- 31 Ağustos 2013
- 339
- 57
- 73
Annemden ne çok duymuştum şu cümleyi " anne olunca anlarsın "... Ya amaaaan anne yapma ne varmış derdim. Arkadaşlar hep sıkıntılarımızı sorularımızı yazdık, eşlerimizi annelerini annelerimizi çekiştirdik belki. Biraz da farklı pencerelerden bakıp şöyle bi içimi dökmek istedim. İnanın neler yazacağımı kendim de bilmiyorum. Fark ettikçe yazacağım, yazdıkça fark edeceğim…
Bir gülüşün her şeyden kıymetli olduğunu, teninin o süt kokunun hiç parfüme deodoranta değişilmeyeceğini, aşıdan sonra gözünden dökülen yaşların yere değil de kalbime düştüğünü , uykusuz gecelerin ardından gözümde oluşan halkaları , yetişememe duygusunu , annem yokken ki ilk günümde bayılacak gibi olduğumu ve annemin kıymetini ANNE olunca anladım.
Seni kucağıma almayı bile bilemedim. Hamileyken her gece rüyamda gördüğüm hakkında tonlarca kitap okuduğum halde emzirmeyi bile beceremedim göğüslerimi yara ettim ağlaya ağlaya babanın omzunu sıka sıka emzirdim. Ağlayınca susturamadım gazını çıkaramadım. Ikınmaktan ağlamaktan kızardın morardın. Altını değiştirirken çenen titredi, elime kakanı yaptın, tek başımıza yaptırdığımız ilk banyomuzda çok ağladın komşular telaşla kapıya geldi. Sen ağladın ben ağladım, sen güldün ben güldüm, sen uyudun ben uyumadan seni izledim…
Dilini çıkardın salyanı akıttın omzumu yaladın… Her gün sana anlatıp tanıtırken evimizde ne çok eşyamız olduğunu gördüm. Sana öğreteceğim şeyleri düşündükçe asıl şimdi öğretmen olduğumu anladım.
Rüyandan acıklı şeyler gördün dudağını büzüp hıçkırarak ağladın uyandın, komik şeyler gördün utangaç bir şekilde güldün. Altını değiştirdikten sonra bezini ağırlığıyla orantılı gururlandım kendi kendime güldüm.
Çok yoruldum belki şu an bunları yazarken kollarımı bile kıpırdatmakta zorlanıyorum. Evet çok yorgunum uykusuzum. Ama her şeyden önemlisi bu halime de şükretmeyi öğrendim. Anne olunca hayatın anlamını daha iyi anladım ...
Bir gülüşün her şeyden kıymetli olduğunu, teninin o süt kokunun hiç parfüme deodoranta değişilmeyeceğini, aşıdan sonra gözünden dökülen yaşların yere değil de kalbime düştüğünü , uykusuz gecelerin ardından gözümde oluşan halkaları , yetişememe duygusunu , annem yokken ki ilk günümde bayılacak gibi olduğumu ve annemin kıymetini ANNE olunca anladım.
Seni kucağıma almayı bile bilemedim. Hamileyken her gece rüyamda gördüğüm hakkında tonlarca kitap okuduğum halde emzirmeyi bile beceremedim göğüslerimi yara ettim ağlaya ağlaya babanın omzunu sıka sıka emzirdim. Ağlayınca susturamadım gazını çıkaramadım. Ikınmaktan ağlamaktan kızardın morardın. Altını değiştirirken çenen titredi, elime kakanı yaptın, tek başımıza yaptırdığımız ilk banyomuzda çok ağladın komşular telaşla kapıya geldi. Sen ağladın ben ağladım, sen güldün ben güldüm, sen uyudun ben uyumadan seni izledim…
Dilini çıkardın salyanı akıttın omzumu yaladın… Her gün sana anlatıp tanıtırken evimizde ne çok eşyamız olduğunu gördüm. Sana öğreteceğim şeyleri düşündükçe asıl şimdi öğretmen olduğumu anladım.
Rüyandan acıklı şeyler gördün dudağını büzüp hıçkırarak ağladın uyandın, komik şeyler gördün utangaç bir şekilde güldün. Altını değiştirdikten sonra bezini ağırlığıyla orantılı gururlandım kendi kendime güldüm.
Çok yoruldum belki şu an bunları yazarken kollarımı bile kıpırdatmakta zorlanıyorum. Evet çok yorgunum uykusuzum. Ama her şeyden önemlisi bu halime de şükretmeyi öğrendim. Anne olunca hayatın anlamını daha iyi anladım ...