' anne olunca anladım ' dediğiniz şeyler....

Annemden ne çok duymuştum şu cümleyi " anne olunca anlarsın "... Ya amaaaan anne yapma ne varmış derdim. Arkadaşlar hep sıkıntılarımızı sorularımızı yazdık, eşlerimizi annelerini annelerimizi çekiştirdik belki. Biraz da farklı pencerelerden bakıp şöyle bi içimi dökmek istedim. İnanın neler yazacağımı kendim de bilmiyorum. Fark ettikçe yazacağım, yazdıkça fark edeceğim…

Bir gülüşün her şeyden kıymetli olduğunu, teninin o süt kokunun hiç parfüme deodoranta değişilmeyeceğini, aşıdan sonra gözünden dökülen yaşların yere değil de kalbime düştüğünü , uykusuz gecelerin ardından gözümde oluşan halkaları , yetişememe duygusunu , annem yokken ki ilk günümde bayılacak gibi olduğumu ve annemin kıymetini ANNE olunca anladım.

Seni kucağıma almayı bile bilemedim. Hamileyken her gece rüyamda gördüğüm hakkında tonlarca kitap okuduğum halde emzirmeyi bile beceremedim göğüslerimi yara ettim ağlaya ağlaya babanın omzunu sıka sıka emzirdim. Ağlayınca susturamadım gazını çıkaramadım. Ikınmaktan ağlamaktan kızardın morardın. Altını değiştirirken çenen titredi, elime kakanı yaptın, tek başımıza yaptırdığımız ilk banyomuzda çok ağladın komşular telaşla kapıya geldi. Sen ağladın ben ağladım, sen güldün ben güldüm, sen uyudun ben uyumadan seni izledim…

Dilini çıkardın salyanı akıttın omzumu yaladın… Her gün sana anlatıp tanıtırken evimizde ne çok eşyamız olduğunu gördüm. Sana öğreteceğim şeyleri düşündükçe asıl şimdi öğretmen olduğumu anladım.
Rüyandan acıklı şeyler gördün dudağını büzüp hıçkırarak ağladın uyandın, komik şeyler gördün utangaç bir şekilde güldün. Altını değiştirdikten sonra bezini ağırlığıyla orantılı gururlandım kendi kendime güldüm.

Çok yoruldum belki şu an bunları yazarken kollarımı bile kıpırdatmakta zorlanıyorum. Evet çok yorgunum uykusuzum. Ama her şeyden önemlisi bu halime de şükretmeyi öğrendim. Anne olunca hayatın anlamını daha iyi anladım ...

Günaydın canım .. Hayırlı olsun topiğin ... Çok güzel yazmışın.. Yazdıklarını okurken duygulandım.. Ne güzel tasvir etmişin... :)

Çok güzel duygularıma tercüman olmuşsun...
Bende şunu eklemek istiyorum çocuk büyütmek dünyanın en zor ama en tatmin verici işimiş,ve mutlu olmak için binlerce sebep ararken mutluluk küçücük ellere dokunmakmış,bir gülümsemeymiş,çıkarılan bir gaz kakaymış...ve bende anne olunca hayatı anladım...

Anne olunca,
kesileceğini bile bile o ameliyathaneye yüzün gülerek girebilirmişsin bunu öğrendim. Pabucunun dama atıldığına sevinebilirmişsin bunu öğrendim. Yüzüne her baktığında farkında olmadan bütün duaları sıralayabilirmişsin, onun her şeyden önce herkesten önce geldiğini öğrendim. Hayatımın merkezi sanki bu iki aydan önce ben kimseyi sevmemişim, gerçek sevginin evlat sevgisi olduğunu öğrendim. İnsanın bir kakaya bir gaz çıkarmaya bile " oh bee, oleey" diye tepki verebileceğini öğrendim. Uykusuz da yaşanabileceğini, ömrünü birine adamanın verdiği mutluluğu, aç kalabilmeyi, yeter ki o doysun yeter ki o uyusun, yeter ki o gülsün diyebilmeyi öğrendim. Fedakarlığın ne olduğunu ve o fedakarlığın verdiği hazzın başka hiçbir şeye benzemediğini gördüm.
Anne olmak, iliklerine kadar, her zerrenle onun için dua etmekmiş...

Çok güzel anlatmışsın groz...

Ben de asla yemem, içmem dediğim şeyleri, süt olsun diye tıka basa yiyebileceğimi anladım...

Sancı geldi diye sevinmenin de mümkün olduğunu anladım...doğumu hatırlayıp bir daha yaşamak isteyebileceğimi anladım...

