Ailem beni çocuk sanıyor

meraba sevgili kadınlarkülübü aranıza yeni katıldım.ve bir derdim var
ailemi çok seviyorum ve onlarla mutluyum.ve buna binlerce kez şükrediyorum.ama beni çocuk gibi görmeleri ve bazı şeylere karşı olmaları beni üzüyor.ben 21 yaşındayım ve kktcde okuyorum.ortaokulda lisede ve hala ailem beni dışarı yollamak istemiyor.benden küçük olan arkadaşlarım şehir dışına kolaylıkla çıkabilirken ben yarım saatlik yere bile gidemiyorum.dışarı çıksam 2saat sonra başlıyorlar aramaya.nerde kaldın hadi gel artık vs.ben üniversiteye ilk geldiğim yıl ikinci dönem biriyle çıkmaya başladım.ve 2yıldır çıkıyoruz.ilk aşkım:) ve ilişkimizde gayet ciddiyiz.onun bütün ailesi beni tanıyor ve çokşükür çok seviyor.geçenlerde hasta oldum öz teyzem beni aramadı ama onun hem annesi hem babası ayrı ayr beni aradılar.onlarla aramda hiçbir sorun yok.bana sürekli ilişkimle ilgili tavsiyeler verir annesi.ben istiyorumki bu tavsiyeleri benim annem versin.babam sevdiğim erkeği tanısın.beni ona emanet etsin.anneme buyaz açıklamaya çalıştığımda samsun çok uzak(sevgilim samsunlu) daha çok erken bunları düşünmek için deyip kestirip attı.ama kendisi benim yaşımdayken evliymiş üstelik kucağındada ben varmışım ve bundanda hiç pişman değil.ve söylediğimdede anında gidip babama teyzeme herkese anlatmış kimseye söyleme dediğim halde.biliyorum beni korumak için böyle davranıyorlar.ama böyle onlardan saklamam dahamı iyi yani?inanın 2yıldır ailemden birşey sakladığım için vicdan azabı duyuyorum.ailemle bu konuyu nasıl konuşabilirim ve onlara nasıl davranmalıyım sizden tavsiye bekliyorum...

ben 27 yaşındayım ve bende çok rahat bir şekilde diyebiliyorum büyük değilsin. kendimi 21 yaşındaki hallerimi düşüncelerimi hatırlıyorum da cidden çocukmuşum ...

bu yaşta bir ilişkin evet olabilir birini sevebilirsin ama ciddi düşünüyoruz filan şimdi bukadarı için gerçekten erken annenin dediği gibi ve böyle söylemen bile çocukça gelir. daha okulunuzu bitireceksiniz. çocuk askere gidecek gelecek iş bulacak para kazancak ohoooo ve bu kadar zaman yarı şehirlerde olacaksınız neler neler yaşayacaksınız. sen anne ciddi düşünüyoruz desende annen bunu çok ciddiye almayacaktır bu nedenler yüzünden. Erkek anneleri öyledir arar sorar hep iyi gözükürki evlendikten sonra sen iyi oalasın diye :)
hayatını yaşa ailenin dediklerinden de çıkma zaten annene durumu az bir anlatmışsın tamamen habersiz değiller ama belliki açık açık bu işleride konuşmuyorlar ama emin ol birlikteliğinin sürdüğü zaman boyunca annende bunu biliyor olacak.. nezaman tartışsanız annen bunu anlayacak bizim kız çocukla tartışmış sanırım diyecek içinden :) gizli izin vermiştir aslında ama bu demek değilki sen her istediğin yere seni gönderecek filan. zamanla biraz daha büyüdükçe zaten daha fala izin alabilecen ama sen bu arada sevgilim sevgilim diye tutturursan zaten izinler daralır yanlış birşey yapmaman için.

TrinityStugce .!.:

