anne babasi kucukken bosananlar, ayrilik hayatinizi ne sekilde etkiledi

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
J

Jalopi

başlangıç: 72.4 güncel: hedef: 60
Kayıtlı Üye
28 Nisan 2011
10.147
3.984
173
evet. gun geldi catti. oldu olacak derken bu sefer oluyor galiba.

cok kirginim cok uzgunum ama kendimden ziyade once cocuklarimi dusunmek zorundayim su an. biri 5 yasinda biri daha yasina bile girmedi. ozellikle buyuk icin endiseliyim. benden bile daha cok duskundur babasina. hassastir ortada dönen olaylari saklayamazsiniz ondan. hisseder , bakisinizdan vs herşeyden anlar.
profesyonel destek alacagiz ama malum her meslekte oldugu gibi bu alanda da isinin ehli olmayan cok. arkadasim kizinin tirnak yemesi sorunu icin gitmişti . yutmuyorsa sorun yok ben de yiyorum tirnaklarimi diye bir cevap almisti. umarim bize yardimci olan birine denk geliriz ama ezber cumleler soyleyen birine denk geliriz diye de korkmuyor degilim.

o yuzden yasanmisliklari deneyimleri daha cok onemserim her konuda. cocuk bakis acisiyla ne oluyor ? neler hissettiniz?
 
nooption .!.:
utanç
büyüyünce saçma olduğunu anlıyorsun ama tek hissettiğim buydu.
Genişletmek için tıkla...

ben oglumun kiskanclik duyacagini dusunup uzuluyorum hep. yasiti kuzeni var. onun anne babasi yaninda ona bakacak. kendi anne babasi ayri bunun buruklugunu yasayacak sanki. oglumu iyi tanirim. okul yasaminda utanc da duyar mi bilmem..
 
Emin olun şimdi üzülseler bile sizin mutlu olduğunuzu gördükçe kötü bir şekilde etkilenmeyeceklerdir. (Babalarının da onları size karşı doldurmayacağını umut ederek yazdım bunu.)
Mutsuz bir evlilik mutsuz anne-baba görmektense mutlu ve boşanmış bir anne görmeyi tercih edeceklerdir :)
 
Canim ben yasamadim ama evde kavgali hergün huzursuz günler geçeceğine ayri yerlerde anne baba olmasi da daha az etkiler diye düşünüyorum
 
beedeevi .!.:
ben oglumun kiskanclik duyacagini dusunup uzuluyorum hep. yasiti kuzeni var. onun anne babasi yaninda ona bakacak. kendi anne babasi ayri bunun buruklugunu yasayacak sanki. oglumu iyi tanirim. okul yasaminda utanc da duyar mi bilmem..
Genişletmek için tıkla...
Bende ilk bunu düşünmüştüm herkesi görecek diye ama onlar bizden akıllı galiba olayı öyle yorumlamıyorlar bende boşandım oğlum şimdi dort yasinda bir yok olacak evleri ayıdaki oğlum benden cabuk alıştı ben alışamadım henüz. Allah yardimciniz olsun
 
Jenerasyon farkı oldugunu için aradığınız doğru cevabı bulamazsınız. Ben 30 lu yaşlardayım bizim sınıfta bir kişinin anne babası ayrıydı suan arkadaslarım hep bekar anne onun için cocugunuz sosyal ortamda tek olmadıgını bılecektır. Onun harıcınde çok ilgisiz bir babası olmasına ragmen arkadasımın oglu babasıyla telde konusurken gozlerı ısıldıyor. O an üzülüyorum onun için ama diyelim ki arkaadsım ayrılmasaydı o çocuk kavga gurultude buyuseydı hem anne hem babasına karsı nefret besleyebılırdı.
 
Benim de annem ve babam ben beş yaşındayken ayrıldılar.Alışıyorsun zamanla sevgiyi ilgiyi eksiltmedikçe büyütülecek bir şey yok diye düşünüyorum.Ben babam ile yaşıyordum ilgisiz bir çocukluk geçirdim yine de hiç keşke beraber olsalardı demedim hala bir araya gelince birbirlerini yerler.
Annesiz büyümenin daha zor olacağını düşünüyorum ama sizde böyle bir durum yok.Ayrıldık diye aşırı ilgiyi de tasvip etmiyorum açıkçası bir sürü ayrılan çift var dünyanın sonu değil önemli olan çocuklarınızla ilgilenmeniz istedikleri zaman babasını da görebilmeleri.Benim durumumda annem başka şehirde yaşıyordu senede bir gidiyorduk ve yabancı gibi oluyordu tabi.Bu hale getirmeyin çocuğunuz için mümkünse bir arada güzel vakit geçirebilirseniz bir zorluğu yok boşuna kendinizi suçlayıp üzmeyin gelip geçiyor.
 
lütfen boşanmayın canım...analı babalı öksüz kalıyor çocuklar ve hep bir yanları hüzünlü...kavgalı evde büyüyeceğine ayrı büyüsünler lafına katılmıyorum kesinlikle...kavgalı evde olsa çocuklar anne babayı yanyana görmek ister...yarın büyüyecekler ve ergenlikte çok sorunlar olacak...analı babalı bile çocuk yetiştirmek çok zorken, tek başına inanaılmaz zor...dışardan göründüğü gibi değil inan bana...hatta çoğu boşanmış kadınlar, sonradan çok pişman olanlar var...boşanınca başınız göğe ermiycek, bugününüzden daha mutlu olmayacaksınız...lütfen bu yazdıklarımı çocukların adına bir daha düşün...yolun açık olsun...
 
