Canım benim ya seni çok iyi anlıyorum bende panik atak hastasıyım. Geçen yıl haziran dan beri başımda bu illet. Tam olarak olmasa da ben atlattım gibi bir şey ki bende hem panik atak hem anksiyete vardı. Hayattan zerre zevk almıyordum krizlerim 40 dk sürüyordum. Ben bir daha mutlu olamayacağım diye ağlıyordum. Benim krizimde hem fiziksel hem psikolojik etkiler oluyordu. Delirmekten kendimi öldürmekten korkuyordum.
Şu an ay da bir falan atak gelirse geliyor, o takalarda 1 2 dk ancak sürüyor. Sanırım ben yendim bu hastalığı çünkü artık bana da saçma gelmeye başladı. Kimsenin o an bana ulaşamayacak beni anlayamayacak olması bana kendimi çok mutsuz ve yalnız hissettiriyordu.
Şu an hayat doluyum eskisi gibi belki daha iyiyim, eskiden çoğu zaman bencil bi insandım Bu hastalıktan sonra nasılsa ben artık mutlu olamıyorum deyip sürekli insanlara yardım eder oldum, sonra o insanların mutluluğu bana mutluluk vermeye başladı. Onlar gülünce bende gülmeye başladım.
Gelelim ben ne yaptım
İlk olarak panik atak hakkında ne bulduysam okudum. İlk zamanlar okurken krizler ardarda geldi ama bu merakıma mani olamadı. Size ne olduğunu bilmezseniz nasıl baş edeceksiniz.
Bu hastalığın beni delirtmeyeceğini, öldürmeyeceğini ve hatta bayıltmayacağını bile kendime iyice benimsettim.
evet şimdi bir atak geçiriyorum ama gececek bunu biliyorum dedim kendime.
Bu hastalığın geçebileceğini ve bunu sadece benim kendime yardım etmemle kendimi sevmemle olabileceğini düşündüm
Kriz geldiğinde derin nefes alıp, çok ağır geri nefes verdim, evet dedim şu an bi krizdeyim kimse beni anlamayacak çok normal çünkü aslında olmayan sebeplerden hasta gibi hissediyorum beynim bana bi oyun oynuyor. bu oyunu alt edebilirim yeterince zekiyim. sonra güzel şeyler düşünüyorum mesela güzel bi deniz kenarı hayal ediyorum ılık bi rüzgar vuruyor yüzüme, o an dan koparmaya çalışıyorum yani kendimi.
sonra gün içerisinde kendi kendime, kendimi seviyorum beğeniyorum ben mutlu bi insanım çok güzel bi aileye sahibim gibi şeyler söylüyor kendimi takdir ediyorum. Korkmayın kendini seven bunu kendine söyleyen biri deli değildir ki ben bu hastalığın kişinin kesinlikle kendini sevmemesinden kaynaklandığını düşüyorum.
Ben allah inancı da olan bir insanım nazar ve panik atak arasında bir bağ olduğunu da düşünüyorum, Bu hastalıkdan beri maşallah lafını da ağzımdan düşürmez oldum. Faydasını da gördüğüme inanıyorum
Şöyle bir yazı okumuştum alıntı yapıyorum.
Aşırı sıkıntı, gönül darlığı, baş ağrısı, halsizlik, bıkkınlık, solunum güçlüğü, stres, karamsarlık ve dokununca patlayacakmış gibi sinirsel bunalım. Peygamberimiz (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) Göz değmesi gerçektir. İnsanı mezara götürür buyurduğuna göre, göz değmesi olan kimse gerçekte hastadır, hem de ağır hastadır ama derdini kimseye anlatamaz. Hastaneye gitse, filmleri, tahlilleri temiz çıkar ve doktorlar onun derdinden anlamaz. Hoca işidir diye bakıcı ve cinci denilen sapıklara gitse, cin ve büyü hikâyeleri ile zavallının kafası daha da karışır ve cebindeki parasından da olur.
acaba bende bi panik atak hastası mıyım..Anksiyete zaten var ama ilerlemiş hali mi oluyo panik atak lütfen cevap versin bu durumu yaşayanlar 
bir daha olurmuyum bilmiyorum ama suan 5 ay oldu tik yok
acil sifalar dilerim gecen dr randevum vardi adam sokkkklarda ustelik karacigerim yagli falan degilmis korkutmus beni cok iyi oldu bu bak kendine getirdim seni dedi
