alışkanlıkmı? yoksa sevmekmi bana yardımcı olun

ben ,1senesini yeni bitirmiş devam etmekte bir olan bir ilşki yaşıyorum.partnerim daha önce evlenip ayrılmış ve 1 çocuğu olan bir kişi çocukta kendi ile kalıyor.ilşkiye başlamadan önce asla demiştim.böyle handikapları olan bir ilşki ile işim olmaz.ama gel gelelim öyle olmadı.daha en baştan evlilikle başladı konu.neyse her şey çok güzel aileme anlattım ve asla dedi.neden olarakta çocuklu ve velayeti onda olan bir kişinin önceliği hiç bir zaman sen olmazsın.hep 2.olacaksın.bu arada bayanlar ben jayatımda çocuğuna bu kadart düşkün bir baba görmedim.beraber kaldığımız zamanlar o okjula gitmeden evde oluyor.ve çocuğu uyutmadanda asla dışarı çıkmıyor akşam.her neyse bu arada evlililiğinin bitmedsinin sebebi malum bayan arkadaşın başka bir adamla aldatması üzerinden sanırım 5 yıl geçmiş.ailem karşı çıkınca ilk zamanlar olmaz dedim.çok üzüldü hatta ağladı hiç beklemiyuordu.sonra ben istedim ilşkimiz devam etti.ama o ilk bu badireyi sanırım hiç unutmadı çünkü çocuğunda var ben bu sorumluluğu sanırım alamam demiştim.ardından bir gün evlenmek işstediğini söylüyor.3 ay sonra ben evlenmek istemiyorum ama senide kaybetmek istemiyorum diyor.ben tam ona inanıp güveniyorum bir badire yaşıyoruz.sonra diyorki seni çok seviyorum ayrılmayı denedim.ayrı olduğumuzda sensiz yapamadım demekkiş bu ilşkiye sahip çıkmalıyım.ama en son konuştuğumuzda evlilik hayatımızı zorlaştırır.böyle daha iyi olacvak diyor neden olarakta ailesiyle yaşıyor ve onların maddi sorumluluklarıda üstünde .şu an nasıl olacak zaten bunlarıda düşünüyorum diyor.ama sana yazık edemem ayrılmak istemiyorum ayrılırsanda çok kötü günler geçöiricem ama sen yuva kurmak isteyebilirsin buda hakkın diyor.artık ben karman çorman olmuş durumdayım çok iyi bir sevgili ama bu ruh hali beni yordu.çevremde evlenmemiş durumu iyi insanlarda var ama onun hayatımda olmadığını düünemiyorum.çok iyi anlaşıyoruz.ben neyapacağım böyle bir ilşki yaşayan oldumu?dengem bozulmuş durumda

Benim görüşüm insan bir ilişki yaşıyorsa evliliği düşünmeli.Görüşelim ama evlenmeyelim zihniyeti bana göre değil.Evet nasip olmaz evlenemeyebilirsiniz ama ozamanda ayrılırsınız zaten.Çocuğuna düşkün olması sorun değil.O çocuğu siz eşi olacaksınız.Konumlarınız farklı.Ama sık karar değiştirmesi düşündürücü.

Elif .!.:

Benim görüşüm insan bir ilişki yaşıyorsa evliliği düşünmeli.Görüşelim ama evlenmeyelim zihniyeti bana göre değil.Evet nasip olmaz evlenemeyebilirsiniz ama ozamanda ayrılırsınız zaten.Çocuğuna düşkün olması sorun değil.O çocuğu siz eşi olacaksınız.Konumlarınız farklı.Ama sık karar değiştirmesi düşündürücü.

Genişletmek için tıkla...

teşekkür ederim yorumların içi.tabii buradan anlatınca çok yüzeysel kalıyor.1 senedir çok şey aştık .yeni ev aldıkki daha önce bu evlilik planlarımız içindeydi.en son konuştığumuzda tamam evlilik olmayacak dedik ve benim beğenmiş olduğum evi aldı.daha önce benle beraber yaşayamazsın kendime güvenip ailenin karşısınamı çıkıyım demişti.bende evlenmek istiyorum seninle ama gel görki olmuyor.o pikolojiye giriyorum.ama sonra zorlanırız diye düşünüyorum ailenin düğün,vss beklentileri olavak haklı olarak zor diyor.ayrıldığındada berabat zamanlar geçirdiğini söylüyor.ben vakit kaybetmeyip zor olsada ayrılıp birine şansmı tanımalıyım acaba diğer türlü atlatmam çok zor.ama daha önce denedik defalarca ayrılmayı hep geri birleştik ama bu böyle gitmemeli.biteceğini düşündüğüm bir ilşkide geçen mutlu zmaanlar yalan aldatıcı geliyor tüm konsantremi kaybediyorum ozmanda.

