Merhabalar,hayattan beklentim mutluluk değil,ben huzurla yaşamak istiyorum.
Bu benim için çok az mümkün olan durumdur.O da terapiye başladıktan sonra.Çok yol katettim,belki bu sürecim de zikzakların iniş bölümüdür.
Bekarım,yalnızım.Varoluşsal sancılarım hayatımı yaşamama engel oluyor.İlişkilerimi bile etkiliyor.Küçük şeylerden zevk almaya çalışıyorum ama derin bir iç sıkıntısı engel oluyor.
Benim bu sıkıntılarım kötü geçirdiğim nişanlılık dönemimle başladı,genç yaşta kuzenlerimin vefatıyla zirveye ulaştı.
İnancımı,hayatımı ,kendimi,yaşam tarzımı sorguluyorum yıllardır.Aslında bu bende heo vardı,sonradan farkettim.Çocukken en sevindiğim anlarda bile “Ne de olsa son bulacak ,bitecek,yine eskiye döneceğim.”diye düşündüğüm hatırlıyorum.Benzer düşüncem şimdi de var,hayat ne ki,ölüm var diyorum.
Yasaklarla,günahlarla büyüdüm.Oje sürme çgünah,açık giyinme cehenneme odun taşırsın vs.Şimdi kendim için ne yapsam bu sözler kulağımda.
Bizi Yaradanı nasıl memnun ederim bilmiyorum.Kendim olduğumda beni sever mi ondan da şüpheliyim,
Kendim olma yolunda ,iyi bir insan olmaya çalışıyorum elimden geldiği kadar…
Bir umudum var,çalışıyorum.Terapistimle,okuyarak,izleyerek,gezerek,yeni insanlar tanıyarak…
Kaygılıyım,ya başaramazsam…Mutsuz,yaşamadan ölürsem…Ya da inanca dair bildiğim,öğrendiğim,öğretilen her şey yanlışsa,yalansa,kurmacaysa…
Geçen biriyle tanıştım,flört olarak.Kendisi dindar,bayağı bir yargıladı benim fikirlerimi dinleyince.Sonuçlarına katlanmam gerekiyormuş,o zaman itikadımda sorun varmış vs…Saygı duydum ve bir daha görüşmek istemedim.İçimde bir yerlerde ya haklıysa ,diyorum.
Araftayım…Huzur arıyorum…Sadece huzur…
Bu huzuru bilenlerden tavsiye istiyorum..
Merhabalar,hayattan beklentim mutluluk değil,ben huzurla yaşamak istiyorum.
Bu benim için çok az mümkün olan durumdur.O da terapiye başladıktan sonra.Çok yol katettim,belki bu sürecim de zikzakların iniş bölümüdür.
Bekarım,yalnızım.Varoluşsal sancılarım hayatımı yaşamama engel oluyor.İlişkilerimi bile etkiliyor.Küçük şeylerden zevk almaya çalışıyorum ama derin bir iç sıkıntısı engel oluyor.
Benim bu sıkıntılarım kötü geçirdiğim nişanlılık dönemimle başladı,genç yaşta kuzenlerimin vefatıyla zirveye ulaştı.
İnancımı,hayatımı ,kendimi,yaşam tarzımı sorguluyorum yıllardır.Aslında bu bende heo vardı,sonradan farkettim.Çocukken en sevindiğim anlarda bile “Ne de olsa son bulacak ,bitecek,yine eskiye döneceğim.”diye düşündüğüm hatırlıyorum.Benzer düşüncem şimdi de var,hayat ne ki,ölüm var diyorum.
Yasaklarla,günahlarla büyüdüm.Oje sürme çgünah,açık giyinme cehenneme odun taşırsın vs.Şimdi kendim için ne yapsam bu sözler kulağımda.
Bizi Yaradanı nasıl memnun ederim bilmiyorum.Kendim olduğumda beni sever mi ondan da şüpheliyim,
Kendim olma yolunda ,iyi bir insan olmaya çalışıyorum elimden geldiği kadar…
Bir umudum var,çalışıyorum.Terapistimle,okuyarak,izleyerek,gezerek,yeni insanlar tanıyarak…
Kaygılıyım,ya başaramazsam…Mutsuz,yaşamadan ölürsem…Ya da inanca dair bildiğim,öğrendiğim,öğretilen her şey yanlışsa,yalansa,kurmacaysa…
Geçen biriyle tanıştım,flört olarak.Kendisi dindar,bayağı bir yargıladı benim fikirlerimi dinleyince.Sonuçlarına katlanmam gerekiyormuş,o zaman itikadımda sorun varmış vs…Saygı duydum ve bir daha görüşmek istemedim.İçimde bir yerlerde ya haklıysa ,diyorum.
Araftayım…Huzur arıyorum…Sadece huzur…
Bu huzuru bilenlerden tavsiye istiyorum..
