Ben duygularini cok iyi anliyorum, benim de ananeme doktor gozumuzun icine baka baka kanser demisti, insan cok sevdigi insanlara bu hastaligi konduramiyor, yasi kac olursa olsun. Dua edin bol bol, Allah a yalvarin, sifa isteyin. Safi olan Allah. Belli bir zamandan sonra ne kadr cok uzulseniz de alisiyorsunuz, su an cok yeni duydunuz. Siz ilk degilsiniz, hergun bircok insan bu hastaligi duyuyor, gecende 20li yaslardaki arkadasima dr kanser oldugunu soylemis, yeni evli, daha bebegi var, dusunun yani, ama sabirla boynunu bukuyor, tevekkul ediyor, dua ile tedavisine basladi bir yerden.
Tabi cevreden duyarken kolay da en sevdigimiz kanser olunca yasamasi cok zor, ama kanser diye hemen olecek gozuyle bakmayin, dr.lar olabileceginin en kotusunu soylerler her zaman, ananem icin de en fazla 6 ay yasar demislerdi, 3 yil omru oldu. Herkes tedavi oluyor artik, umitvar olun, babanizin sizden bile uzun omru vardir kimbilir. Hem hastaliklar gunahlarin dokulmesi icin bahanedir, Allah bilir ama ben ananem icin sehit oldu gozuyle bakiyorum, bir de oyle dusunun, babaniz bu imtihani atlatirsa gunahlarindan siyrilip, sehadet makamini hakedecek belki de. Buna sabreder, Allah a tevekkul ederseniz siz de kazananlardan olursunuz. Allah babanizi size bagislasin, Rabbim sifa versin insallah.