Bir arkadaşım var, ayrılık aşamasında. Çocuklar resmen darlıyorlardı anne lütfen ayrılmayın diye. Biri 13, biri 11 yaşında çocukların. Büyük erkek, küçük kız. Arkadaşım bunları psikoloğa götürdü. Psikoloğa ne demişler biliyor musunuz? Böyle çok iyi, artık kavga yok, bağrış çağrış yok falan demişler. Annemle babam bu şekilde daha mutlu, böylece biz de mutluyuz demişler. Arkadaşım henüz davayı açmadı ama evini ayırdı. Çocuklar babalarıyla aynı evde, düzenleri bozulmadı, evi çok yakın tuttu bizimki. Biraz karışık tabii ama her gün eşi eve gelene kadar çocuklarla, eşi gelince çıkıp gidiyor kendi evine.
 
Bu nasıl bir yorum ya! Ayrılmaya karar vermiş kadın. Belli ki çekilmez bir hayatı var. Kadıncağızı üzmekten başka bir işe yaramaz böyle demek! Söyleyecek söz bulamıyorum bu talihsiz yorum için!
 
Ben 4 yasindaymisim ayrilmislar 6 yaşında hatirladim herşeyi ve çok buruk çok yanlız aile ortamına heran hasret anneye gitsem babam babama gitsem annem düzgün bakım olmayarak ılgi olmayarak büyüdüm evlendim babam olamadi düğününde ve küçük yaşta evlendirildim üvey babamin beni istememesi uzerine okuyamadım babamin issizligi annemin eşi istemediği için en çok istediğim şey annemle babamla beraber uyumalı ve hiç gerçekleşmedi o hayalim onları hiç yanyana gormedim aynı sofraya oturmadık annem beni hiç parka götürmedi sevgisini hiç göstermedi evlendikten sonra en büyük hayalim 'di evime annem babam ailece gelsinler ama olmadı olmadı olmadiiiiiii... en küçük detay park olayı ama bendeki çok büyük bir yara
 
Son düzenleme:
lacasadepapel .!.:
Bu nasıl bir yorum ya! Ayrılmaya karar vermiş kadın. Belli ki çekilmez bir hayatı var. Kadıncağızı üzmekten başka bir işe yaramaz böyle demek! Söyleyecek söz bulamıyorum bu talihsiz yorum için!
Genişletmek için tıkla...
belki bir aileyi kurtarmış olacağım..boşan demek kolay yol..belkide evliliği, çevresindeki boşan malısın lafları yüzünden gerçekleşiyor...
 
Duymak istediğin cevap değil ama benim deneyimimden de dikkat etmek isteyebileceğin bi sonuç çıkarırsın belki.
Annemle babam ben 1.5 yaşındayken ayrılmışlar dolayısıyla ben babamı hiç hatırlamıyorum. 5 yaşımdayken annem başkasıyla evlendi ve ben evlendiği kişiye baba dedim gerçekten Allah razı olsun insanın gerçek babası bir çocuğu bu kadar sahiplenemez. Biyolojik babam hayatımda olmasa da baba ya da aile ortamı eksikliği yaşamadım yani. Ancak bu durum beni "evlenen her çift boşanır" düşüncesinden kurtarmadı. Bu düşüncenin çok mantıksız olduğunun, boşanmayan, ailelerini devam ettiren çiftler olduğunun elbette bilincindeyim ama kontrol edemediğim bir his bu ki beni tüm yaşantılarımızın kişiliğimizin bir parçası haline geldiği düşüncesine itiyor. 1,5 yaşında olsan da :) Çocuklar için çok kritik süreçler bunlar. Allah yardımcınız olsun.
 
Maddi sorununuz yoksa ve istanbuldaysaniz nisantasinda pedam var , siddetle tavsiye ederim , cok pahali ama ben ayrilma ve ölum sorununun uatesinden onlarin destegiyle geldim , ogluma cok faydalari oldu , ama cok pahali , en son 6 sene once gittigimde tek bir seans 500 liraydi
 
Sen mutlu olmadığın bir yerde çocuğunu mutlu edemezsin nokta!
Oyuzden birak ayrılık acısını yeni yolunu inşaa et
 
O parayla Napiyorsunuz doktorla birlikte odayida mi kiraliyorsunuz?
 
Babasıyla beraber gezen çocukları görünce üzülüyorsun ve içten içe kıskanıyorsun ,hayatında hep birşeyler eksik kalıyor ve o eksikliği doldurmaya çalışırkende birçok hatalar yapıyorsun
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…