meraba sevgili kadınlarkülübü aranıza yeni katıldım.ve bir derdim var
ailemi çok seviyorum ve onlarla mutluyum.ve buna binlerce kez şükrediyorum.ama beni çocuk gibi görmeleri ve bazı şeylere karşı olmaları beni üzüyor.ben 21 yaşındayım ve kktcde okuyorum.ortaokulda lisede ve hala ailem beni dışarı yollamak istemiyor.benden küçük olan arkadaşlarım şehir dışına kolaylıkla çıkabilirken ben yarım saatlik yere bile gidemiyorum.dışarı çıksam 2saat sonra başlıyorlar aramaya.nerde kaldın hadi gel artık vs.ben üniversiteye ilk geldiğim yıl ikinci dönem biriyle çıkmaya başladım.ve 2yıldır çıkıyoruz.ilk aşkım:) ve ilişkimizde gayet ciddiyiz.onun bütün ailesi beni tanıyor ve çokşükür çok seviyor.geçenlerde hasta oldum öz teyzem beni aramadı ama onun hem annesi hem babası ayrı ayr beni aradılar.onlarla aramda hiçbir sorun yok.bana sürekli ilişkimle ilgili tavsiyeler verir annesi.ben istiyorumki bu tavsiyeleri benim annem versin.babam sevdiğim erkeği tanısın.beni ona emanet etsin.anneme buyaz açıklamaya çalıştığımda samsun çok uzak(sevgilim samsunlu) daha çok erken bunları düşünmek için deyip kestirip attı.ama kendisi benim yaşımdayken evliymiş üstelik kucağındada ben varmışım ve bundanda hiç pişman değil.ve söylediğimdede anında gidip babama teyzeme herkese anlatmış kimseye söyleme dediğim halde.biliyorum beni korumak için böyle davranıyorlar.ama böyle onlardan saklamam dahamı iyi yani?inanın 2yıldır ailemden birşey sakladığım için vicdan azabı duyuyorum.ailemle bu konuyu nasıl konuşabilirim ve onlara nasıl davranmalıyım sizden tavsiye bekliyorum...

Genişletmek için tıkla...

Ailenizin yanlış yaptığını söyleyen çıkacağını sanmam...

Erkek arkadaşınız ve ailesi hakkında anlattıklarınız çok doğal şeyler, hepimizin beraberliklerinde karşı tarafın aile desteği olmuştur; bunlar çok özel, büyütülecek paylaşımlar değil oysa siz kıyaslama yapıyor ve onun ailesini yüceltiyorsunuz... Onlar oğullarının kendilerini çok seven kız arkadaşıyla ilgileniyorlar ve verdiğiniz örnekler insani olarak da yapılması gereken şeyler... Bu, aynı ailenin kızları olsa ve tanımadıkları bir çocukla 21 yaşında evliliği düşünse ona da size davrandıkları gibi davranacakları anlamına gelmez...

Şu an size "yasaklar tatlı" geliyor... Okuldan sonra bu meselelere kafa yoracak hatta ruhen ve bedenen yorulacağınız o kadar vaktiniz olacak ki aileniz sizi sizden fazla düşünerek bazı yaşanmışlıkları erteliyor... Bunları destan gibi de yazsak, padişah fermanı da olsa siz bu durumdan şikayetçi olduğunuz için ailenizin yaklaşımına anlam veremeyeceksiniz... Kırk yıl evli kalıp boyunca çocukları olduktan sonra evlendiği adamın öyle huylarına şahit oluyor ki bazı hanımlar, parmakla gösterilen eşler öyle olmadık hallere bürünüyorlar ki... Birkaç yıllık beraberliğin peri masalı gibi gelmesini yaşınız itibariyle daha da pembeleştirerek algılamanız sizin suçunuz değil, fıtratımız böyle...

Fakat unutmayın, eğer gönül meselelerinde kendi isteklerinizle büyüklerinizinkiler çelişiyorsa genelde uzun vadede onlar haklı çıkar ve maalesef bunu herkes yaşayarak öğrenir...

hepinizin yorumlarını ayrı ayrı okudum çok teşekkür ederim hepinizde haklısınız zaten ama bir mesele daha var.çocukluktan beri kardeş gibi büyüdüğümüz birgünümüz bile ayrı geçmeyen bir ailenin oğluyla aramı yapmaya çalışıyorlar.yani bu yaşta sevgilim olsun ama o çocuktan başkası olmasın.düşünceleri bu.bana sürekli ondan daha iyisini bulamayacağımı söyleyip duruyorlar.ama dediğim gibi kardeşim olarak gördüğüm biri bunu onlara söylediğimde değişir deyip susturuyorlar beni yani hayatımda ondan başkasını istemiyorlar asıl mesele bu.yarın bigün o aile beni istemeye gelince babamların beni ona anında vereceğini biliyorum bende istiyorumki o anda sevgilim var demektense daha erken söylemek.her konuda her meselede lafı o çocuğa getiriyorlar.ve ben bundan çok rahatsızım çünkü sevdiğim biri var.onların o çocuğu damat olarak görmemelerini nasıl sağlarım bilmiyorum...

NOT:annem benim yaşımdayken aile dostlarının oğlunu değil babamı seçip kaçarak evlenmiş ve bu durumu babamın hala bilmediğini çünkü o diğer aileye karşı içinde bi kıskançlık olmasını istemediğini söyler.ve her seferindede asla babanla olduğuma pişman değilim der.ama şuanda beni kendisinin 21 yaşındaki durumuna neden düşürüyor?kendisine yapılmasına izin vermediği bişeyi bana karşı uyguluyor:44: