Burada her gün belki onlarca konu açılıyor. Çevremizdeki insanlara, eşimize-nişanlımıza-sevgilimize, anne babamıza, işe güce paraya, okula derken onlarca şeye üzülüp yada sinir olup paylaşma ihtiyacı duyuyoruz ama bakınca aslında boş değil mi? Ne saçmalıyor bu diyecek kiminiz belki ama 1 aydır sebebi belirsiz bir işitme kaybı yaşıyorum ve stres-üzüntü kaynaklı olduğunu düşünüyorum. Pek çoook sebepleri varmış ancak streste etkenmiş ve şu an sağ kulağım duymuyor. Tedaviye cevap yok 1 haftadır kortizon almama ve basınç tedavisi görmeme rağmen. Daha 22 yaşındayım ve düzelmezse (ameliyat-işime cihazı vs hiç biri olmuyor) bu yaşımda tek kulağımla idare etmeye çalışıcam. Niye kulağımı kaybettim? Bakınca o kadar çok şeyi takmışım ki ve akıllanmamışım hala takıyorum, değiyor mu? Hayır. Çünkü sağlıktan önemli değil hiç bir şey. Hele de o kadar basit saçma konular ki... Kendimize yaptığımızı başkası yapmaz bize.
Bu konuyu niye açtığımı düşünenler olursa; bir derdim var demeden önce sahip olduklarımıza, sağlığımıza şükretmeyi bilelim diye bir hatırlatma amacıyla ve bir de aranızda benim gibi "ani işitme kaybı" yaşamış 1 ay gibi uzun zaman geçmesine rağmen iyileşmiş kişiler varsa bilgi almak için yazdım bunları...
Bu konuyu niye açtığımı düşünenler olursa; bir derdim var demeden önce sahip olduklarımıza, sağlığımıza şükretmeyi bilelim diye bir hatırlatma amacıyla ve bir de aranızda benim gibi "ani işitme kaybı" yaşamış 1 ay gibi uzun zaman geçmesine rağmen iyileşmiş kişiler varsa bilgi almak için yazdım bunları...
Son düzenleme: