slm arkadaslar,
nerden baslasam hic bilmiyorumki...biraz kendimden bahsedm.ben 20 yasindayim, üniverste okuyorum.bu zamana kadar ailemi üzmemek,kirmamak,utandirmamak icin elimden geleni yaptim.bunu basardimida inaniyorum cünkü aldim kararlar,attim adimlarda hep onlar ne düsünür,ne ister,felan filan bunlara öncülük verdim.ailemizde , cevremizde hep örnek gösterildim.ama bi annem ve babam anlamadilar ne kadar akli basinda bi kiz oldumu. sürekli beni kendi kafalarinda olusturduklari bi kaliba sokmaya calisiyolar. beni oldum gibi kabul etmiyolar. fikirlerime, düsüncelerime birakin kabul etmeyi saygi bile duymuyolar. babam cok sinirli ve otoriter biri. bu zamana kadar bize siddet uyguluamadi ama buna ragmen hepimizin ödü kopar.kendime kiziyorum, neden bukadar korkuyorum diye ama elimde degil.babamin sesi yükseldigi an, benim gözlerim dolar, bogazim dügümlenir ve gikim bile cikmaz,yani cikamaz. hemen hemen her konuda farkli, görüslere,fikirlere sahipiz.beni hep kisitlamaya calisiyolar.
belirli saatten sonra disari cikmama izin vermiyolar. ayda yilda bi konser veya eglence felan oluyo.ama babam nuh diyo peygamber demiyor.kesinlikle izin vermiyo. sürekli birilieri beni dogum günlerine felan cagriyo ama ben hep bi bahane uydurmak zorunda kaliyorum. arkadaslara yatiliya kesinlikle izin vermiyolar, onlarsiz tatile veya bi iki günlük üniverste gezilerine bile izin vermiyolar. üniverstede eglenceler oluyo ama aksam oldu icin izin vermiyolar. bide ben izin isteyince hemn babam azarliyo beni. ne isin var senin eglencede?ordanda eksik kal diye bagrip cagriyo. onun haricinde dini konulardada biraz sIkIyolar acikcasi. babam zorla namazim kildirdi bana yillarca, bu konu yüzünden tokatini yedimi bilirim ama son bi yildir pek israr etmiyo. kiyafetlerime cok karisiyolar. etek kesinlikle giyinemiyorum, yani giyinsem bile tamamen bacaklarim gözükmicek boyda olucakmis. kollarim mümkün oldukca kapali olucakmis. elbise zaten giyinemiyorum cünkü onlarin istedi sekil zaten bulamiyorum. ama onlarin istedi sekil yasmaktan cok bunaldim!bunlar sadece suan aklima gelen seyler...beni oldum gibi kabul etmiyolar beni rahatsiz eden o!ben bu zamana kadar onlarin güvenini hic kirmadim.onlar utanmasin, üzülmesin diye dogru düzgün bi sevgilim bile olmadi.aman biri görür,laf cikar diye düsündm. ama gene yaranamadim,cünkü hala agizlari acildinda allah bizi senin gibi bi evlatla siniyo diyolar
bizim evimzde oldun sürece bizim istedimiz gibi yasicaksin diyolar,ama burdan cikmanin tek yoluda evlilikmis...
sizce neyapmaliyim? onlarin bana cizdikleri hayati yasamak istemedimi onlara daha nasil anlatabilirim?
nerden baslasam hic bilmiyorumki...biraz kendimden bahsedm.ben 20 yasindayim, üniverste okuyorum.bu zamana kadar ailemi üzmemek,kirmamak,utandirmamak icin elimden geleni yaptim.bunu basardimida inaniyorum cünkü aldim kararlar,attim adimlarda hep onlar ne düsünür,ne ister,felan filan bunlara öncülük verdim.ailemizde , cevremizde hep örnek gösterildim.ama bi annem ve babam anlamadilar ne kadar akli basinda bi kiz oldumu. sürekli beni kendi kafalarinda olusturduklari bi kaliba sokmaya calisiyolar. beni oldum gibi kabul etmiyolar. fikirlerime, düsüncelerime birakin kabul etmeyi saygi bile duymuyolar. babam cok sinirli ve otoriter biri. bu zamana kadar bize siddet uyguluamadi ama buna ragmen hepimizin ödü kopar.kendime kiziyorum, neden bukadar korkuyorum diye ama elimde degil.babamin sesi yükseldigi an, benim gözlerim dolar, bogazim dügümlenir ve gikim bile cikmaz,yani cikamaz. hemen hemen her konuda farkli, görüslere,fikirlere sahipiz.beni hep kisitlamaya calisiyolar.
belirli saatten sonra disari cikmama izin vermiyolar. ayda yilda bi konser veya eglence felan oluyo.ama babam nuh diyo peygamber demiyor.kesinlikle izin vermiyo. sürekli birilieri beni dogum günlerine felan cagriyo ama ben hep bi bahane uydurmak zorunda kaliyorum. arkadaslara yatiliya kesinlikle izin vermiyolar, onlarsiz tatile veya bi iki günlük üniverste gezilerine bile izin vermiyolar. üniverstede eglenceler oluyo ama aksam oldu icin izin vermiyolar. bide ben izin isteyince hemn babam azarliyo beni. ne isin var senin eglencede?ordanda eksik kal diye bagrip cagriyo. onun haricinde dini konulardada biraz sIkIyolar acikcasi. babam zorla namazim kildirdi bana yillarca, bu konu yüzünden tokatini yedimi bilirim ama son bi yildir pek israr etmiyo. kiyafetlerime cok karisiyolar. etek kesinlikle giyinemiyorum, yani giyinsem bile tamamen bacaklarim gözükmicek boyda olucakmis. kollarim mümkün oldukca kapali olucakmis. elbise zaten giyinemiyorum cünkü onlarin istedi sekil zaten bulamiyorum. ama onlarin istedi sekil yasmaktan cok bunaldim!bunlar sadece suan aklima gelen seyler...beni oldum gibi kabul etmiyolar beni rahatsiz eden o!ben bu zamana kadar onlarin güvenini hic kirmadim.onlar utanmasin, üzülmesin diye dogru düzgün bi sevgilim bile olmadi.aman biri görür,laf cikar diye düsündm. ama gene yaranamadim,cünkü hala agizlari acildinda allah bizi senin gibi bi evlatla siniyo diyolar
bizim evimzde oldun sürece bizim istedimiz gibi yasicaksin diyolar,ama burdan cikmanin tek yoluda evlilikmis...
sizce neyapmaliyim? onlarin bana cizdikleri hayati yasamak istemedimi onlara daha nasil anlatabilirim?