Şu an o aşamadayım.Her şey dağıldı.Dilerim yerli yerine koyabilirim.Herşeyi kontrol etmeye çalışmak yani tıptaki adıyla yaygın anksiyete bozukluğuna sebep oluyor birbirini bir çığ gibi sonsuz bir döngüye sokuyor. Madem inancınız var tevekkül edin bazen sorumluluğu üstünden bıraktığında daha katlanılır oluyor herşey. Aynı süreçlerden geçmiş biri olarak yazıyorum bunları. Dağılırsa dağılsın dökülürse dökülsün bir yaratan var ve o mutlaka bir yol gösterecektir
O kadar çok kaynak var ki,hangisinden nerden başlayavağımı bilemiyorum.Çok muhafazakar bir ailede büyümüşsünüz o kişilerin sizi yönlendirirken kullandıkları cümleler iç sesiniz olmuş.
Gerçekten siz de ailenizin dini fikirlerini paylaşıyor musunuz yoksa onlar tarafından bu şekilde kabul göreceğiniz için belki bazı noktalarda onlar gibi düşünmüyor olsanız bile uyum sağlamaya ve size biçilmiş kalıbınızdan çıkmamaya mı çalışıyorsunuz? Ben anlattıklarınızdan kendinizi ideal bir profile uydurmaya çalışan biri olmaya çalıştığınızı düşündüm. Ayrıca mutluluk “ileride” yaşanacak bir durum ya da varılacak bir hedef değildir. Yani bir gün şu olursa mutluluk ve huzuru bulacağım şeklinde bir düşünce sizi o hedefe ulaştığınızda da mutlu etmeyecektir. Hatta ee şimdi ne olacak hissiyle boşluğa düşebilirsiniz. Evlenince mutlu olurum işe girince olurum çocuğum olunca olurum… bu değil yani.
Anda kalmak bence zor bir şey ama geçmişe takılmayı bırakınca olabilecek bir şey gibi geliyor bana. Yani ben 34 yaşındayım şu ana kadar çok kararlar verdim, eyleme geçtim ya da geçemedim. Ama bunları keşke şöyle yapsaydım diye düşünmem. Evet bazı kararlarımın sonucu hoş olmadı. Ama bana bunu öğretti diyip sadece o çıkarımımı alırım gerisini asla düşünmem. Şunu yapsaydım ne olurdu demem. Çünkü hayat seçimlerden ibaret ve şu an seçtiğim hayatı yaşıyorum. Hatalardan yola çıkıp daha iyi seçimler yapmaya çalışmak aslında elimde olan tek şey. ama hatalı seçimlerim de gelecekte vereceğim kararlar sonucunda ne olacağına dair çok endişeli olmama neden olmamalı aynı zamanda. Burada siz inanan biri olduğunuz için belki kadercilik biraz işinize yarayabilir. Şöyle düşünebilirsiniz elimden gelenin en iyisini yapacağım sonra Allah bana yol açar, nasip ederse olur, her şey olacağına varır. Bu düşünce insanı rahatlatabilir. Ben inançlı biri değilim, o yüzden kendime şöyle diyorum. Kontrolümde olmayan şeyler var. Bunların da farkındayım, ama bu yolculukta kendimin en iyi versiyonu olmak benim nihai hedefim. Bu süreçte de yaşadığım güzel şeylerden mutluluk duyarım, kötü durumların da yaşanacağını bilirim ve bu olduğunda mutsuzluğun hayatımın tamamını ele geçirmesine izin vermeyeceğim. Belki sizin de bakış açınızı değiştirmeniz işe yarar.
Senin hayatın yolunda tuzun kuru diye düşünenler olabilir belki çevremde de ama özellikle ailesinde başına gerçekten kötü hastalıklar, kayıplar gelmiş biriyim. Babamla ikili ilişki sorunlarım var, eşimle hayata karşı çok zor zamanlar atlattık, işimle istediğim pozisyona gelemiyorum vb vb yani güllük gülistanlık bir hayatta yaşamıyorum ama hayatta huzurlu ve mutlu olmamak için yüzlerce neden sayabilirim size, aynı şekilde tam tersi için de.
Not: Ben de şu sıralar bazı şeylerin anlamsızlığı üzerine düşünüyorum, eskiden çok önemli gelen şeyler artık sanki gelmiyor. Ama bu sorgulamaları da yaptığımda içinde bazı şeyleri çözmeye yaklaşıcam galiba. Siz de benzer bir süreç geçiriyorsunuz. Bu yolda size de başarılar dilerim :)
Ayırmaya çalışsam bile iç sesim susmak bilmiyor.Anda kalmak için şükretmek bana iyi geldi.aslında kadere iman dediğimiz şey, başka bir inanışa göre “amor fati” yazgını sev…kader böyleymiş deyip elimdeki koşullara uyumlanıyorum elimden birşey gelmiyorsa.Birde yaşamak için neyi bekliyorsunuz?Biri mi vesile olsun?Başlangıçta zor geliyor ama biraz kendinizi zorlarsanız yaşam akıyor.Dini olarak da sorgulamayın ama kendinizi de hurafelere kaptırmayın.Teyzem helal dairede bile sesli gülmemize izin vermezdi melekler incinir derdidaha bir sürü komik şey ama o zamanlar çok etkilenirdik.Ama şimdi kocaman kadınlarız iyiyi doğruyu güzeli ayırabiliyoruz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?