Amaç İç Dökmek Sadece...

Merhaba beni biliyorsunuz artık hepiniz. Anlatacak kimsem olmadigi icin konu açiyorum çok fazla. Bu arada yazım yanlışları için şimdiden özür diliyorum. Bir psikolog araştırmaya başladım. Ama buraya da bir konu açmaya karar verdim iç dökmek için. Hani çoğu evde babalar annelere şiddet uygular,hakaret eder ya. Bizim evde tam tersi. Annem çok baskın bir karakter. Ben kendimi bildim bileli sürekli babamı azarlayıp hakaret eder. Fiziksel şiddet bile uyguladığı oldu. Hayatta bir sürü derdim var bu da onlardan birisi. Neredeyse her sabah annemin babama ettiği hakaretlerle uyanıyorum. Bir konu açmıştım annemle halam arasında kaldım diye. Orada insanlar üstüme çullanmıştı annenle halanı nasıl bir tutabilirsin diye. İşte benim annem böyle bir insan. Bunu söylemek çok üzüyor ama böyle. Bu hayattaki kanayan yaralarımdan biri de annem. Bir sürü kötü özelliği var. Sadece içimi dökmek için açtım.

öf daha ne anneler var bir bilsen. psikolog araştırmak filan ne ayrıca velin götürsün babana söyle internetteki bilgilere inanma.

Evet, kötü şeyler yaşamışsınız. Ama önce düzelmek ve hayatı yaşamaya değer bulmak için duruma melankolik bakış açısını değiştirmekle başlamalısınız. Tavsiyem psikolog yerine psikiyatrist olabilir. Çünkü hatırladığım kadarıyla kendinizde bir hastalığı teşhis etmiştiniz, internettekilere bakarak. Şimdi siz yine yüzleşmek istemiyorum diyeceksiniz fakat bu hayat cesur davrananlar için çekilebilecek bir yer. Hayatta her şey ayağımıza gelmez, biz elimizi taşın altına koyacağız; fedakarlıklar yapacağız ki bir şeyler değişsin.

Daha bir sürü travmam var bu hayatta. Anneannem- rahmetli- psikolojisi bozuk bir kadındı. Küçükken evine sık sık gidiyordum. Yıllar önce oğlu vefat etmiş bana sürekli onu anlatırdı. Bak dayının cesedini şuraya koyduk şöyle gömdük vs. Sürekli bana bunları anlatırdı. Hıçkıra hıçkıra ağladığımı bilirim. Yaşım kaç peki bunlar olurken? Beş...

Yok mu dertleşmek isteyen? Ben de travmatik bir çocukluk geçirdim diyen?