Annelerin her gelin çıkışında niçin ağladıklarını anladım...

Sahnede minik tavşanı söyleyen bir koroya bakıp, hem gülüp hem ağlamanın da mümkün olduğunu

Üstüm başım kakalıyken bile mutlu olunabileceğini anladım...

Parlak renkli bir poşetin, ve mutfaktaki tüm plastık kapların en pahalı oyuncaktan daha eğlenceli olduğunu anladım..

Serum fizyolojikler dahil her ilacın tadına bakmak gibi tuhaf alışkanlıklarım oldu..




Anlayamadıklarım da var,mesela

Neden Beze yapılan kaka acıtmaz da tuvalete yapılan acıtır.

Rahat yatak da uyumak varken neden eğri büğrü kucakta uyunur

Ninni söylenerek ve sallanılarak nasıl uykuya dalınır...

Ne guzel anlatmissiniz.5aylik hamileyim.Anne olmak bebegin kucaginda olmasa bile onu kalbinin derinliklerinde hissetmek ve sevmekmis.Gecen hafta cuma cinsiyetini ogrendik ve uzun aradan sonra ultrsyonda gorduk.Elini kaldirdi selam verir gibi bes parmagini,parmagindaki bogumlari gordumya aklimdan cikmiyo.Sanki asik olmusum gibi devamli aklimda...Ne kadar sansliyiz binlerle sukrediyorum halime.

kıslar ebru şallının hamilelikte sağlıklı ve güzel kalmak adlı kitabı olan varmı içinizde
varsa benimle iletişim kurabilir mi yardım lütfeennnn.....

anne olduğumda annemin kıymetini anladım...

hiç bi koku onun kokusu kadar güzel değilmiş ve hiç bi beden onunki kadar sarılma isteği yaratmazmış. kızım uyuyo şu an ve ben onu deli gibi özledim

uykusuz geceleri, yavrumu kucağıma aldığım ilk anı, ilk emzirişimi... anne olunca anladım.

groz .!.:

Annemden ne çok duymuştum şu cümleyi " anne olunca anlarsın "... Ya amaaaan anne yapma ne varmış derdim. Arkadaşlar hep sıkıntılarımızı sorularımızı yazdık, eşlerimizi annelerini annelerimizi çekiştirdik belki. Biraz da farklı pencerelerden bakıp şöyle bi içimi dökmek istedim. İnanın neler yazacağımı kendim de bilmiyorum. Fark ettikçe yazacağım, yazdıkça fark edeceğim…

Bir gülüşün her şeyden kıymetli olduğunu, teninin o süt kokunun hiç parfüme deodoranta değişilmeyeceğini, aşıdan sonra gözünden dökülen yaşların yere değil de kalbime düştüğünü , uykusuz gecelerin ardından gözümde oluşan halkaları , yetişememe duygusunu , annem yokken ki ilk günümde bayılacak gibi olduğumu ve annemin kıymetini ANNE olunca anladım.

Seni kucağıma almayı bile bilemedim. Hamileyken her gece rüyamda gördüğüm hakkında tonlarca kitap okuduğum halde emzirmeyi bile beceremedim göğüslerimi yara ettim ağlaya ağlaya babanın omzunu sıka sıka emzirdim. Ağlayınca susturamadım gazını çıkaramadım. Ikınmaktan ağlamaktan kızardın morardın. Altını değiştirirken çenen titredi, elime kakanı yaptın, tek başımıza yaptırdığımız ilk banyomuzda çok ağladın komşular telaşla kapıya geldi. Sen ağladın ben ağladım, sen güldün ben güldüm, sen uyudun ben uyumadan seni izledim…

Dilini çıkardın salyanı akıttın omzumu yaladın… Her gün sana anlatıp tanıtırken evimizde ne çok eşyamız olduğunu gördüm. Sana öğreteceğim şeyleri düşündükçe asıl şimdi öğretmen olduğumu anladım.
Rüyandan acıklı şeyler gördün dudağını büzüp hıçkırarak ağladın uyandın, komik şeyler gördün utangaç bir şekilde güldün. Altını değiştirdikten sonra bezini ağırlığıyla orantılı gururlandım kendi kendime güldüm.

Çok yoruldum belki şu an bunları yazarken kollarımı bile kıpırdatmakta zorlanıyorum. Evet çok yorgunum uykusuzum. Ama her şeyden önemlisi bu halime de şükretmeyi öğrendim. Anne olunca hayatın anlamını daha iyi anladım ...

Genişletmek için tıkla...