canım eğer birbirini seviyorsanız ki öyle gözüküyor birbirinizden kopamıyorsunuz vazgeçmeyin derim ben...sevdiğiniz kaç yaşında bilmiyorum ama ömrünün sonuna kadar bekar gezmez herhalde...kaldı ki seni de seviyorsa vazgeçmemeli...evlenerek daha mutlu olabilirsiniz...belki de sizin ailenizin tepkileriyle yüzleşmemek için bu şekilde davranıyordur...canını sıkma...ben de birini çok ama çok seviyorum ve bi arada değiliz...hergünüm ağlamakla geçiyor...inan çok mutsuzum hep bu siteye giriyorum burada paylaşıyorum dertlerimi...sen de o da ne olur aşkınıza sahip çıkın...karşılıklı aşk ne yazık ki kolay bulunmuyor....

smile24 .!.:

canım eğer birbirini seviyorsanız ki öyle gözüküyor birbirinizden kopamıyorsunuz vazgeçmeyin derim ben...sevdiğiniz kaç yaşında bilmiyorum ama ömrünün sonuna kadar bekar gezmez herhalde...kaldı ki seni de seviyorsa vazgeçmemeli...evlenerek daha mutlu olabilirsiniz...belki de sizin ailenizin tepkileriyle yüzleşmemek için bu şekilde davranıyordur...canını sıkma...ben de birini çok ama çok seviyorum ve bi arada değiliz...hergünüm ağlamakla geçiyor...inan çok mutsuzum hep bu siteye giriyorum burada paylaşıyorum dertlerimi...sen de o da ne olur aşkınıza sahip çıkın...karşılıklı aşk ne yazık ki kolay bulunmuyor....

Genişletmek için tıkla...

canım,yorumların için teşekkür ederim 35 yaşında.ama bende artık şöyle düşünüyorum; ben hep arkasında oldum bu ilşkinin evlenmekle ,vazgeçmek arasında kaldığında vazgeçmeyi seçiyor.sonra yapamıyor geri dönüyor.ama kimsenin böyle bir ilşki yaşamasını istemem her şey ,iyi güz<elken yolundayken böyle bir nedenle ayrılmak insanı üzüyor.bakalım ne olacak.

esrasofo .!.:

birlikte oldugunuz kisinin hakli yere korkulari olabilir.
daha onceki evliliginden kaynaklanan.
belki de gercekten sizi seviyordur ve evliliginden sonra gelen bu sevgi de onu korkutuyordur.
sorumlu oldugu kisiler var demissiniz,basta cocugu.
cocuguna bagli olan biri herseyden once onun gelecegini dusunur.
erkek arkadasiniz da muhtemelen boyle dusunuyor.
su an sadece sevginizi ve o kisiyle olan geleceginizi,mutlulugunuzu dusunuyorsunuz.
cok normal.
ama bir de soyle dusunun.evlendiginizde buyuk ihtimalle cocuk da sizinle kalacak.
cocugu istemiyorum demek hic hos olmaz.
alacaginiz sorumluluk cok ama cok buyuk.
her hareketinize dikkat etmek zorunda kalacaksinizi,o kucuk cocugu kirmamak adina ve esinizin sizi yanlis anlamamasi adina.
2.si ve en onemlisi siz de cocuk sahibi oldugunuzda anlayacaksiniz ne demek istedigimi.
insanin kendi cocugu gibi olmaz.dunyaniz kendi bebeginizin etrafinda donecek.
bu arada diger cocugu unutacaksiniz.
belki soyledigime kizanlar olabilir ama
bu bir gercek kim ne derse desin.
siz kendi cocugunuzla ilgilenirken esiniz sizden ona ait olan cocuga da ilgili olmanizi bekliycek.
kendi cocuguna bagirip cagirirsin,kizarsin soylenirsin ama digerine bisey soyleyemezsin.
cok buyuk sorumluluk bana gore.
ben de sizin durumunuzda olsaydim kesinlikle sizin gibi dusunurdum onunla evlenip mutlu olmayi,bana sahip cikmasini ister cocuguna anne olurum derdim
ama simdi ben anneyim ve dusuncelerim tamamen farkli.
size kotu ya da uvey anne olursunuz demiyorum.
ne kadar vicdanli merhametli olursaniz olun kendi cocugunuz olunca isler degisir.
ben belki biraz birlikte oldugunuz kisinin evladinin uzerine yorum yaptim kusura bakmayin.
direk bu geldi aklima.

Genişletmek için tıkla...

öncelikle çok içten,güzel yorumlamışsınız teşekkürler.çocuğu ile aram çok iyi ama sanırım dediğiniz gibi partnerim nasıl olacağını düşünüyor. laf arasında annem olmasa sende bende okuluna yollayamayız bir arada olsak diyor.sabahları acayip bir hengame oluyor diyor.birde bizim çocuğumuz olursa tabii ki aynı çatı altında ortak kişiler olucaz.ama çocuk öyle olmayacak bundan korkuyor sanırım.birde ailesinin maddi yükü var beni daha çok bu düşündürüyor.bu adam çocuğunamı banamı,ailesinemi evemi yetişecek .bu durumda ayrılmak sanırım en iyisi ama severkende ne zor.