- 26 Kasım 2015
- 1.916
- 548
- 123
Ailem ezelden beri sorunlu. Hem maddi hem manevi. Babam psikolojisi bozuk öfke kontrolu olmayan her aksam bira içen sorumsuz ve çalışmayı sevmeyen devamlı işten cıkan evde oturan tekrar tekrar iş değiştiren biri. Ayrıca herseye karısan arkadaşta kalmaya filan izin vermeyen ki yaşım 25 oldu hals karışıyor. Öle biri. Annem cok cahil kendini hiç geliştirmeyen sabit kafalı babamdan korkan babamdan bıkmısjm nefret eden bir kadın. Kendine bile bakmıyor öylesine yasıyor. Ama cok da inatcı psikologa götüreyim dedim kac kez gitmez evde mutfaga girsem herseye karısır karısmadan duramaz kontrolcu. Ev hep kıt kanaat halde geçim sağlanıyor. Aynı odada oturur yemek yer yatarız kardeşimle. Onların yatak odası var yani ev 2 oda. Neyseki ben hep hırslı bir kızdım okumayı severdim okudum ettim ki babam hep beni okuldan almakla tehdit ederek okuttu. Okuttu demek bile istemiyorum aslında lise son dan beri ondan para almadım calıstım okudum Üniversitesi teyi. Birikim yaptım o halimle simdi calısıyorum hala benden para bekliyor okuttum diyor öle bir kafada. Ayrıca cok deli sinirli bir insan öle normal kişiler gibi deil yani sinir anında öldürür bile buna eminim. Normalde bizi sever eder ama sinirliyken gözü görmez ceker vurur. Bu yüzden korkuyoruz ondan. Böyle biri olmasa coktan evden ayrılırdım ya da anneme bosan derdim ama eli mahkum cekiyor bizde öyle. zaten türkiyede kadın koruma hakları die birşey de yok. Her neyse ikisi de birbirinden beter resmen evde ben ebeveyn gibiyim. Herseyi düşünüyorum. Cok düşünmekten anksiyete oldum depresyon gecirdim kac kez hala riskli. Terapi aldım esas onların yapması gereken seyleri ben yaptım delirmemek için hala bu böyle. Karsıma keske iyi biri cıksa evlenir biraz rahatlarım diyorum ama işte öyle biri olmalı ki bu evi dahi aratmamalı bu yüzden asırı seçiciyim. Sevgilim olmustu sonunda Ocak ayında 1 ay olacak ayrılalı nerdeyse 5 ay cıktık fakat cimri olması bana bagırması öfke kontrolsüzlğü gibi sebeplerden ondan da sogudum. Onlayken mutluydum bir nebze olsun kafam dagılıyordu ümit ediyordum evleniriz evden kurtulurum hem bu sayede diye. Şimdi o da yok. Kardesim de cok farklı karakter o benim gibi takmaz annemleri düşkünlüğü de yok evi de önemsemez sigaraya basladı özenti biraz. O da ayrı canımı sıkıyor bazen bu yükleri taşıyamıyorum ve cidden bunalıma giriyorum devamlı bunalımlı günlerimde herkesin gercek yüzünü gördüm akrabalarımın bile.. Çaresizce mesleğinde kendimi geliştirmeye calısıyorum sosyal cevre edinmeye calısacaksın cünkü arkadasa ihtiyacım var gercekten. Umarm dua edin düzgün biri cıksın ve kurtulayım bu hayattan. ( bu kısım özel inancım eskisi gibi yok bu yüzden yargılamamanızı rica ediyorum sadece benim gibi inanmayan varsa aranızda kendini bosluktan nasıl kurtarmış bana özelden yazarsan mutlu olurum) sevgiler..
