- 6 Ekim 2008
- 405
- 82
- 643
kızlar 1 yıllık ilişkim var, dün yine sevgilimle tartışma yaşadık. önceleri daha büyük kavgalarımız oluyordu ama artık son zamanlarda biraz daha anlayışlı olmaya başladık birbirimize karşı.. tabi dönem dönem yine kavgalarımız oluyor ama ben her seferinde çok ciddi sinir harbi yaşıyorum. normalde sabırlı, mantıklı, akıllı bi insan olduğumu bilirim ama onla durum çok farklı oluyor. adamın sakin tavrı, istifini bozmaması ve hep beni suçlayıcı konuşması ve herseferinde kendimi haksız bulup(bazen gerçekten haksız olabiliyorum veya haklıyken haksız konuma getiriyorum kendimi)
Ama artık kendi kendime haksız olduğuma inanmaktan fenalık geldi. böyle olunca da çıldırıyorum ve hep kendimi suçluyorum benim yüzümden çıktı bu kavga diyorum. bunlar bir yana dün yine annesinden konu kaçtı. annesi dul bir bayan eşinden boşanmış. biz evlenince anneme yakın oturalım diyor.bunu daha önce de sölemişti konuyu hallettiğimizi sanıyordum yeniden açtı.. daha biz hiçbi sorunumuzu halledemedik, bunları daha sonra düşünelim dedim...yakın oturmayı istemiyorum sorun çıkacağını biliyorum ama bunu haricinde daha kendimizle ilgili hiçbi plan yapamamışken annesini neden sorun olarak dahil ediyor herşeye.. böyle söyleyince de bozuldu beyefendi ve kavga çıktı tabi suçlu yine ben oldum ağlama krizine girdim ve kapattım telefonu.dünden beri de aramıyorum. normalde ararız birbirimizi ama bu sefer haksızlığımı kabullenmek istemiyorum, pazar günü de kpds var işyerindeyim işim de var ders de çalışmam lazım ama içim içimi yiyor. küs kalmaktan nefret ediyorum. ne yapabilirim bilmiyorum hiçbişey öğrenemedim bu ilişki konularından. yürütemiyorum bu inatçı adamla anlaşamıyorum napacam ben?
Ama artık kendi kendime haksız olduğuma inanmaktan fenalık geldi. böyle olunca da çıldırıyorum ve hep kendimi suçluyorum benim yüzümden çıktı bu kavga diyorum. bunlar bir yana dün yine annesinden konu kaçtı. annesi dul bir bayan eşinden boşanmış. biz evlenince anneme yakın oturalım diyor.bunu daha önce de sölemişti konuyu hallettiğimizi sanıyordum yeniden açtı.. daha biz hiçbi sorunumuzu halledemedik, bunları daha sonra düşünelim dedim...yakın oturmayı istemiyorum sorun çıkacağını biliyorum ama bunu haricinde daha kendimizle ilgili hiçbi plan yapamamışken annesini neden sorun olarak dahil ediyor herşeye.. böyle söyleyince de bozuldu beyefendi ve kavga çıktı tabi suçlu yine ben oldum ağlama krizine girdim ve kapattım telefonu.dünden beri de aramıyorum. normalde ararız birbirimizi ama bu sefer haksızlığımı kabullenmek istemiyorum, pazar günü de kpds var işyerindeyim işim de var ders de çalışmam lazım ama içim içimi yiyor. küs kalmaktan nefret ediyorum. ne yapabilirim bilmiyorum hiçbişey öğrenemedim bu ilişki konularından. yürütemiyorum bu inatçı adamla anlaşamıyorum napacam ben?