dostluk, arkadaslik her sey yapay. Aile yok. İnsan bir raki acacak, bi sanat muzigi dinleyecek mesela. Kitapciya girince Livaneli, Sebahattin Ali ye takilacak gozu.

Ama esinizin yaninizda olmasi biraz daha kolaylastirir sanki durumu. Benim o da İstanbul'da. İyice cildiracegimm. Adapte olmak icin ekstra bi cabam olmadi. Ozledikce gidiyorum istanbula. Bazen esim geliyor. Simdilik iidare ediyoruz. Turkiye de magandalarij olmadigi, egitim seviyesi yuksek yerlerde yasabir aslinda. Misal bi Didim, Datca... Emekli olunca artik..
Esiniz neden yaniniza gelmiyor? Gecici sure mi yurtdisindasiniz?
 
aılenız ıstanbulda degılde suan yasadıgınız yerde olsa bu hıslerınız olmazdı
aslında tum meselenız aılenızı ozlemek
 
Aynı duyguları yaşıyorum , birkaç senedir iş gereği İstanbul’dan çok uzaktayım, her gidiş geliş bir travma. Artık ne oralı ne de buralıyız. Şimdi çok iyi anlıyorum,
alamancı diye kendi memleketinde ve yabancı diye yaşadığı ülkede zorlanan insanları.

işin tuhafı, tatil için İstanbul’a gidip uzun bir zaman kalınca da; ilk günler doğup büyüdüğüm yerleri yadırgamaya başladım .
İstanbul’da Yaşadığım semt çok kalabalık, kaldırımlara araba park eden hanzolar , ara sokakta dahi 150 ile, yaşlı çoluk çocuk demeden gelip geçen krolar , dükkan önünde yol vermeyen Suriyeliler var ve bunların güzelim ülkeyi yaşanmaz hale getirdiği düşüncesine bir daha kapılıyorum.
Ama çat kapı anneme gidebilmeyi, çevredeki camiilerden bir bir yayılan ezan seslerini, özel günlerde yaşanan mahalle cıvıltısını, moralim bozulduğunda bir arkadaşımla bir kahve için deniz kenarında plansız buluşabilmeyi yapabilmek için de ülkemdeki tüm sıkıntılara değer diyorum.
En çok da; buralardaki düzen , hoşgörü , saygı, kurallara uyma , nezaket bizde de daha çok daha çok olabilseydi diyorum ):
 
Bunu bende yasamistim vakti zamaninda anliyorum seni :) geri de geldim zaten ama yurtdışında kış mevsimi ayri güzeldir...bu bir gercek
 
Karışık bir durum bu. O yurtdisimda yasmak istemiyor. Turkiye de bir kariyeri var. Aynisini yurtdisinda elde etmeei zor hakli. Ben burda sozlesmeli calisiyorum gibi. Sozlesmem bitince donecegim. Yani hemen birakamam isi gucu.
Yok aslinda yasamak istiyorum da....turkiyedeki kariyerimi birakip gelmek zorunda kalmak ve turkiyedeki seviyemin 1/10 unda bir pozisyona girebilicek olmam yuzunden mideme agrilar giriyor.
 
Back
X