Ben ailemle yaşarken çook mutluydum biz gerçekten evinde huzurlu ailelerdendik... evlenirken istanbulun bir ucunda ailem diğer ucunda ben olacaktım. Trafikte bizimde mesafemiz zaman zaman 4 saati buluyr malum istanbul! Ama ben kendimi nedense hiç kötü hissetmedim şimdi anlıyorum ki evlerin uzak olması hiç birşey iyi ki o zamanlar kendimi fazla hırpalamamışım.. Allah başka ayrılıklar vermesin bunlar güzel ayrılıklar babacığımı kaybettikten sonra bunu çook daha iyi anladım. Keşe dünyanın bir ucunda olsaydım da babamın sağlıkla mutlu yaşadığını bilseydim... lütfen üzmeyin kendinizi istediğinizde gidip görebileceksiniz ailenizi bu çok büyük bir şans..