ailem...

azize3435

Üye
Kayıtlı Üye
6 Mart 2014
5
0
16
yıllarca verilen bir emeğin sonunda bir kurumda görevlendirmeyle yönetici oldum ve aileme telefonda haber verdim. babamın ilk tepkisi bir sürü akrabanın yanında ' seni nasıl yönetici yaptılar?' deyip bana, yöneticilik yapmamış babam , o kadar insanın önünde yöneticilik akılları vermeye başladı ve bende: ben ne yapacağımı bilirim, baba. dedim. anneme söyledim: o da oralı olmadı. abilerime söyledim : tepkileri babamınkinden aşağı değildi ve bir de ufaktan kıskançlık sezdim.

kısacası sevinçli haber; benim içinde buruk bir üzüntüye dönüştü. belki sevicimi paylaşıp benle gurur duyarlar dedim ama yanılmışım.
 
Tebrik ederim.Haketmişsin,gerekli vasıflara sahipmişsin ki yönetici yapmışlar.Yaşın da genç sanırım.Bu yaşta kendi çabanla yükselmen takdire şayan.Torpil-tanıdık olmadan yükselebilmek herkesin harcı değil.
 
teşekkür ederim, asude_bahar ve meleknaz.
sanırım haklısınız. önemli olan benim ne hissettiğim. belki dedim ya hani, ağızlarından iyi bir sey duyarım......
bir evlat olduğumu hissederim.
bu yaşa kadar nasıl sevincimde de üzüntümde de yalnız kaldıysam, hep ayaklarımın üzerinde tek başıma mücadele ettiysem yine o yolda güçlü bir şekilde devam....
meleknaz, bu arada yaşım 32, senin dediğin gibi torpilsiz zor ama ilahi adalet, gerçekten de var...sadece emek....
 
Tebrikler oncelikle. Onlar umursasa da umursamasa da siz o mevkiye yukseldiniz. Kendi basarinizin mutlulugunu koreltmeyin adi ustunde basarmissiniz.
 
Seni uzmek istemiyorum ams niye bi aile hatta en yskinlarin boyle yapti anlamadim. uzme kendini. dua et. ne olursa olsun aileni karsina alma.
 
meleknaz, evli olduğum için ailemle şehirlerimiz bile ayrı. bekarkende iş sebebiyle dönem dönem ayrı yaşıyordum. zaten evden uzaklaşmak için ve evdeki ezilmeme bir son vermek için okudum çünkü başka çarem yoktu ya okuyacak bir meslek sahibi olacaktım ya okuyacak bir meslek sahibi olacaktım.
çevremde aile ilişkileri görünce bende son umut kırıntılarıyla, bir heves aile maneviyatı bekledim ama sonuca şaşırmadım ama yine de üzülüyor insan.
aslında önemli olan hayata karşı daha dik ve güçlü olmak ki böyle beklentilerimin olmaması.
 
belki de hissettiğim ailesizlik duygusunu bastırmak ve kendime yanılmışım diyebilmek içindi. bilinçaltı işte....bir yerde illa kendisini ortaya çıkaracak.
 
umutlar tükenmez, teşekkür ederim. zaten bir daha terfi olursa ilk sizlerle paylaşacağım...kendimi daha ii hissediyorum...üzüntüler paylaştıkça gerçekten azalıyormuş.....rahatladım..:))))
 
Çok tebrik ederim hemde çok senin gibi çalışıp yükselen kadınlarımızla gurur duyuyorum aileni boşver
 
Canım tebrik ederim ,hayırlı uğurlu olsun daha nice başarı haberlerini duyarız İnşallah :nazar::KK9:Sıkma sen canını, çok yakının olsa bile bazı insanları anlamak çok zor hakikaten. Madem onlar anlayamıyor böyle güzel haberleri sende seninle birlikte sevinecek insanlarla paylaşırsın bundan sonra ; eşinle, arkadaşlarınla, bizlerle :KK9:Peygamber efendimiz gülümsemek bile sadakadır demişken, bazı insanlar iki lafla gönül yapmayı bile beceremiyor işte :KK12:Yararları dokunmuyor bari kendini üzüp de zararlarını dokundurtma kendine :KK68:
 
Back
X