Evimizde olan evimizde kalır,çok şükür.
Ne ben aileme anlatırım ne de eşim...Anneler üzülür çünkü,çocukları üzüldüğünde..Bizim eşimizdir,öyle yada böyle unuturuz ama anneler kurarda kurar..
Ailemle problem yaşamıyorum çok şükür..Yaşarsam eğer,kendi halledeceğim bir şeyse yine anlatmam ama altından kalkamayacağım bir şeyse,eşimle paylaşır yardım ve destek isterim sanırım.ama sülale olarak baz alırsak,sorunlu insanlar var ama eşim bilmez onları,anlatmam...Yüzüme vurup vurmamasıyla ilgili değil,benim karakterimle ilgilidir..Oldum olası sorunları içinde barındıran,içine kapanık bir insanımdır..Anlatıp başkalarınıda üzmek istemem...
Eşim de eğer çok dolmuşsa anlatır bana...Bi sana söyleyebiliyorum,beni sen anlarsın mantığıyla hareket eder...Çok bunalınca çıtlatır...